Lumo Kolleshi: tregim

nga **Agim Gashi** Fri Apr 23, 2010 10:20 pm

Lumo Kolleshi: tregim

FTESË PËR TË LEHUR

Si sot nuk e kam ndjerë veten kurrë: kaq të lumtur , kaq të ditur , njeriu më me vlerë e më me peshë në këtë shoqëri pa din e pa imam , siç e vlerësoi në aeroport një turk që kish ardhur për të hyrë në tratativa për nje investim , por , për të mbajtur ndezur atë kandil të shkretë që s’di se kush ma shoi në mes të kësaj errësire të përvajshme , ku elektrifikimi vazhdon të mbetet në kalendat greke dhe , sipas gjasave , ka mundësi që ne të bëjmë qirinjëzimin e vendit , por , për të ndjekur një farë logjike e për të qenë më të kursyer në fjalë , le të vazhdojmë me gjendjen time pak të ekzaltuar: u bëra kështu njeriu më me rëndësi , ndonëse tek unë veç shkopi që troket përgjumur në pllakat e ngrëna të trotuarit të sapopëruruar dhe kapela tip “republikë” e ardhur peshqesh nga një kosh hedhurinash , ku im nip refugjat gërmon përherë për të gjetur ndonjë diçka të shtrenjtë , duket qartë që këta dy elementë zbukurojnë trupin tim të bërë krënde , ndoshta këtë patën ndërmend kur më ftuan për të pirë diçka të shtrenjtë në klubin më në zë të qytetit e , pasi morën vesh edhe diçka tjetër më serioze se kaq , unë me rrënjët e degët e fisit tim përbëjmë një numër të konsiderueshëm votuesish në këtë katrahurë që ne na pëlqen ta quajmë me mburrje “qytet” , drejt meje kërcen një plesht e , në gjuhën e vet pleshtore , më lajkos , më mbur , me pak fjalë , më thërret të bëhem anëtar i stafit të fushatës për kandidatin për deputet , gjë që dhe ju e merrni me mend se sa shpejt i shkojnë bojë lëkurës ujqit tanë që janë dhe kërkojnë të bëhen prijës kopeje , sërish më rrahin shpatullat si njerëz babaxhanë , më buzëqeshin deri në jargavitje , fjalët më të përzemërta i rreshtojnë në skuadra e toga e , po të vazhdojmë me këtë gjuhë , një divizion i tërë fjalësh krenare do të parakalonte para nesh , pikërisht këtu fillon diçka therrëse që ma rrëzon dhe atë pak mur të mbetur prej personalitetit , kuptova që në atë muzikë dhe në atë valle nuk kish më as emër , as mbiemër ,as fytyrë , por thjesht një maskë e mbështetur mbi shkopin tim të vjetër , i cili më shikonte vërtet me keqardhje , kisha përfunduar dashur pa dashur në një numër me të cilin kërkohet të bëhet një llogari dhe kaq , në të kundërt ata nuk do të ndryshonin ndonjë nga shifrat e pensionit tim varfanjak që , veç simbolikës së fjalës , në qese mund t’i vinin vetëm ca thërrime të mbetura nga lëmosha dhe kaq , pra ata i kishin hyrë pikërisht llogarisë së votave , gjë që ndezi në kokën time një mendim jo fort të këndshëm për këtë situatë kaq festive me rrota të vajisura , me goma të fryra kacek , me banderola e postera të ngjyrave të ndryshme , ku flamujt e tyre duan të shqyejnë njëri-tjetrin , por le ta shënojmë në këtë copëz karte mendimin që u prezantova pak më parë , sigurisht ju e dini që të drejtat e autorit i keni të garantuara me ligj , shkurt mendimin e sipërpërmendur po jua paraqes në ligjëratë të drejtë : “U dashkan dhe limonat e shtrydhur” e ti , dikushi , kurrkushi apo askushi do të marrësh levën e kundërtisë për ta përmbysur e gremisur mendimin e sipërcituar me një logjikë trutharë e pendërrjepur për të vetmin fakt se ata sot po më ftojnë dhe jo vetëm me një ftesë të zakonshme , por duan të më bëjnë pjesë të tavolinave të mëdha e popullore , sidomos në këtë pikë vëmendja ndaj popullit është në shkallën më të lartë , ku dhe vet profetët do të mallëngjeheshin dhe do të grisnin aty për aty të gjitha dosjet e hapura për ditën e gjyqit të madh , paçka se deri dje drejt meje nuk bënë as më shumë e as më pak , por hodhën një mal me gurë , por le t’i përmbahemmi mendimit të ftesës dhe kjo është e saktë , pavarësisht se kjo mbetet gojore , ata ia dinë fort mirë thelbin proverbit latin “scriptum mantum” dhe , me një fjalë , t’i presim drutë shkurt për ta mbyllur kapakun e këtij mendimi e të shpërndajmë sa më pak tym , në se nesër ata do të mblidhen për të festuar fitoren , duke kaluar deri në orgji , unë , ky lehës i zakonshëm , do të duhet të ngjesh më tepër “republikën “ në kokën time dhe t’i falem si perëndisë shkopit tim të lodhur , të strukem kërmillisht sa më larg tyre , madje të mos i bezdis e të mos ua përmend kurrën e kurrës që unë paskam vënë një gur apo diçka më tepër në godinën e pushtetit të tyre , kjo sigurisht , por ajo çka është më e rëndësishmja , të bëhem harresa e tyre , dashur pa dashur paskemi kaluar aq larg dhe t’i lëmë një herë të futen në godinën luksoze të pushtetit që buron për ata dhe vetëm për ata , është e natyrshme të mbetem këtu e të mbahem fort te dega e asaj që njerëzit nuk di pse e quajnë të sotme , kur ajo nuk është veçse një pikë , një cast në oqeanin e madh të kohës që shkrin sakaq , ndoshta ju duket se po ua lodh mendjen me kotësi filozofie , por ja që ndodh një fenomen i çuditshëm tek unë që pata një farë të shkuare , s’kam të sotmen me vete , ma kanë vjedhur pikërisht ata , ti , tjetri që thërret e bërtet për fitore , pastaj , pa pikë turpi , ma quan pesimizëm të kulluar e më fut në radhët e dështakëve të pandreqshëm , ke harruar se ke përfunduar dhe ti në koshin e hedhurinave , ja ashtu si “republika “ ime që mbaj në kokë , por edhe ty , po , po , edhe ty të kanë marrë po nga ai kosh e të kanë nxjerrë prej andej vetëm e vetëm se u duhesh për të lehur a për të pallur , kjo varet nga mushkëritë e tua , pastaj , siç ndodh rëndom me pallëmëdhenjtë , pas fitores së tyre , përsëri do të kafshojnë me frikë ndonjë gjëmb të tharë apo ndonjë gjethe ferre që vjeshta e ka harruar pa e rrëzuar , duke dalë këtu në këtë rrugicë qore e pa ndonjë poç drite , me një flakëz shkrepseje sikur e gjetëm sërish fillin e humbur , andaj po më ftojnë sot , ndaj po më përkëdhelin plagët e dekoratat , ndaj po më japin pije nga ato që pensioni im vetëm i vjell e nxjerr zorrët jashtë , ndaj më kërkojnë të bëhem numër , të harroj për ku isha nisur , të ndryshoj atë copë rruge rruge të mbetur e të kthehem në një lehës besnik për të ruajtur gardhin e tyre , megjithëse nuk e di a do ta përballoj këtë lloj të ri punësimi të pasiguruar , pra duhet vetëm të leh , të leh , të leh , që ata vetëm e vetëm të majmen , të majmen , të majmen në breza.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30