Syku Pellumb: Kujdes!

Syku Pellumb: Kujdes!


Se mos na duhet ta harrojme tiranine tende,
o tiran, prijes i vdekur i se keqes se mbetur,
e te pranojme mysa injorance siç merret thika
nder brinje - me ftohtesi te menjehershme -
duke lene te shkuaren te gllende ne trungun
tone, te ligen tende te madhe, qe rikembon
nga varret kolektive e ne bindjen qe trashegojne
zoçkat e tua, bushtrat e vjetra te pispillosura!
Sa qenie njerezore vdiqen pasi u varrosen,
pa nje emer mbi gur, por me nje fytyre nder sy,
me nje leter lamtumire te pashkruar, nder duar?
E ashper mbetet pyetja ime e ngrehur, ashtu siç
mbesin paradoksal shume hapa te historise sone.
Duket, se ajo çka lypim ne uraten e mbremjes,
eshte deshira e ndjesise se shtypjes se vazhdueshme,
apo ndoshta, zotat e nuk e kuptojne gjuhen shqipe.
Shqiptaria nuk eshte nje ngjizje e rastesishme
politikanesh, e as trillim i tyrpshem gazetaresh,
por kombesi e vertete, me plage te verteta, o vellezer.
Kini mendjen, ujqerit nuk do te na i lepijne plaget!