Gjakush Tana: Dy poezi

SHPIRTI MBET TE POEZIA !
S'do të dëgjoj se ti largohesh !
Po kur do të jetë pikëpjekja ?
Ky kumt më arriti po aq i ftohtë
sikur më shtrihej e ftohte vdekja!

Mu bë kjo jetë po aq e kotë
Mu bë po aq me ngrica si akullnajë
Mungesa jote e përmbysi një botë
me mall - shpirti mbushet tymnajë !

Sa e errët mesnata pas asaj fjale
shpresat u dogjën mbrëtëroi qetësia
renda të zë atë trup prej njale
por shpirti mbet tek poezia!

Merri këto vargje, kujto dashurinë!
Çdo çast për ty rilind mëngjes !
Një lot rëshqet si dallgë në syprinë
si deti pulbardhës kur i thotë të pres!


KUJTIM

Më zë hapsirën pamja juaj
më vjen me buzëqeshje , nis i flas!
Pa ty , s'kam gëzim! Më thuaj!
Përse dëshpërimi - më bën të plas!

Ke lëshuar rrënjët dhe rritesh
si lis i lartë me shumë blerim!
Ti! Gjithmonë blerohesh ! Nuk venitesh
se malli të sjell çdo çast - si agim!

Je bërë gurrë që derdh shumë dallgë
si digë dal para të ndal Ujvarën !
në kurorëzim shpirti të vë prangë
të nisë jeta të marrë të mbarën!

Gjithkund me ty, lundroj hapësirës
Ti det thellësie unë barkë për not
Ti del si yll i ndriçon errësirës
unë dritë e syrit që derdh lot !

Sa shumë vuaj pse s'je me mua
t' na ndezë lumturia si zjarr me kashtë
Kështjella ime jeton si krua
rrjedha magjike është jetësishtë bashkë!