Hervis Nakuci: Puthje dhe yje

Hervis Nakuci: Puthje dhe yje


Puthje dhe yje o drite qiellore,
edhe pse boten ndoshta s'ta fal,
do te jap nje puthje engjellore
dhe boten time, sa jeta te ndale.

Puthje dhe yje per zemren qe jeton,
ne zemren qe qiellin per ty e krijon,
ne shpirtin qe paqe i sjell me nje vese,
dhe buzet qe mallin e ndjejne ne mungese.

Njemije here te puth ne dite,
njeqind here me fal qetesi,
dhjete jete i jetoj me nje rit,
nje puthje te tille s'ka pare njeri.


Hervis Nakuci: Engjell lajmetar.


Ashtu si bilbili qe qetesine e prish,
do çirret muzika çdo nate sikur dua,
keshtu qe dielli mund te linde serish,
ne shpirtin qe qetesi kurre s'gjeti ne mua.
Gjethja qe permallshem ndahet me lot,
nuk shpreh fjale urimi, por pershendet,
keshtu...mundi dhe dhimbja te mos humbin me kot,
por serish te kujtohen ne nje tjeter jete.
Oh...syte, ç'bukuri qe kane pare !
Asgje ne bote s'ma tret kurre kujtimin.
Nje bote qe enderrat i lyen ne ar
e me perla te çmuara zbukuron mendimin.
Bota eshte nje mulli me ere,
une, Don Kishot, qe e mira me marrte,
jeta, rrebesh qe do ta dua perhere,
enderrat, pasioni im me i zjarrte.
Engjelli lajmetar te puth vetem dy here,
kur te fal jeten dhe kur jeten ta merr.
Tani qe nje engjell qetesine ma prish,
kerkoj nje puthje, qe te rilind serish.