Monda Korca: Zogu dhe "Shaga" - poezi -nga- Raimonda Moisiu

Monda Korca: Zogu dhe "Shaga" - poezi -nga- Raimonda Moisiu




Nje veshtrim i heshtur, i eger ,



me shton ankthin e pritjes,qe



si nje mur i ngurte ,



qendron para meje.



Neper cipen e plasur te henes,



mundohem te zhytem ne ujrat



shumengjyreshe te dritave



te rruges,



derisa piklat e veses



te lagin trupin tim.

Qe pertej,



ndjej guitjet e pellumbave te eger ,



qe vijne nga thellesia e pyllit;



Degjoj sinfonine e zogjve te lumtur ,qe



bisedojne me



thellesirat e shpirtit dhe me



deshiren time kokekrisur, qe



te rri strukur pas teje,



si nje zog i zene..



.Nje zog me pende te arta,



i buzeqesh fytyres time dhe



me sqepin qe nuk i rreshtin kenget,



po me sjell puthje.



Po zbret,



qe nga dega mbi mua



po me puth te floket,



ne quken e gushes,



dhe…ne buzet e mia te deshperuara …



Ky zog pendearte, dhurate



nga “qyteti” im i lirise,



qe gjithmone me shtyn per mekate.



Ka erdhur pranvera …



Ky grafullim lulesh,



perball dritares sime,



kjo ere qe e sjell aroma e



petalkave qe nga Mesdheu,



po me cmend per dashuri.



Une zberthej komcen e pare,



te kemishes sime;



Bej dashuri me eren!



Moj ere,



qe po hyn e bute ,



e ngrohte, e embel, intime ,



qe po hyn ngado ne qenien time,



sic hyjne pa ndrojtje tingujt e serenatave,



qe vijne nga atdheu ;



Te dua!



Une e cmendura,



qe mezi pres cdo mbremje,



ne nje cast te vetem;



Te vetem….!



Te qete,te heshtur,enderrimtar,



te marr ngrohtesine, brishtesine,



e trupit tend.



Te me zgjosh agimin,



te me thuash dicka;



Te ndjehem grua!



Se une jam nje grua,



E di qe jam grua, apo jo?



Mermerime ne shtrat…



Buzeplasur po te pres,



qe perveluar te mermerisesh,



qofte nje here te vetme;



Shaganeja ime!



Me recito tere naten nen hene;



Eseninin !



Mermerij dhe puthme me Eseninin!



Por nje varg….!



Vetem njerin ….!



Mos e nxirr nga goja;



“ Xheloze nuk eshte me per mua Shaga”



Une te dashuroj!



Zog pendearte!



Kendo serish , ndryshe,



do te pushojne te rrahurat e zemres sime,



qe rrahin te lira,



si pendet tende neper ajer.



Te dashuroj!



Po pres te fluturoj,



per ne udhen tone.



Pres castet pafund,



per ne pyllin tere blerim,



te ngrohur,



me pervelimin e trupave tane…



Dy zogj te lumtur,



kerkojne, dashuri…dashuri…



Nata po iken……



hena lart derdh rreze,



si te qarat e Shaganese !