Agim Gashi: Jetë varri

nga **Agim Gashi** Sun Mar 21, 2010 2:04 am

Agim Gashi

Jetë varri

Në këtë natë acari
I vetmuar në dhomën e errët
Si errsirë varri
Vendosa ti shkruaj rreshtat e zymtë e të zi
Që kohët e fundit i mbaja në vete
Se mu dukeshin sekrete të pa shpalosura
E sonte doja ta di si duket varri
Si do të dukesha unë atje
Dhe a ka dallim varri i kësaj jete
Me varrin e botës tjetër
A dallon vetmia i të gjallit
Nga vetmia e të vdekurit

Ngadalë por gjithnjë e më sigurt
Po shkoj rrugës së pakthimit
Rrugës drejt vdekjes
Drejt varrit
Nëse do të kem varr
Oh sa trishtim

Dhe vjen dita e vdekjes
Dikujt do ti dhimbsem
Dikush do të qaj
Dikush do të gëzohet
Dikush më përshëndet
Më këngën e Adelina Ismailit „Shko n´RRS“
Dhe nëse kam fatin të kem varr
E më dërgojnë atje
Në varreza diku
Me hoxhë a me prift
Për mua ska rëndësi
Bën edhe pa ata
Me rëndësi është
Se kur të më lëshojnë në varr
Do më bie drita e kësaj bote
Për hern e fundit-aman
O Zot çfarë dhimbje do të jenë
Ato të mija kilogramëve dheu
Kur të bien mbi mua
Për tu bërë dhe

Dhe posa të më kenë varrosur
Varrtarët do gëzohen që u krye puna e tyre
Dikush do të thotë
E pat puna e tij
Një më pak
E unë i vdekur pres natën e parë
Gjerdek nuk është varri
Atje n´thellsi
Në atë errsirë ferri
Do të më vërsulen dy korba të zi
Që të ma hajnë nga një sy
Se edhe ashtu vlerë më nuk kanë
Gjaku nuk pikon
Gjak në varre nuk ka

Pastaj do fillojnë fazat e prishjes
Sëpari qelbet truri
Fillojnë krimbat të lëvizin
Të hanë çka të gjejnë në trupin tim të vdekur
Dhe unë që kam dhjam të tepërt
Edhe krimbat do të dhjamosen
Si bibanët që dhjamosen për bajram
Krimba të shëndoshë
Të bardhë e me zanat
Për ta ngrënë edhe pjesën më të imët
Të mishit tim
E pas ca ditësh
Do të bëhem skelet
Nuk do të dashurohem më
Skeleti im do të dridhet nga të ftohtit
Nuk do e shof veten më kurrë
Sa interesante jeta e varrit
As pasqyrë atje nuk ka

Por nëse më dërgon fjalë
E dashura ime që e dashta aq shumë
Se do të më kthehet përsëri
Do e filloj luftën e pamshirshme
Me krimba e korba
Sëpari do i kthej sytë e mi
Po mos të jenë sytë sdo ketë as dritë
Pastaj mishin që ma hëngren krimbat
Do ua marrë përsëri
E pjesë-pjesë të imta
Ta vej në skeletin tim
Të dukem si njeri
Do i jepi fuqisë sime për dashuri
Duke i larguar dhe e drrasa
Nga varri im
E ti kthehem ylberes sime
Me ngjyrën mbretrore
Do të dukem si shafran i artë
Vetëm era varr do më vijë
Ajo do ta ketë aromën e kopshtijeve
Tallazi i flokëve të saja
Do lëshon erë të butë pyjesh
Erë të fushave të shkërmoqura
Ndërsa unë do lëshoj patjetër
Erë të tharë nga jeta ime e shkuar
Dhe do bërtas si zogu në hamulloret e djegura
Si fyelli i ëmbël i bariut
Endërr e jetës së shkuar
Vallë a kam jetuar ndonjëherë
Si paskam marrë frymë pa Ty

Dhoma e errët si varri
Nis të marrë dritën e agimit
Vesa duket që ka mbuluar natyrën
Arat akoma në gjysmë errsirë
Ia lëshojnë përkdheljen jetës
Burimet e pastërta prroje detra e lumenj
Dhe lot të kthjellët të dashurisë
Cicërrimat e zogjëve të magjepsin
Oh sa mirë që nuk qenkam në varr
Mos vdeksha kurrë
Pa të shti edhe njërë
Në gjiun tim
Ditët pa ty janë të errta
E nata si ferri
Sepse pa ty
Erë varri më vie
I gjallë e i vdekur jam
Vetmi e pëjetshme është kjo
E unë akoma jetoj për hatrin tënd

Borkum, 11.03.2010

NË VEND T GËZIMIT PËR BOTIMIN E LIBRIT ME KËNGË- SHKRUAN ELEGJI!?! Kadri Mani

19-03-2010, 11:58pm

I dashur Agim, kësaj radhe na ke befasuar keq: ne po presim me padurim ta marrim në duar përmbledhjen tënde me këngë, ti në ditë gëzimi shkruan elegji!?- gëzimin ta e kthen në hidhërim?
Të rrallë janë njerëzit që janë krejtësisht të shëndodhë e që nuk marrin ilaçe, ama secli vuan vuajtjet e veta dhe nuk i shpëndanë ato nëpër botë.
Paske qenë edhe një muaj në spital, shyqyr që e gëzon atë të drejtë, ngase kemi lexuar që në Turqi, po nuk pate para, të nxjerrin në oborr e të hanë mizat!
Librat janë flamurë, dhe kush boton libra, stolis atdheun me ura me shtatë harqe, dhe me flamurë valvitës- bajraqe!
E ti me sharkinë- gulinov i UÇK-së, zemrat tona na i kënaqe!
Njeriu plaket, sëmuret, e një ditë edhe vdes, por ti je i pavdekshëm ndër mote e ndër breza; sikur Rugova, sikur Skënderbeu e sikur Nënë Tereza!!!

frike..[/td][/tr] [tr][td class=date] Drita
Poezi me plot frike, e ata krymba, ma.!!
Ne palce na fute friken.

Siq kemi nje datlindje , kemi dhe nje datvdekje. Kemi lindur per te vdekur nje dite te gjithe.

Megjithate njeriu lufton, kunder semundjes, dhe vetem forca, vullneti e munde ate. pore jo keshtu, copa , mishi e krimba.

s'di pse mu desht ta lexoj se..!!??

[tr][td bgcolor="#eeeeee" colspan="2"]Behu i fort more burre i dheut, burrat nuk dorzohen leht.[/td][/tr] [tr][td class=date] Arben Presheva[/td][td nowrap="nowrap" align="right"]20-03-2010, 03:37pm[/td][/tr] [tr][td colspan="2"]
Te paskan shkruar z.Kadri Mani e zonja Drita, prandaj nuk po lodhem shume te perserise te njetat fjale.
Z Agim, pesimizmi eshte vetevrasje, te jeni me optimist.
E dini ju kengen, kur i ka pushkatue turku shqiptaret duke ua mbyllur syte me shami.
Cka u kane thene trimat shqiptare vraseve turq:
Nuk jam turk arnadolli, por jam shqipta kosovali, nuk due te mi mbyllni syte me shami, por due me pa plumbin me sy.
Kendellu mos ja keni friken jetes.
Peshendetje nga Preshevari

[/td][/tr]

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30