Shazim Mehmeti: NUK KA NEVOJTORE PA SHTËPI

Shazim Mehmeti: NUK KA NEVOJTORE PA SHTËPI

Nuk ka nevojtore pa shtëpi
njëzet e katër orë ka dita, e hiç nuk ka
Zot i madh, si bëre të mplakem kaq i ri
rretosur, shpirtsosur endem Qiellit tim të zi
mplakur mendja, mplakur syri
zemërndryshkur, vetullndryshkur
nuk gjej dot engjëll
nuk gjej dot grua të më hedhë një sy
zogjtë e shpresës vdesin urie në këtë mosstinë
vrenjtur agimet vijnë
në degën e kësaj pranvere nuk ka biles një zog për këngë
s’bëj dot një mrekulli të marrëzishme
s’bëj dot një marrëzi të mrekullishme
ti mund të mos besosh, ti mund të mos besosh, Zot imi
prehje s’ka, pranverë nuk ka për sytë e mi
në sytë e mi dita rri shtrirë molepsur
dita është grua e mbarsur me njëzet e katër fëmijë varfërie në bark
shiu i mendjes më lag, shiu i mendjes më lag
e Prishtinë nuk ka, nuk ka Tiranë, nuk ka Shkup
nuk ka Tetovë e Gocë Tivar
kërkoj strehim, kërkoj shtëpi për shpirtin tim
shtëpi kërkoj, e gjej nevojtore, Zoti im
ti do thuash, nuk ka shtëpi pa nevojtore
këtë të gjithë e thonë, këtë të gjithë e thonë
e njëzet e katër orë ka dita, e hiç nuk ka
nuk ka mrekulli të mrekullishme pa pak marrëzi
nuk ka marrëzi të marrëzishme pa pak mrekulli
e prapë se prapë, e prapë se prapë
njëzet e katër orë ka dita e hiq nuk ka
e shenjtorë nuk janë shenjtorët
shenjtorë të vërtetë janë shërbëtorët, Zoti im
e shërbëtorët thonë:
NUK KA NEVOJËTORE PA SHTËPI!!!...

Kur del hëna mbi Malrob, - foto e Sh. Mehmetit