Skender Korça: Dy poezi

Skender Korça

SHFRYRJE NDJENJASH


Vaj sikur para engjellit
Zotit të pambarim
Në oscilatorin e dashurisë


Sa herë bien ndesh ndjenjat
Për të rrudhur gojën
Lotit për ti dhënë forcë

Vaji është kristal
Kur ti shqyen faqet me dhëmbë
Loti nuk bëhet kurrë trishtim

Shfryen ndjenjën e dashurisë
Kur nuk di ta rrëfesh mirë
Kur merimangë të duken epokat


Nuk e kalon dot arsyen
E mund dashurinë
Me lotin përbri fytyrës

Në luginën e ushtarit të jetës
Vdesin djallëzitë nga brenda
Loti bëhet mëshiruesi im

Shikohet forca
Konfigurohet dashuria
Loti është dëshmitari im

Bartet në lindje dëshprimi
Kthehet në përendim shikimi
Për shfryrje ndjenjash

Me lotin tim dhe tuaj
Mos u ndiej keq
As dëshirë e as mëkat

Loti I dashurisë është këngë
Dashuria është jehonë
Në shfryrjen e ndjenjës me lotin tim

Këngë


Këngë e ulurimë

Në ballin e lëgjendave të shkruara

Të mijëvjeqarëve që ikën

Në kumtesë të barabarsisë



Sa shkronja janë shtjerrë nga alfabeti

Në gojën hapur për bashkim rrokjesh

Për bashkim fjalësh

Të të njejtës gjuhë të epokës së ndarë



Nesër ditë gjykimi

Për dialogun me vrastarin

Me trafikim ndjenjash njeriu

Në vendin tënd të jesh një i huaj i njohur



Sa lindje të reja

Në dekadën plot ulurima

As njeri nuk të thonë

Kur këndon këngën tënde këngë