Genc Kastrati: Dimri im

Genc Kastrati: Dimri im

Ti je bardhesia ime e debores
e shndritur nga rrezet e saja si nuri i vdekjes
e ngjallur je si rreshqitjet nga pullazet e shtepive
kur ti me kembe e shkel deboren e shtruar
ti le gjurme zemre dhe iken me bardhesine
e ftohte je sa nje thithje e ajrit goje hapur
e zjarrt je si akulli i shkrire nga dore e jote
kur me sy shikon bardhesine syte te ikin
mbi deget ku debora flin qete si vallezimi yt
dite dhe nate e veshur si me petkun tend dashurie
e kur nje puhize ere lekunde deget e drunjeve
ajo shkundet dhe bie bute si puthja ne buzet tua
kur rreshjet e debores ty te bien mbi floke
sikur yje dashurie te leshohen mbi koke
atehere ti krenarisht i ledhatone floket tua
trete fjolla debore e yjet te vdesin ne duar
muret e shtepise jane te ftohura nga jashte
e nga mbrenda te ngrohura si trupi yt
nje shenje jete nga oxhaku i tymosur u duket
e dashur ti je tymi i valevitur qe ngjall dimrin.

@Genc Kastrati.