Adelina Dardha: Poezia "JETA"

Adelina Dardha: Poezia "JETA"

Jeta është teatër , një godinë me themele të vjetra,

me dritare ndjenjash ,

ku dritëjeta përthyhet në peshën e syrit.

Aty luhen pjesët e jetës.

Një nga një futen vocërrakët e lindur,

biletat i mbajnë në largësitë që i presin.

Pafajsia u shkruhet në rrudhat e gjyshërve,

që vdesin t'u kenë ngjarë atyre, duke u rikthyer

në skenat e dramave të ndaluara,

brenda mureve të moshës...



Brenda çdo moshe vështroj njerëzimin,

duke brohoritur e menduar pavdekësinë,

fatin që luhet aty lart tek shkallët e tij,

ku heronjët e dramës "Romeo e Zhuljeta" vdesin....



Vdes shpirti i tyre, ashtu sic puthet vdekja me tokën e lagësht,

ndjenjat kanë ftohtë, kokën e këpusin,

trupin ua ngroh dielli me dashuritë e përjetshme

ëndrrat e djegura në lulet sipër tokës mbesin.



Fajtore bëjmë dramat e jetës tonë,

ajri na mbështjell fatet me dëshirat njerëzore.

Të gjithë jemi aktorë që luajmë me jetën

disa lypin me duart nga qielli, vdekjen!

Zot shpëtoi, përsa kohë ndihen vetëm!