Gjakush Tana: MESJETË

Gjakush Tana: MESJETË

Arenë përndjekjesh !
Zili si mesjetë.
Edhe kur qeshim - dridhemi vetë !

Ringriten djat!
nisma - seri .
Shperthejnë vullkane , bëhemi hi!!!

Asgjë nga luftërat ,
nga ndarjet, hidherimet !
Dashuria i ka të blerta sundimet !


Në kryqezata të sajë
ka gëzim e jetë !
Gjithçka e humbur është : Tirani - mesjetë !

Gjakush Tana: LAGJA E SH E K U J V E
Buzëmbrëmja ra !
Edhe njëherë xixat e shpresës llamburisin .

Përrallën për ujkun kryeplaku rrëfeu
dhe në kasolla blegërima e qingjave -
heshtjen e zgjonte nga mallëngjimi
se lagja kurrë s'mbeti e shkretë !


Analizat e gjata -
të ekspertëve mjekrroshë ,
treguan se do të vdesë ! Shfaroset !
Nga sëmundja e radioaktivitetit iks
nga klima polare !

Banorët do të mbesin mumje
reljefi - vend i shkretë !

Kafkat që do t'i gjenë në shekuj
do të zgjojnë kurreshtje
për shkencën e mjekësisë !

Kronikanët do ta sjellin shkaktarin
ta njollosin vdekjen , paradoksin
për vdekjen e njeriut - kipc i lagjës !

Murnajat në dritën e rentgenëve
do t'u shëmbëllejnë korrizorëve
që vdesin dhe ringjallen
me tehun e thikës së xhelatve,
por kurrë s'përkulen dhe thyhen !

Se : Shpirt marrin -
nga era e pranverës,
zë - nga kënga e gjelit ,
dhe , sërish madhështore ,
Lagja niset në kujtime
të jetojë - ndër shekuj