Gani Abazi: Me dhembje te lashë

Gani Abazi: Me dhembje te lashë

I ulur mbi një gurë
në brixhet e detit Öresond
një erë e letë vinte nga valet
e atij deti që vinin nga Kopenhga
drejtova shikim nga qielli
dhe thithja cigaren me hidherim


Floket me levizning nga pak
dhe me sjellnin një rikujtim
sa shpejtë iken ditët dhe të lashë
erdha këtu, ku gjithcka e ftoftë është
të lashë me lotë në sy,e duke u dridhë
jo nga të ftohurit edhe pse ishte ftoftë
por nga pikëllimi që do iki ditën e nesermët


Leviznin akrepat e ores me shpejtësi
dhe koha me qeshte me xhelozi
" ikë, ti vetëm ikë, sa i marrë që je
po e lenë me lotë në sy e plotë mallë"
ky refrenë që buqiste pa ndarë
në kokën time e mbushur plotë zjarrë

Të tjeret afër meje qeshnin e flisnin
unë i ndryshur në shpirtë e zemër
fillova të i kujtoja qastet tona të mira
dhe ju leshoja nga një qeshje falco
sa per tu dokun se jamë aty


Sa vinte dhe rendohesha nga lotët e tu
sa vinte dhe rendohësha nga malli ytë
dhembja filloi të dalë në siperfaqen
e shpirtit timë,
dhe ethet zunë vendë në shpirtin timë
kjo natë e brishtë si do me kaloj pa ty


Mëngjezi i trishtuar afroj,
pa gjumë në sy me gjeti edhe mu
i lodhur,rraskapitur sa ska më
nga ai permallim i rëndë, ai pikëllim


Ngadal avioni ngjitej përpjetë
dhe qante ajrin dhe retë
e unë i ulur nga largë
vështroja me kujdes
se mos po të shofë edhe një herë
me duar në xhepa
duke shikuar drejt qiellit
që më përbinte pa mëshirë

20091214
në småbåttshamnen Malmö