Adelina Dardha: Poezi " Miqesia"

Adelina Dardha: Poezi " Miqesia"

I.



Te lumturon pa fjale, si uji ne shkretetire buron,

zemren e gezon, syte t'i mbush me drite

kur fjala mik preket si njeri!



Eshte e paster si ndjenje!



Kush e gjen, shpirtin e mbush me diamante,

ashtu ndrijne,si fosfori neper nate,

edhe pa hene rrugen ta ben drite ,

si vetetime i largon rete ,

qe shpirtin te mos e mbysin me reshje,

e fytyren ta zbukurojne me dhimbje!



II.



Miqesia - Eshte pranvere,

kur dimri te iken nga zemra, ndjenjat ngrohen,

te pershendet si agimet e mengjezeve,

si flladi i eres te jep doren, atehere kur

te gjithe mundohen te hedhin helm, ne trupin

e kohes tende.



E ndien thirrjen time per ndihme o mik ,pranoje!

Se nje dite ajo do te kete nevoje per ty.



Eshte miqesi , qe e tret urine dhe me ty ndane

mesnatat vezulluese,

eshte shprese per dite te bukura plot diell.



Fal o njeri, gjithmone jep edhe merr ,

burim maji do e keni shpirtin,

zemren stine lulesh, qe cel dhe vetem cel...