ForumKadri Roshi: Roli që më bëri t’i dua shumë fëmijët jetimë
Faqja 1 e 1
Kadri Roshi: Roli që më bëri t’i dua shumë fëmijët jetimë
nga Agim Gashi Tue Jan 27, 2009 12:43 pm
Kadri Roshi: Roli që më bëri t’i dua shumë fëmijët jetimë
Nga KADRI ROSHI
“Nder i Kombit”,
“Artist i Popullit”
“Simbol i Vlerave Humane”
- Mbresa dhe kujtime nga Filmi Artistik Shqiptar “Lulëkuqe mbi Mure”, rrëfyer me shumë emocione nga goja Aktorit të madh i skenës dhe ekranit shqiptar Kadri Roshi, “Nder i Kombit”, “Artist i Popullit” dhe “Simbol i Vlerave Humane”.
Këto fjalë, Mjeshtri Kadri Roshi i tha për herë të parë dhe me lot në sy në takimin me brezat e mësuesve, drejtuesve, edukatoreve dhe fëmijëve jetimë në kuadrin e 85 – vjetorit të krijimit të Strehës së Parë Vorfnore, organizuar nga Instituti Kombëtar i Integrimit të Jetimëvë Shqiptarë, më 11.Janar.2003.
I rritur jetim dhe si përfaqësues dinjitoz i gjenaratave të jetimëve në Shqipëri, ky Institut i akordoi atij titullin “Simbol i Vlerave Humane” -
Sot jemi mbledhur për NJERIUN...
NJERIU! Oh, çfarë vepre e madhe është NJERIU...! Sa bujar nga arsyeja; i pakufishëm nga zotësia; nga shtati dhe nga lëvizja sa i hijshëm dhe sa i çuditshëm; nga veprimi si engjëll; nga kuptimi si Perëndi; xhevahir i botës; kurorë e gjërave të gjalla... Ja ç’është NJERIU...
Më vjen mirë që ata të cilët sot jemi mbledhur të gjithë këtu, i respektojnë kaq shumë njerëz të mirë, kaq shumë njerëz të nderuar... Kjo është fisnikëri, është një vlerë e rradhë dhe virtyt. Kjo është Njerëzore...
Që të mos e zgjas, do t’ju tregoj diçka që ka ngelur si një kujtim i rradhë në jetën dhe në zemrën time.
Po xhiroja film në Berat. Nuk e mbaj mend vitin me saktësi. Për çudi, atë ditë bënte një vapë e jashtëzakonshme. Vajti temperatura mbi
40 ˚, por nuk e thoshin për të mos i hyrë paniku popullit.
Hëngra drekën dhe shkova të pushoja, por ishte e pamundur, u mbulova në djersë. Dola të bëja një xhiro bregut të lumit Osum se mos freskohesha pak.
Ballë për ballë meje, vinte makina që lag rrugët e qytetit. Ishte një shofer i shëndosh, një kuintal, mbante një cigare në gojë dhe po vinte drejt meje. Ai kishte hapur te dy pompat që lagnin rrugën. Para se të vinim në një vijë të drejtë njëri me tjetrin, e mbylli pompën që ishte në krahun e tij për të mos më lagur mua. Më erdhi mirë. Ky është njeri, njeri i mirë, thashë me vete. Kur sa erdhëm në një vijë të drejtë, e lëshoj pompën me tërë fuqinë që kishte dhe më bëri qull nga koka në këmbë.
Ndaloi dhe po më shikonte në sy. “Ç’pate !?”, - i them. - “Ore, mos je ti ai maskarai që rreh ata jetimët tek ai filmi...!?”.
- Unë jam, i thashë. – “E po mirë t’a bëra, se mora hakën e tyre”, vijoj ai gjithë inat dhe hakërrimë.
Këtu gaboi ai, kur tha se s’ka se kush t’a marrë hakun e tyre. Unë do t’ua vërtetoj që ai gaboi.
Gjoja, shoferi u nis e shkoj në punën e tij. Unë, vajta në hotel që të ndërrohesha. Isha në katin e 2-të. Kur sa bëjë dy këmbë shkallë të zbresë, pashë poshtë tek dera shoferin të m’a bënte me gishta mua, si u’a bëja unë jetimëve te filmi “Hajde këtu...”.
Ç’është ky shofer, mendova me vete. Nuk ka gjetur bashkia një tjetër shofer? Mos e kam ofenduar ndonjëherë!? Po ku!? Unë në Tiranë, ai në Berat. Ç’ne, fytyrë e paparë, e panjohur për mua....
Rreth e përqark pashë 3 djem të rinj... Ata sikur më dhanë guxim dhe zbrita shkallët poshtë. “Hë mo, ç’farë do ?”, - i them. Më futi krahun dhe më tha: -“Hajde me mua...” – Po ku do vemi, - vazhdova unë. - “Në shtëpinë time do vemi”, - tha ai. Po ç’farë do bëjmë në shtëpinë tënde, këtu më lage, mos do të më rruash në shtëpinë tënde, i’u përgjigja gjithë zemërim.
Shko, shko, më thanë ata djemtë, është njeri i mirë ky.
Po ç’njeri i mirë është ky, shiko si më bëri. Ku e ka të mirën ky? Por ai nuk pyeti, më futi krahun e më “hoqi zvarrë“. Ai ishte një burrë i shëndoshë, peshonte 1 kuintalë. Shkuam në shtëpinë e tij. Kishte një shtëpi jo shumë të bukur, por të pastër, të rregullt, të mirë... Jetonte vetëm me nënë e tij.
O njerëz! Besomëni... Nuk kam parë fytyrë njeriu më të ëmbël dhe më të dashur në jetën time. Jam 80 vjeç. Ishte një nënë e mrekullueshme. Unë e dua dhe e kam dashur shumë nënë time, sepse nuk e kam njohur, më ka lënë jetim të vogël, e ndoshta kjo është edhe arsyeja që më bënë t’a dua shumë atë. Atë nënë që pashë, dëshiroja t’a krahasoja më nënë time.
O nëne!, - e thërriti i biri. - Të kam sjell një mysafir, - i tha. – Mirëse të vijë, - tha ajo. U futa brenda. Nëna i bënte me shënjë të birit: “Ç’të bëjë?“, duke i thënë që t’a therrte një pulë për darkë. Unë e kuptova dhe i thashë: Mos bëni gjë se kam ngrënë. Dhe me të vërtetë sapo kisha ngrënë mirë në drekë.
Jo, jo, - tha, ndonjë gjë sa për adet...E po mirë. Nëna shkoi, e therri pulën, e bëri gati, e shtroi në tryezë dhe gati çdo gjë për të ngrënë. Para se të fillonim, i biri e pyet nënën: - Nëne, e njeh këtë mysafirin? Ajo më pa një copë herë më kaq ëmbëlsi, me kaq dashuri, ngriti supet dhe tha: “Jo, nuk e kam parë ndonjëherë...”.
Po atë filmin që rreh ata jetimat, e ke parë ti nëne?, - vijoi i biri. – Po, e kam parë. - Ja, ky është ai që ka rrahur jetimët, - nxitoi t’i rrëfente nënës i biri.
O njerëz! Besomëni, si ka mundësi të transformohej ajo nënë aq e mirë, e të bëhej egërsirë përpara syve të mi. Ajo u bë bishë dhe ishte gati të më hidhej.
Ja pra, ka se kush i mbron këta jetimë... Ka njerëz të dashur në botë që i mbron. Ajo nëna, ishte nëna e të gjithëve.
Kisha marrë një copë mish në dorë dhe e kisha për t’a futur në gojë.
- Vërtet ky është!?, - i tha nëna të birit. – Të zëntë fytin ajo që po ha, - më tha dukë m’u hakërryer.
Ja pra, kjo është dashuria njerëzore. Këtu pashë forcën e profesionit tim si aktor, por, pashë edhe zemrën e madhe të njeriut.
Dikush, më ka pyetur se sa të vështirë e pata të luaja rolin e kujdestarit që nuk kujdeset për fëmijët, por që i rreh ata. Unë kam vetëm një përgjigje. Ky rol, ishte shumë i bukur dhe si artist mua më ka pëlqyer shumë.
Dua të tregoj një sekret. Para xhirimit të filmit “Lulëkuqe mbi mure”, nga respekti që kishin për mua si artist, u mblodhën fëmijët “aktorë” dhe më afroheshin kush e kush duke më thërritur “xhaxhi Kadri” njëri, “xhaxhi Kadri” tjetri… Ndërsa me vete thoshja, ( pasi e kisha lexuar skenarin) Ooohh, të mjerët ju çdo të hiqni prej këtij xhaxhi Kadriut.
Dhe përfytyroni një çast, sa të vështirë e ka patur njeriu Kadri Roshi të dalë nga bota e tij, e të futet në një botë tjetër si aktor, në rolin e kujdestarit, e të rrahi ata që ai i ka dashur aq shumë tërë jetën dhe i do me gjithë zemër, me gjithë shpirt…
Përgatiti materialin: ILIR ÇUMANI*
Drejtor i Përgjithshëm i Institutit Kombëtar të Integrimit të Jetimëve Shqiptarë
Nga KADRI ROSHI
“Nder i Kombit”,
“Artist i Popullit”
“Simbol i Vlerave Humane”
Roli që më bëri t’i dua shumë fëmijët jetimë
- M b r e s a -
- M b r e s a -
- Mbresa dhe kujtime nga Filmi Artistik Shqiptar “Lulëkuqe mbi Mure”, rrëfyer me shumë emocione nga goja Aktorit të madh i skenës dhe ekranit shqiptar Kadri Roshi, “Nder i Kombit”, “Artist i Popullit” dhe “Simbol i Vlerave Humane”.
Këto fjalë, Mjeshtri Kadri Roshi i tha për herë të parë dhe me lot në sy në takimin me brezat e mësuesve, drejtuesve, edukatoreve dhe fëmijëve jetimë në kuadrin e 85 – vjetorit të krijimit të Strehës së Parë Vorfnore, organizuar nga Instituti Kombëtar i Integrimit të Jetimëvë Shqiptarë, më 11.Janar.2003.
I rritur jetim dhe si përfaqësues dinjitoz i gjenaratave të jetimëve në Shqipëri, ky Institut i akordoi atij titullin “Simbol i Vlerave Humane” -
Sot jemi mbledhur për NJERIUN...
NJERIU! Oh, çfarë vepre e madhe është NJERIU...! Sa bujar nga arsyeja; i pakufishëm nga zotësia; nga shtati dhe nga lëvizja sa i hijshëm dhe sa i çuditshëm; nga veprimi si engjëll; nga kuptimi si Perëndi; xhevahir i botës; kurorë e gjërave të gjalla... Ja ç’është NJERIU...
Më vjen mirë që ata të cilët sot jemi mbledhur të gjithë këtu, i respektojnë kaq shumë njerëz të mirë, kaq shumë njerëz të nderuar... Kjo është fisnikëri, është një vlerë e rradhë dhe virtyt. Kjo është Njerëzore...
Që të mos e zgjas, do t’ju tregoj diçka që ka ngelur si një kujtim i rradhë në jetën dhe në zemrën time.
Po xhiroja film në Berat. Nuk e mbaj mend vitin me saktësi. Për çudi, atë ditë bënte një vapë e jashtëzakonshme. Vajti temperatura mbi
40 ˚, por nuk e thoshin për të mos i hyrë paniku popullit.
Hëngra drekën dhe shkova të pushoja, por ishte e pamundur, u mbulova në djersë. Dola të bëja një xhiro bregut të lumit Osum se mos freskohesha pak.
Ballë për ballë meje, vinte makina që lag rrugët e qytetit. Ishte një shofer i shëndosh, një kuintal, mbante një cigare në gojë dhe po vinte drejt meje. Ai kishte hapur te dy pompat që lagnin rrugën. Para se të vinim në një vijë të drejtë njëri me tjetrin, e mbylli pompën që ishte në krahun e tij për të mos më lagur mua. Më erdhi mirë. Ky është njeri, njeri i mirë, thashë me vete. Kur sa erdhëm në një vijë të drejtë, e lëshoj pompën me tërë fuqinë që kishte dhe më bëri qull nga koka në këmbë.
Ndaloi dhe po më shikonte në sy. “Ç’pate !?”, - i them. - “Ore, mos je ti ai maskarai që rreh ata jetimët tek ai filmi...!?”.
- Unë jam, i thashë. – “E po mirë t’a bëra, se mora hakën e tyre”, vijoj ai gjithë inat dhe hakërrimë.
Këtu gaboi ai, kur tha se s’ka se kush t’a marrë hakun e tyre. Unë do t’ua vërtetoj që ai gaboi.
Gjoja, shoferi u nis e shkoj në punën e tij. Unë, vajta në hotel që të ndërrohesha. Isha në katin e 2-të. Kur sa bëjë dy këmbë shkallë të zbresë, pashë poshtë tek dera shoferin të m’a bënte me gishta mua, si u’a bëja unë jetimëve te filmi “Hajde këtu...”.
Ç’është ky shofer, mendova me vete. Nuk ka gjetur bashkia një tjetër shofer? Mos e kam ofenduar ndonjëherë!? Po ku!? Unë në Tiranë, ai në Berat. Ç’ne, fytyrë e paparë, e panjohur për mua....
Rreth e përqark pashë 3 djem të rinj... Ata sikur më dhanë guxim dhe zbrita shkallët poshtë. “Hë mo, ç’farë do ?”, - i them. Më futi krahun dhe më tha: -“Hajde me mua...” – Po ku do vemi, - vazhdova unë. - “Në shtëpinë time do vemi”, - tha ai. Po ç’farë do bëjmë në shtëpinë tënde, këtu më lage, mos do të më rruash në shtëpinë tënde, i’u përgjigja gjithë zemërim.
Shko, shko, më thanë ata djemtë, është njeri i mirë ky.
Po ç’njeri i mirë është ky, shiko si më bëri. Ku e ka të mirën ky? Por ai nuk pyeti, më futi krahun e më “hoqi zvarrë“. Ai ishte një burrë i shëndoshë, peshonte 1 kuintalë. Shkuam në shtëpinë e tij. Kishte një shtëpi jo shumë të bukur, por të pastër, të rregullt, të mirë... Jetonte vetëm me nënë e tij.
O njerëz! Besomëni... Nuk kam parë fytyrë njeriu më të ëmbël dhe më të dashur në jetën time. Jam 80 vjeç. Ishte një nënë e mrekullueshme. Unë e dua dhe e kam dashur shumë nënë time, sepse nuk e kam njohur, më ka lënë jetim të vogël, e ndoshta kjo është edhe arsyeja që më bënë t’a dua shumë atë. Atë nënë që pashë, dëshiroja t’a krahasoja më nënë time.
O nëne!, - e thërriti i biri. - Të kam sjell një mysafir, - i tha. – Mirëse të vijë, - tha ajo. U futa brenda. Nëna i bënte me shënjë të birit: “Ç’të bëjë?“, duke i thënë që t’a therrte një pulë për darkë. Unë e kuptova dhe i thashë: Mos bëni gjë se kam ngrënë. Dhe me të vërtetë sapo kisha ngrënë mirë në drekë.
Jo, jo, - tha, ndonjë gjë sa për adet...E po mirë. Nëna shkoi, e therri pulën, e bëri gati, e shtroi në tryezë dhe gati çdo gjë për të ngrënë. Para se të fillonim, i biri e pyet nënën: - Nëne, e njeh këtë mysafirin? Ajo më pa një copë herë më kaq ëmbëlsi, me kaq dashuri, ngriti supet dhe tha: “Jo, nuk e kam parë ndonjëherë...”.
Po atë filmin që rreh ata jetimat, e ke parë ti nëne?, - vijoi i biri. – Po, e kam parë. - Ja, ky është ai që ka rrahur jetimët, - nxitoi t’i rrëfente nënës i biri.
O njerëz! Besomëni, si ka mundësi të transformohej ajo nënë aq e mirë, e të bëhej egërsirë përpara syve të mi. Ajo u bë bishë dhe ishte gati të më hidhej.
Ja pra, ka se kush i mbron këta jetimë... Ka njerëz të dashur në botë që i mbron. Ajo nëna, ishte nëna e të gjithëve.
Kisha marrë një copë mish në dorë dhe e kisha për t’a futur në gojë.
- Vërtet ky është!?, - i tha nëna të birit. – Të zëntë fytin ajo që po ha, - më tha dukë m’u hakërryer.
Ja pra, kjo është dashuria njerëzore. Këtu pashë forcën e profesionit tim si aktor, por, pashë edhe zemrën e madhe të njeriut.
Dikush, më ka pyetur se sa të vështirë e pata të luaja rolin e kujdestarit që nuk kujdeset për fëmijët, por që i rreh ata. Unë kam vetëm një përgjigje. Ky rol, ishte shumë i bukur dhe si artist mua më ka pëlqyer shumë.
Dua të tregoj një sekret. Para xhirimit të filmit “Lulëkuqe mbi mure”, nga respekti që kishin për mua si artist, u mblodhën fëmijët “aktorë” dhe më afroheshin kush e kush duke më thërritur “xhaxhi Kadri” njëri, “xhaxhi Kadri” tjetri… Ndërsa me vete thoshja, ( pasi e kisha lexuar skenarin) Ooohh, të mjerët ju çdo të hiqni prej këtij xhaxhi Kadriut.
Dhe përfytyroni një çast, sa të vështirë e ka patur njeriu Kadri Roshi të dalë nga bota e tij, e të futet në një botë tjetër si aktor, në rolin e kujdestarit, e të rrahi ata që ai i ka dashur aq shumë tërë jetën dhe i do me gjithë zemër, me gjithë shpirt…
Përgatiti materialin: ILIR ÇUMANI*
Drejtor i Përgjithshëm i Institutit Kombëtar të Integrimit të Jetimëve Shqiptarë
| |
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi
» IDRIZ ZEQIRAJ - SHIPTARËT NUK JANË "ME BYTHË NË PRUSH", PËR TË FALUR TOKAT
» Akuzat kundër Shefqet Krasniqit Prokurorisë ia kishte konfirmuar edhe BIK-u (Dokument)
» Aktakuzë kundër imamit Shefqet Krasniqi
» Zbulohen tensionet gjatë dialogut në Bruksel, Nikoliqi Thaçit: Ti je kriminel
» Faruk Tasholli - RJEPENI NANËN
» FAMILJA E HAKI IMERIT: AI U VRA NË KOHËN KUR NË PUSHTET ISHIN HASHIM THAÇI E REXHEP SELIMI
» AGIM GASHI - O NE TREN PËR MITROVICË
» Vëllai i tij u pajtua me Thaçin, por ja si ishte kidnapuar Haki Imeri në Brojë e më pas ishte vrarë
» Fadil Maloku:Aferim, Prokurori e Kosovës!
» Djali i Haki Imerit del kundër axhës: Nuk ia fali Thaçit, nuk dua drejtësi kanunore
» IDRIZ ZEQIRAJ:Copëza biografike dhe kujtime për Ibrahim Rugovën
» Presidenti Thaçi i “lahet me 124 pleq” Imer Imerit se nuk ka gisht në vrasjen e vëllait të tij
» Adem Salihaj akuza të rënda ndaj Hashim Thaçit, ja si po mundohet të shpërlahet nga krimet e shumta që ka bërë
» Ndodh edhe ky skandal: Njeriu që grisi fotografinë e Presidentit Rugova merr certifikatën e veteranit të UÇK-së
» BERAT ARMAGEDONI:Lamtumirë, Joshua i Pejës!
» Biografia e Presidentit Rugova - Biografi e shkurtër
» ILIR MUHARREMI : Treni provokativ, artistët në gjumë
» Përveç ROSU-së, ky është shqiptari që rrezikoi jetën për ta ndalur trenin e Serbisë
» ENVER PETROVCI - IN MEMORIAM SEFEDIN NUREDINIT- SEFA