Cikël poetik nga Genc Kastrati

nga **Agim Gashi** Fri Jan 29, 2010 11:52 pm

Genc
Kastrati ka lindur ne Peje me 16. 09. 1972.Shkollen fillore dhe te
mesme i kreu ne Peje per te vazhduar studimet ne Prishtine ne
Fakultetin e Shkencave Matematikore Natyrore dega Kimi.I detyruar nga
rregjimi sllav nderpret studimet per te emigruar ne Gjermani e me
pastaj ne Shtetet e Bashkuara te Amerikes , ne New York ,ku edhe sot
jeton dhe punon.Me letersi merret qe nga mosha rinore.Ne fillim te
vitit 2010 boton librin e tij te pare me poezi ' Kerkime nder ethe '.

Sa mall

Sa mall ka zemra per ty
fundoset si peshku ne uje
e ngrihet si balene mbi dete
sa tundje te medha valesh
si tcunam i vershuar dashurie
mbi damaret e gjakut endur
mbeshtjellur me fryme lumturie
sa kerkim i vetmuar ne erresire
ne mbrendesi te trupit per drite
i ndalur ne rrahje zemre
per shuarje venitje ne pritje
sa udhetim i gjate me vehtveten
labirintheve te ndjenjes zgjuar
perpjekur me ty ne pershendetje
per nje takim syve trishtuar
e sa malle ka zemra per zemren
qe nuk matet me peshen e tokes
dhe as qielli s'ja njef hapsiren
ajo ka fuqine e jetes sime e dashur
qe mbi ty derdhet si oqeane lotesh.

Enderr

E dashur edhe endrra ka gjuhen e vete
ajo nuk bezan por embel te flet
si dallget tundur te zemres tende
qe ne ngrohtesi ne te sajen buqet
e ti pastaj frikshem me mbulon
nga endrra jote derdhur si ujvare
me perqafime zbret mbi endrren time
dhe behemi nje enderr jete e gjalle
te gjalluar jemi nga brigje malesh
nga shikimet qe nuk kan te ndalur
e kur ti fort shtrengon doren time
si endrra edhe vehtja ime te eshte e falur
dhe nga ai cast te enderroje nuk ndalem
lutur me token dhe deterat per rreth
me ditet e netet dhe me zjarre zemre
si enderr te dua dhe behem enderr vete.

Mos vdis

Mos vdis per puthjen qe sot nuk te erdhi
per syte e mbetur hapur ne veshtrim habie
epshi i dashurise jeton edhe diteve te tjera
hena e dielli ndriqojne edhe mbi rete e zeza
dashuria nuk venitet nga nje prerje kohe
ndryshku busteve nuk u'a prish pamjen
ato vetem i rendon gjere ne shiun tjeter
se cdo mbarim ka nje fillim te embel
e ti rri e merzitur nga nje zbrazeti shpirti
qe per nje cast te rrembeu si flladi i brishte
e gjate tu be dita sot nga dita e djeshme
e lodhshme tu be nata nga nje gjume i shkurter
qe mes vetullave te fali vrensiren
mos vdis per dashurine sot qe nuk te ledhatoi
ne abstenime takimesh ti qendro e forte
e dashur ti je e mbeshtjellur edhe nga durimi
dhe me durim ti thyen qelikun e nuk leshon lot
ne takimet e radhes do shtegtojme per zemrat.

Te pres

Ngadale ngulfatet shpirti i lekundur etjeje
mbi luginat i endur si klandestin dashurie
ne arome lulesh i pushuar me shprese te rilindur
per nje rreze ngrohjeje qofte dhe per nje ngushllim
kthjellimet e qiellit nuk kane te ndaluar
se pas nje dite te zymte linde nje dite e re
e ti e dashur dikund large me je e fshehur
me rri si peng e vrare dashurie
por une ty te pres edhe pse ti se di
te lidhur jemi me rrahjet seizmike te zemrave
me lekundje termetesh nga shpirti i trazuar
mbi vetullat tona ngrihen vija ngjyrash ylberi
dhe te bashkuar mbesim nga dita ne mbremje
e nga mbremja ne dite lindim binjak
me nje deshire te ndare si nje molle e prere ne dysh
nje ere ne hapesire te botes gjithnje na fryen
na bashkon frymarrjet ne nje ofshame te zgjuar
dhe gjeresa te jetoje si i ngjalluri i vehtes
me dashurine per ty mbajtur si medaljon ne gjoks
dhe engjujt ne qiell lutjet ti ndegjojne si mesh
te dalura nga koha e shpirtit tim-njeri
per aq kohe e dashur mes vehtes dhe jetes do te pres.

Kur ti shkon

Kur ti shkon dhe largohesh rruges tende
kaltersia e qiellit te puthe dhe udheton me kaltersine
une mbulohem nga nje hije reje e syte me ikin tek ti
ti rri e pambuluar e veshur je me hirin e bukurise
qe ne trupin tend dritherohet si loti i kulluar
ti ecen rruges dhe flladi yt lekunde gjethet ne drunje
ato kthejne koken nga ti dhe shikojne parakalimin tend
edhe drunjet dredhohen dhe te shikojne nga pas te dehur
e ti vazhdon largimin e sikur kembet ne toke nuk te prekin
mbi ty zgjohen engjujt qe te dashurojne nga ajri
ti e buzeqeshur se heton qe pushton boten dhe qiellin
fluturat nisin shtegtimin e tyre pas teje fluturimthi
e nje dallandyshe rrugen ua pret ne xhelozi
te gjitha te versulen si te ftuara ne aheng dashurie
kush me pare nder to tek kembet tua do arrije
kur ti iken e dashur me ty ikin edhe zogjet,kenget dhe era
e varfer behet jeta,pas teje pervilet dhe iken edhe natyra.

Kerkime nder ethe

Hijen tende e kerkoj
ne guret te fshehur rrugeve
ti e ngrire mureve te jetes flin
ne polemik te kerkimit tim,
nder stinet e kohes endur
me je bere simfoni e zbrazur
zeri yt i mbetur ne kitare
i shqyer ne tela dashurie,
e arnuar je ne klithme shpirti
te kerkoj ethet ti mbys
kjo dridhje trupi me flet
mbi kepucet tua luhatur
ne gjurme i vrare peng,
dhe qeshin njerzit per rreth
syte u ikin te dashuruar
e une bota ime endacake
i strukur me ethet per ty
sodis per shenje jete tenden,
trenat mbushur nisen te gezuar
me furgonet qe mbartin dashurite
vehtja ime si te te gjeje
me zhbehet tek zhurme e tyre,
te lutem shfaqu vetem per nje cast
mbi surprizen e fatit tim
e dashur behu i embli rast
dhe me vrit bukur kete kerkim .

Prane detit

Prane detit te shoh ne dete
ne shtrat te gjere e fjetur qete
je e shtrire ne uje te kaltert
ti je kaltersia e qiellit
kuvendoje me ty e ti nuk flet
ti je buza, goja e detit vete
qe shuan etjen e syve te mij
e pastaj zgjohesh ne vale
ti ke edhe krahe te gjere
ne brigje te detit te ndalen
e puthe token dhe malet per rrethe
dhe iken pas ne shtrat me valen
ne dete ti je deti i trembur
je si pike uji e zhveshur lakuriq
mbi uje ngrihesh me ngjyre trupi
dhe prape noton e zhytesh thelle
ne uje ti hape rruge ylberi.

Shqiponja ime

Ti i ke krahet si shqiponja
qe me mbulojne si nje hije parajse
ti ngrihesh dhe zbret ne perqafime
si ofshame dridhesh e pastaj pushon
je e pa pare sa nje puthje e larget
dhe afrohesh e madhe sa fluturimi i saj
ti ke dhe sy te mpreht si shqiponja
ata te flasin vete posa te shikojne
dhe shohin edhe atje ku zemra flet
e si nje komete versulesh me rrembim
pastaj dashurohesh e kafshon frigshem
ti dhe thonjet i ke si shqiponja
qe gervishtin ne ledhatime dashurie
me kembe leshohesh si mbulese nate
me lidh fort dhe me mban shtrenjte
ti je e e lehte sa nje gjume i saj
dhe e forte sa nje shkemb.

Kur ti vjen

Kur ti vjen une gezohem shume
me kembe zbathur je pulebardhe e ikur
ti je begatia e tokes qe shkel
nder kembet tua mbine bari i pare
ngrihesh si thelleze e hutuar sy ikur
e nisesh rruges se gjate lakore
ti vjen me embelsine e botes ne gjoks
dhe afrohesh si flutur krahe dridhur
me fustan je molle e mbeshtjellur
embel e pjekur me prekje dashurie
ti je bekimi i pritjes tek shtegu
qe ndalesh ne kafshime te lumtura
ti vjen si lume i derdhur ne flori
behesh maje flake e shkeputesh ne shkendi
mbi ty zgjohen te gjithe zogjet ne roje
dhe vjen tek une si jashtetokesore
e une nga dashuria per ty e dashur
magjepsur dridhem si thuper ne uje.

Me ty

Me ty shkrije cdo akull te deshires
edhe heshtjen e thyej e te flase drejte
te perqafoj dhe i heq perdet e hezitimit
kur me ty udhetoje eshte nje lume plote jete
me ikin brengat ne qetesi e me fshihen lotet
dhe dashuria burone nga nje shikim syri
ti ofshane ne ekcitime e mbushur si dete
mbi trup me leshohesh si nje shpirt i dehur
flladi yt eshte i ngrohte si dore e jotja
kur mbi balle me ledhaton si hije palme
e pastaj gjemon si e lodhur ne ecje te gjata
dhe ndizesh ne zenken e fjales te dua
aty grindemi nga peshperitje zemrash
e shpirterat ndajne drejtesine e dashurise
ne puthjet e grabitura befasisht pajtohesh
dhe shpalos fije flokesh si vale te detit
me ty ditet dhe netet ikin pa asnje ngjyre
ne horizonte sikur me nuk jetone askush
ti dhe une e dashur shofim vetem nga nje fytyre.

Dimri im

Ti je bardhesia ime e debores
e shndritur nga rrezet e saja si nuri i vdekjes
e ngjallur je si rreshqitjet nga pullazet e shtepive
kur ti me kembe e shkel deboren e shtruar
ti le gjurme zemre dhe iken me bardhesine
e ftohte je sa nje thithje e ajrit goje hapur
e zjarrt je si akulli i shkrire nga dore e jote
kur me sy shikon bardhesine syte te ikin
mbi deget ku debora flin qete si vallezimi yt
dite dhe nate e veshur si me petkun tend dashurie
e kur nje puhize ere lekunde deget e drunjeve
ajo shkundet dhe bie bute si puthja ne buzet tua
kur rreshjet e debores ty te bien mbi floke
sikur yje dashurie te leshohen mbi koke
atehere ti krenarisht i ledhatone floket tua
trete fjolla debore e yjet te vdesin ne duar
muret e shtepise jane te ftohura nga jashte
e nga mbrenda te ngrohura si trupi yt
nje shenje jete nga oxhaku i tymosur u duket
e dashur ti je tymi i valevitur qe ngjall dimrin.

Kur ti flin

Kur ti i mbylle syte dhe flin
lulet zhvishen ne ngjyre lekure
per buzet tua te paluara per gjume
ne dasma tupanat ndalojne trumbetimin
dhe qetesia kaplone boten
kur kapaket e syrit ti mbulojne bebezat
toka me gjithesine bashkojne prekjen
e qerpiket te ngrihen larte si listat
te qendrojne rojtar te bukurise synore
dhe lumenje endrrash zgjohen ne ty
e ti udheton e vetmuar ne gjumin tend
e ndare nga bota je si rreze e fshehur
mbi gjethe pemesh kercen e lumturuar
dhe shndrohesh ne kanarine te ikur
qe i mbledh frutat e parajses
kur ti flin te shendrite edhe fytyra
e vetullat te ngriten ne gjysme te ballit
sikur dy gjysma te henes qiellore te flijne
ne gjume e dashur ti je me e pasur se oborret mbreterore.

Dashuri e ndrydhur

E vetmuar mbetet dashuria pa ty
qielli varroset zemeruar ne dete
e toka leshohet shprishur ne uje
asnje bime me nuk tregon gjelberimin
dhe shkretetirat ikin ne zjarr shpirti
terhiqen ne turp fshehtesite e botes
e mbyllen edhe veshet ne sy te verbuar
barka ne skaj te detit pret per udhetaren e dyte
zemra lundron e vetmuar as ne toke as ne qiell
dhe me as luleve nuk u arrine dot gezimi
qe aq shume fjalen dashuri e duan
ditet shndrrohen trishtuar ne nete
me erresiren qe i behet mbret deshires
e krojet ndalojne shuarjen e etjes
zogjet fluturojne me nje krah te thyer
me gjethet qe bien si shpirtera te lagur toke
ne djersitje shuhen shkelur pa meshire.

Dashuri si diell

Ti ke grimca dielli ne trupin tend
qe digjesh fushave qe nuk blerojne
ti je blerimi i zhveshur ne zjarre
qe ndez shpirtin gjere ne akullnaje
gershetat tua leshohen drejte si ujvara
kur ndjerse dashurie i nenshtron
dhe kthehesh ne oaze te gjelberuar
atje ku zemra digjet ndere lekure
ti lekunde dhe guret nga toka
kur me kembe i shkel ata te puthin
ne lekure ti ke pore dashurie
dhe i kthe ne kristale te dashuruar
ne ty digjet dielli i dashurise
ti nuk e sheh, te tjeret ndizen rrethe teje
kur ti butesisht fale buzet tua
zgjon cdo damar te trupit ne perleshje.

Sa keq

Sa keq qe nuk mund ta ndaj token ne dysh
e ta ribashkoj nga dy pllakat e prera
me mua dhe ty ne maje te dashuruar
c'bashkim urragan do ishte e dashur
sa keq qe me nje shikim nuk zvogelohet largesia
e te perpihet e tere hapesira
do beheshim bashke nga nje shkrepje syri
sa keq qe cdo gje eshte kalimtare
e lindur me frigen mbret ne vehte
athua vall po te rrinim me shekuj pa ndar
mos do vinte prape nje cast i pare
kur do ndaheshim nga ai cast
sa keq qe zeri nuk ka fuqi burie
e te jehoje ne cdo skaje te botes
si ne diten lajmetare te zgjimit te madhe
do bashkoheshim vetetimthi nga nje tingull
sa keq e dashur,sa keq.

E perndjekura

Ererat ikin turpshem te tretura ne vetegelltitje
e pas tyre nisin vrapimin dhe fryejne te tjerat
edhe shikimet nga syri here ikin mbrapsht
te fjetur ne rafte te memories ata prape ringjallen
e ti e dashur qendron e palekundur nder stuhi
nga dashuria je e percjellur me lengate nga shpirti
qe plase si rrufe e ti shndrrohesh ne flake te bukur
prej ererave je e ndjekur per lakmi shkundje fustani
kur te ngrihet mbi gjunje e dalin te bukurat kembe
orteqe debore nga mali zbresin e te leshohen nga pas
e ti ecen sikur nuk sheh e as nuk degjon
me shpind kthyer e paprekur mbetesh si nje largesi
vazhdon rrugen e rruga para si gjoksi te zgjerohet
dhe ne vrap shpejton e ngadale zvogelohesh
sikur rruga te perpin dhe te merre ne vetembrojte
ti humb nga sfondi e sikur toka dhe qielli u puthen
une me ererat e orteqet pas, i mbetur ne perleshje
dua i pari te arrije te te prek ngrohtesine e prekjes
e perndjekur je e dashur nga zemra dhe prej moteve te kohes.

Eja sot

Ikin ditet nje nga nje te fundosura
pas tyre netet ngarendin si te veja
e ti e dashur rri e larget sa nje nate
qendron e humbur sa nje dite
dhe afer ndihesh sa nje hije e flokut
je lutja e pare e agut te mengjesit
dritare e hapur shprese ne dite te re
e ngujuara e dashurise si dere e mbyllur
qe pernjehere kthehesh ne rreze e dashuruar
eja sot e nisur me matje nga zemra
eshte shume e shkurter kjo rruge e gjate
kur nga zemra me dashuri matet
edhe po te jete sa nje vite drite
eja se per ty kame zene kohen rob
ne perqafime te eres me duar mblidhur
do mbushet plot ky gjoks me tendin
kur ti kesh bashkuar zoterat e dashurise
qe ne ty e mua gerryejne shpirterat
eja sot se koha iken me stinet kapur
e historia eshte vyshkur si gjethe vjeshte
e kane gjakur dhe lotuar ndotur
kur netet e virgjerise kane ikur frikshem
ne dashuri te zymta me drite te fikure
eja se neser mund te jem fjetur pergjithmone
ne analet e historise mbetur dashuri flete grisur.

Ne takohemi

Horizonte te zymta kane zene shikimin tim
atje ku nuk te shoh por e di qe dikund frymon
peshperitjet e shpirit me kane zhytur ne kerkim
te kohes se vjedhur te matur me mendime
udhetoje si shpirt i ikur per te gjetur destinim
labirintheve te jetes ne erresiren e saje
tek ti atje ku buroj une
tek une ketu ku vezullon ti
na ndan e dashur nje jete ne dysh
lengatave te syve per te pare fytyren tende
u jam bere deshmitar genjeshtre
aq large meje gjendesh aq afer te ndjeje
udhetojne endrrat mbi vehten time ngriten ne lartesi
dhe prekin zenitin e deshirava per njeri tjetrin.

Dhembje

Sa trishtim kur zogjet ndalojne kengen
qe per ty e kishin nisur ne kor
e ti mbetesh si zogez e plagosur
mbi syte tu vetullat tregojne vrensiren
e fjalet te mbesin ne plasje te mureve
kur zeri nuk te degjohet as per nje vajtim
mungesa e tij te behet vdekje e heshtur
sa trishtim eshte kur kroi ndalon ujin
qe me nuk te pikon as per nje fshirje loti
e breshka fsheh koken ne lekure te saj
kur ne dashuri pengohet dhe shikimi i pare
dhe mbetesh e vetmuar si ikone e varur
sa vuajtje kur zemrat ndahen si molle e prere
kur dashuria fiket ende pa u ndezur
e ti pret e dashur si nje shteg i harruar
e sa dhembje ka pritja gjer tek dita jone perseri
edhe kali i zi ne pritje behet i thinjur.

Loti yt

E dashur eshte nje pike loti token e ujit
qe i ka rrenjet dikund thelle ne shpirt
kur nga syri yt loti linde trishtuar
ne faqe te rrjedhe si kroi i leshuar
sikur dita iken e fshihet pas nates
ti rri e merzitur asnje fjale se thua
me nje pike loti nuk te shuhet bukuria
asnje pranvere nuk buzeqesh me embel
sa loti ne faqen tende si lume dashurie
nga brumi i dashurise me lotin ushqehesh
e kur syte te skuqen si syri i pagjume
vesa mbi lulet shtrihet si ne shtrat te dashurise
dhe pret e dashuruar te iken me rrezen e pare
kur shikimi yt kthjellet si moti pas vrensires
kristalet vishen me shkelqime
ne grunaja gruri piqet i rreshkur
e ne male ti shkrin edhe deboren si vape vere.

Pa meshire

Te dua nga atje ku cdo gje lind
dhe nga atje ku cdo gje shuhet
te dua nga erresira ne drite
dhe nga dita ne nate
te dua nga universi
e nga bimet ne toke
gjithmone ne rilindje
as vete s'do kem fund
te dua pa meshire
te dua pa asnje falje
dhe pa asnje pardon
sepse thjesht dhe fort te dua
te dua gjer atje ku shkon zeri
gjer atje ku mund te arrije mendja
te dua gjer atje ku puthen gjithesite.

Si do ishte viti pa ty

E dashur si do ishte viti pa ty
qe as shekujt s'do e mbanin ne gji
s'do matej me kohen e shkuar
se koha trete si per arin e gdhendur
edhe shekujt do treteshin per ty
s'do matej as me manushaqet e celura
se ato vijne me stinen
e pas tyre ngrejn koken tjerat
por si ti nuk ka lule tjeter
s'do matej as me diten dhe naten
qe nje fije e flokut tend i ndan kur ndrohen
sa afer e dashur e asnjehere te bashkuar
s'do matej as me driten e henes dhe diellit
qe drite e tyre lidhe token me qiellin
e yjet u mbajne kandilat ne gjithesi
por ti ato te gjitha i ke ne boten tende
si shkendija dashurie
e ti do mbetje bota ime e vitit te vetem
cdo gje qe do shifja dhe mendoja.

Kam zerin tim

Sa memece era qe me le vetem fishkellimen
e zemres tende qe tingellon si kembane dashurie
ah c'perjetim i frikshem i fjales se pa thene
nder hije te gjetheve i mbetur peng
funderime ofshame e gojes pa fjale
ti puthja ime e arte ne drite te diellit
ah dashuria ime e fjetur ne ererat e jetes
dua te te theme te dua e zeri nuk me buqet
sa trishtim te te dua vetem me nyjet e gjakut
sa furishem me ngriten malet dhe perbijne veten e tyre
ah cmallim i shuar ne vuatje te erresires
mos be ze e dashur se kam eksploduar
edhe pse nga goja fjala sme derdhet
une i teri te jam fale si dhurim
dhe ne dhurim kam fale zerin tim te dashuris.

Mike

E heq mallin e merzis marr boten ne sy
rrugeve te lakuara te mbushura plote gure
si koka njerzit kufoma te rrenuara
dhurate njerzore ne pazarin e cmendurise
pentagrame notash te shkruara ne klithma
ecjet e mia si hije intrigash
muzeumeve qe ne vehte fshehin
peshen e kohes neper nyjet tona
prane dritave te ndalura nje bote e heshtur
simfonia e zerave tone e ngelur ne fyt hijenash
permes dritares se thyer te lene ne harrese
kthehem tek ti me shprese te rilindur
te kujtoje shume here mike e dashur.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30