Afrim Asllani: Poezi - Dashuria nuk lodhet

Afrim Asllani: Poezi - Dashuria nuk lodhet


Edhe pranverës, edhe verës
Dashuria nuk lodhet
Pranverës freski dalje nga acari
Ngrohu me dashuri
Verë
Edhe vjeshta ka freski
Reshje shiu, edhe pse gjethet bien
Ngrohu me dashuri
Dimër
Edhe vjeshtës, edhe dimrit
Dashuria nuk lodhet
Ajo vetëm sa forcohet
Nga dëshira
Nga malli
Nga dëshira për ta ngritur
Emrin tim atje ku s’e kishin dëgjuar kurrë
Atje ku s’ishte folur kurrë
Për madhështinë që kemi,
Për emrin,
Për folenë,
Dashuria nuk lodhet
Loti i pikon mbi ballë
E ato pika loti
Ia freskojnë Lokës atë plagë.

Lamtumirë të them, por s’pata dëshirë
ktheva kokën dhe mbeti e kthyer
lotët rrjedhin kur s’kisha dëshirë
buza e nënës mbeti me vaj,
ku i shkojnë bijtë e saj!

Afrim Asllani - Libri "Dhuratë për njerëzinë"
Ju lutem ! mos përdor shkrimet tona , pa vënë në dukje se punë e kujt është !

Afrim Asllani: Poezi - Dashuria nuk lodhet



Nëna më përqafoj
E ma dhuroi buzëqeshjen e parë
Më ledhatoi
Më bëri që të qeshi
E ma ndali vajin .

Syrin tim të mbyllur
Me dorën e butë e hapi ngadal
Me dorën e ngrohtë
Me dorën si dielli.

E pa syrin e zi
Më puthi në mes të ballit
Që ti puth dy sytë e mi
E puthi buzën time
E i dha lagështi
E ma ngrohi shpirtin
Më dha gjallëri
Më rriti me kujdes
Si Nënë e dashur
Më dha fuqi
Ma pasuroj mendjën
Më edukoj për bamirësi.

Afrim Asllani