Natyra Kuçi: Paradox!

Natyra Kuçi: Paradox!


Natë e qetë ,vetëm
të lehurat e qenëve dëgjojë
e vetme nuk jam, por
në vetmi jetojë!

Mendojë shumëçka
shumëçka s`kuptojë
nis me “pse”, duke
arsyetuar gjërat
perfundojë !

Zemra ime flet një gjuhë
që mendja shpesh se perfillë,por
prap ksajë të fundit
fuqinë e vendimit i jap…!

S`kam shumë vite,por
z`do t`thotë që s`jamë sprovuar
S`kam të dashur z`do t`thotë
Që z`di të dua…!

S`po humbë shumë, ngase nuk kam
por, e di qfarë do të thotë të keshë
zbrazëti e në shpirt plotë mallë …!

Jo gjdoherë u ndjeva e shpërblyer,
shumë herë perfundova e thyer,por
kurrë jo asnjeherë s`humba shpresë,deshirë…

Shumë herë jeta më bëri t`a urrej,por
në perfundim rash që gjithçka ka një rrjedhë!

Andaj mbani shpresën o Miq, se
gjithçka e mirë ndoshta vonon, por
kur vie aty qëndron, jetes sonë,
duke i sjellë gëzim
dhe vuajtjeve i dhuron shpërblim !