Gjoka Sami: DRAGON SLAYER-- (Vrasesi Kucedrave)- Shqip Ne Vijim
Faqja 1 e 1
Gjoka Sami: DRAGON SLAYER-- (Vrasesi Kucedrave)- Shqip Ne Vijim
Gjoka Sami: DRAGON SLAYER-- (Vrasesi
Kucedrave)- Shqip Ne Vijim
DRAGON SLAYER (Version Shqip me poshte)
Noises are already gone.
Empty bottles,
broken glasses,
pillows thrown on the floor.
He slit dragon after dragon
Till he couldn’t fight no more.
Can you hear him calling now,
This warrior,
This survivor
Lying on the battle ground
At the end of the war?
How can the soldier dare
When freedom fills the air
Lie do die?
He felt that you ought to know, if you doubt in his strength,
He put up tremendous fights before falling to his knees.
He had showered with roses paths where to court woman
From the lengthy trips that started at the first bewildered gaze
Till he led them at the gates of his heart, so soon betrayed
By those very same woman, led by demons of their greed.
If you hear him talking now, you will feel, he is in tears
and beyond his trembling voice, you will sense and you will feel
That the image of the woman, who internally made him bleed
After crawling over him, kiss by kiss and inch by inch
Like a culprit vine that hid under leaves, the deadly serpent,
Disappearing with joy in search of the next victim,
Now they will fill the night with laughters, so loud
Making fun at follish him, just beyond the wooden door
Of the door that he decided to keep open a bit more.
Those woman running now in the dark and in the cold -
masters of the magic power, to milk cows, to dig gold
Like a thorny stem that follows the full colors of the flower
slither, soft and flattery, following kisses so sweet,
From the tows, to the knee, to the chest and to the cheek
Seeking men in misery, but with pockets so deep.
All they need is just a mist of pretending innocence
rest their head against their chest, start weeping at their pains
And then feel their victim’s toung leaking, feeding at their tears
Take their thongs and fling them high up to the rotating fan
Make the guy to laugh, to cry, and put him so fast to sleep
Then pinpointing at his heart, prick and sting and skillfully
Spell their venom, paralyzing any sense of his logic.
Using him rib by rib - as a ladder to achieve
Shining glories of the richness - hub of all their fantasies,
Now that he has nothing,
Now they will have to leave.
Can you hear him calling now, can you hear his dying voice
He still feels their sharpy claws, stuck so deep beneath his skin
He has tried to slit their dragons,
Shouting curses, throwing punches, at his life, who like a whore
Made him throw at her roses
Picked from big, fat back accounts
Until not a single petal of red pennies had remained.
He has tried, and tried in vain, to slain dragons, to kill pain
Till he couldn’t fight no more.
Can you hear him calling now!
Can you feel his grinding pain?
He is cracking, breaking down,
At the jaws of his own despair.
All the stars that lit so briefly, his voyage to find another
Planet to anchor his love, smothered, hidden under the cover
Under clouds that got ready to pull strings of lightning bows
To burn hope, to kill desire, to insist resisting strong
With thunders that disguise under mist of tender love,
All those stars gone by now
All of sudden, all are gone.
He is on the highest floor, of “The Park Rosslyn” building
He has often shown the door to those monsters that uproar
Inside his weeping sole. Oh, the demons that he fought
Must have been inside him, so deep, for so long
For the farther he pushed them with anger and repent,
The more angry they got close.
If you ever were there, of course, you would see your son
Breaking loose, and run away, chased by gallops of the horse,
Have you seen the thrown rope by the heartless cowboys
Just when you might have thought that the calf is safe and free
How quick it pulls around, thrusting him to the ground?
Breaking loose, from cruelty, needs courage, needs bravery
Needs him stating to his mother
“I bled on the battlegrounds, chasing demons that forever
Have been leaving inside me….”
And there is a sliding noise- mother felt, must be the door
Leading to the balcony.
Can you hear him calling now?
Noises are already gone
Empty bottles, broken glasses, pillows thrown on the floor
He slit dragon after dragon
Till he couldn’t fight no more.
If he spoke a little longer, just one or two words
If he lived on other flats, down to the lower floors
She would tell him that some dragons are a piece of who we are
And that we should learn to sing to them songs of lullabies
hiding them to farthest corners of our dirty, secret lives.
But instead she only cries and she never will stop crying
Asking God of how long it took him to fall down
In this horrific decision, this decision so grim
To jump over fifteen floors to kill dragons inside him
To kill dragons that no more
Will ever torment him?
VRASESI KUCEDRAVE
Kjo poeme, shkruar ne anglisht dhe kushtuar miqeve te mij ne krize, nuk
eshte perkthyer fjale per fjale e varg per varg, perkundrazi eshte
rishkruar duke ruajtur deri diku ritmin, konstruksionin, figuracionin
dhe stilin original.
Perkthyer Maj 13, 2010
Voskopje, Korce
S’pat me forca per perleshje.
Zhurmat tashme jane shuar.
Zhurmat nata ka grablluar,
Nata qe zhurmon me heshtje.
Shishet krejt jane boshatisur,
Gotat thyer cope-cop.
Lagur vodke,
Zenkash shqyer-
Jasteket shperndare pertoke.
Me perbindesh, me kucedra
Kacafytur per ter jeten
Gjersa krejt e la fuqia
Edhe shtrire rri aje.
Shapta tij me s’pret lugeter.
Shkretetirash nga pat ecur,
U tha, u pertha rrekeza
Qe u sul, dikur, me nge,
Edhe humbi, humbi rruges
sikur s'qe
Fruti qe u rrit ne dege, ra nga dega kur u shkund.
U drodh kali, fergelloi, kur kalorsi u lekund
Edhe ra ne shesh te luftes.
E degjon tek flet tani
Luftatrin,
Ngadhnjimtarin,
Shtrire mes fushes se mejdanit,
Kur beteja po merr fund?
O po si guxon ushtari
Kur liria vjen nje dite,
Vjene nje dite dhe mbush ajrin,
Te rrezohet, te jap shpirt?
Edhe tash ne grahm te fundit ai ndjen se ka nevoje
Te rrefej, e te tregoje
Nene moj e zeza nene,
Nese valle ke dyshuar ndonjhere
Ne fuqine e burrerine e djalit tend;
Dhe pse trupin ai pati plage- plage,
Dhe pse gjoksin ai pati pa mburoj,
Dhe pse shpaten pati thyer cope-cope,
Krah-keputur, dhe pse ishte, gjunje-prere,
Gjunjas eci -kur nuk mundi me te ece
Eci, kur nuk mund te ecte, - kembe-e-dore,
E kur shpaten me se ngriti, prap luftoi
Me perbindesh, me kucedra dhembe per dhembe.
Ngrije telefonin pakez, nene moj e zeza nene
Te degjosh e te mesosh, se yt bir
Nuk ra si nje fije bari, per nen kosen e argjent.
Yt bir ishte lis qe theu nje mij sharra e sepata
Para se ta vinin poshte e ta shkilnin gjithe me kembe
Kur erdh ora me e mbrasme, pas qendrimit burrerore,
Te perkulet i perlotur, gjake e balte, - rroba ndotur
Dhe ashtu – llamp e shuar -
Uli buzet permbi pluhur - bere dashurise therore,
Me te qare, me te lutur,
Te te flas e te te prehet
Te rrefehet, te defrehet
Nenez, oh, moj nene e gjore!
Djali yt i pat sperkatur me petale trandafilash,
Shtigjet nga percillte grate, shtigjet qe do zinin fill
Tutje pertej horizontesh, zig-zag-zgjatur largesive
Qe nga kqyrja aq e skajeshme e veshtrimit aq te dlir
Gjer tek sjellja para porte nga ku futesh brenda zemres
Zemres kaq here tradhetuar, kembe-shkelur po prej femrash,
Prire prej lakmise se tyre, prej lugati, prej kucedre.
Si ushuanjza si thithen gjakun prej cdo fije vene,
Si fantazma iken, vane qe si ndal me kycje dere,
Te ngren kurthe per matane, prap me rrjeta buzeqeshje.
Ne degjofsh si buze-dridhur, zuri tash te flase yt bir
Pertej zerit fergellues, do te shohesh, do te ndjesh,
Vec imazhe grash qe bene te kullonte gjak per brenda
Puth-pas-puthje si i’a moren trupin pellembe pas pellembe
Si kulpriti kacavjerrres qe fsheh gjarperin per nen dege
Qe fsheh gjarperin helmues qe kurre mos e zensh me dore!
Si ia ndrydh-perndrydhen zemren, si e shtrydhen pa meshire
Pike e pike zuri gjaku te kulloi e te vershoi
Mori vrull si rrekeze, si tallaz u ngrit, gjemoi
Si nje dete qe ka shkalluar nen vullkane, nen termete.
Gjithe nga grate lozanjare qe nder naze, qe nder ledhe,
Trup e shpirt e rrenuan, deri ne cdo rrahje zemre.
Ne kerkim te tjeter preje, te hazdizur, te stolisur,
Ikin grate neper terr, edhe treten neper nate
Grate qe pa dal prej dere ngriten zerin kakarises
Burim-mekur, drite-fikur, te perqeshin, djalin tend,
Djalin tend, gezhoj-zbrasur qe hesht sikur flet me vete
Qe se koti mbajti hapur deren dhe per pak momente,
Se nuk kthejne, jo nuk kthehen, grate qe skane kthyer kurre,
Grate qe te thith-terheqin cdo pike dhjami nen lekure
Grate qe si prej magjie ngulin kthetrat gjer ne kocke
Se jane degeza me gjemba qe ndjek gonxhen ngjyreplote
Teksa ngjiten sic ngjit uje, me gadale te mbyte digen
E nen kthejeltesi prej paqe rrit nen vete panderprere
Vrudhin te shkalloje nje dite, sa vete digen te vertite,
Se prap etje ka per ikjen, te shperthej e te vershoi
Cmendurisht te marre rrjedhen e t’i jepet shpejtesise
Te permbyte cka pranvera prej blerimi kishe rritur
Sepse dihet qe cdo lindje permes pjelles qe ka sjelle
Vetem vdekjen do mekoi pergjithnje e per cdo here.
Gur pas guri permbi mure vetem dridh-lekunden valet,
Duart, buzet, prekin, puthen e nder epshe ngjiten, zgjaten
Permbi pulpa, permbi gjunje,
Permbi kofsha,
Nen kerthize,
Permbi gjokse, permbi gush,
Permbi buzet si qershiza
Permbi faqet, permbi syte
Qe nga kembet gjer mbi koke
Gjah i tyre jane burrat qe nga maja rrokullisen
Shpirt vrare, zemerthyer, drejte llucit ne lugine
Burrat,- peme gjethezhveshur, besim e gezim gerryer,
Diku fushes se permbytur, per nene qiellin e perhimte.
Ndezur, ndritur qe nga bregu ndane detit me shtrengate
Te lepijne c’kishte mbetur, si hijenat, erdhen grate
Erdhen qe t’i falin shprese marinarit qe mberriti
Pasi pane sa te fryer qene kuletat, qe nga bregu
U perkulen, buzeqeshur edhe zgjaten doren embel
E mbi buzet qe prej etjes ishin thare e plaseritur
Gjoksin qe pelcet nen bluze pak aviten.
Qeni qe ne udhe mbeti, pa te zotin, fillikat
Edhe endet, i braktisur, qorrsokakut poshte e larte
Ka nevoj pak ndjellesh, e t’i zgjasesh doren pak,
Gjith cka duan ky lloj burrash eshte shtirja pak naive
Eshte mbulim-pervoja jote nen ca mjeguj dashurie
Eshte koke-venja permbi preher, qarja per nder lot e tyre
E te ndjesh si nxjerrin gjuhen qe nga buzet si kermilli
Kur neper freski mengjesesh qe nga bari thithin vesen,
Neper faqe neper mollza gjuha tyre jargavitet
E me lote nder faqe grashe shuajne etjen, qe kane ndezur
Atehere dora grave ze dhe zberthen recipetat
Flaken tangot permbi fletet e freskueses mbi tavan
Eshte koha te besh burrat sa te qajne aq te qeshin,
Tu dhembe koka gjer ne cmendje sa here te te kene prane
Te dhemb zemra gjer ne tmerr nga braktisja qe aq dhemb
Kur, neperka, me se fundi shfaqi, zbardhi, nguli dhembet,
Edhe hodhi nder damar burrash helmin pike e pike
Mpiu, ngriu, shkaterroi cdo lloj ndjenje e llogjik.
Birin tend, grate e tilla e bene si nje cope shkalle
Brinje pas brinje per tu ngjitur, per tu zgjatur gjer ne maj
Ne maj te lavdi-shkelqimit te te qenit me para,
Po kur xhepat krejt u shqyen e nuk paten me asgje
Iken dolen prej shtepie
E su kthyen kurre me.
Nenez e degjon tani, ngasherimin fergellues?
E dgjone tek flet yt bir, - flake qe dridhet ne te shuar?
Joshur, ftuar tinezisht,
Neverisht pastaj debuar
Kacafytur ligesisht dhembe per dhemb me pabesite
Gjersa jeten vete mallkoi si te ishte nje lavire
Nje lavire qe afroi si nje engjell me plot hire
Qe verboi e detyroi t’i dhuronte trandafile
Marre nder kopshte llogarish, qe qene majmur, qe qene fryer
Por qe mpaken krejt ne bank gjersa me nuk mund te gjesh
Qofte vetem nje petale prej qindarke te argjent
E degjon tek flet tani, zerin dridhes te tyt biri
E ndjen thimbjen teksa grihet edhe bluhet mish e koske
Si te ishte kokerr gruri shtypur per nen gur mulliri,
Si te ishte kokerr arre vene ne morse
Ai bie qe nga maja malit mbushur me debore
Edhe nis e rrokulliset - tmerr e lemeri orteku-
Kov-keputur nga zinzhiri, qe shkon pusit per teposhte
Gure me gure kercet, perplaset pa u ndalur me gjekundi?
Te gjithe yjet qe kalimthi ndriten udhen e tyt biri
Neper thellesi te qiellit per te gjetur planet tjeter
Ku te ule dashurite qe akoma skane mberritur
Jane zhdukur, jane fshehur.
Per te, bota tash mbuluar nen carcafe resh te zeza
Re qe qiellit po terheqin harqe zjarri, vetetimash
Per te vrare e per te djegur me shigjetat e rrufeve
Cdo lloj shprese e deshire
Qe ne kembe tu besh balle, i paepur, prap stuhive.
Vetem mbeti ai tashme,
Lart, ne katin me te lart te palltit “Park Rosllin”
Ku perbindashve, sa here, perpas grindjesh pambarim,
Per surrati ua perplasi deren qe su mbylle kurre
E nga dera gjys e mbyllur, vjedhas shkojne, shkaraz vijne
Prap kucedrat qe gjithheret paska patur nen lekure
Qe prej kohesh gjithe sa here, jasht i shporri me mallkim
E nder lote treti, mbeti - vetem pikellim e brenge,
Prap, e madje me rrembyeshem, kthejne perbindeshat nje dite
Inatosur dhe me teper ta perpijne koke e kembe.
Po te kishe qene prane do te shihje ate nate
Djalin tend si me vrap u shkeput e shkon prej tyre, -
Lepur ndjekur nga zagare, - ndjekur me gallop kuajsh.
Ke pare, hedhur qe nga kali, si litari, bere lak,
Hidhet befas kur meshqerra merr se fundi arratine
Se si mbledhur shtrengon qafen, si terheq e si perplas
Pa meshire ashtu per toke?
Te shpetosh nga mizoria e te qenit pertej vetes
Pas pergjakjes per gjith kohen nder beteja me kucedra
Dashka forcen te pranosh sa e kote qe beteja
Dashka forcen e rrefimit, gjunjezimit para nenes
Fergellimit, ngasherimit, belbezimit permes lotesh:
“Ah, moj nene qe s’me mbeti pike gjaku me nder deje,
Se kucedrat qe se koti vrava preva per gjith jeten
Per ter jeten paskan qene pjell-shumuar brenda meje”.
E pas zerit qe u shua,
U degjua, kerkellites, nje rreshqitje e metalte
Ngjethi nena, nene zeza, ngjethi gjer ne floke e thua
Kur papritur para syve solli deren e ballkonit,
Shtyre hapur pak menjane.
Nje second te kishte thirrur telefonit pak me pare
Pak me gjate te kishte folur, qofte vetem dhe nje fjale
Te jetonte afer tokes qofte vetem pese- gjashte kate
Do te mund t’i kishte thene buze dridhur asaj nate
Se ca djaj jane vetja jone, pjesa jone e pandare
Qe as vriten as debohen, as me shpate e as me fjale
Varur pas engjejve tane qe as ndahen kurre me vete
Por qe gjumi dalngadale mund t’i zere e mund t’i mare
Nese thikat leme menjane edhe zeme e bejme pak ledhe
Pastaj fjetur neper djepe, duhen shpene e duhen fshehur
Neper guva, neper shpella, neper cepat me te erret
Per nen lluce per nen pellgje ku zun ndryshqe pa u pare
Jetes sone te mistershme ca sekrete.
Por sot nena vetem qane e kurre z’do te ndal te qaren
Edhe pyet perendite sa kohe klithi ne hapsire
Sa koh zgjati llahteria e vendimit kaq te tmerreshem -
Tmerr i hedhjes nga ballkoni ne nje dete me erresire
Sa kohe mori vall per renjen
Qe nga maja e pallatit per te vrare e per te mbytur
Kucedrat qe kishte patur per gjithehere brenda vetes
Per te shuar pergjithmone klithma dhimbjesh qe perngjethen
Universin skaj me skaj, deri ne fillim te jetes!
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Similar topics
» Sami Gjoka:Please don’t try to keep me here (Shqip-p) - Mos më mba këtu të lutëm
» Sami Gjoka:You think so rare of her - (shqip-(a) - Ti Kujtohesh rrallë për të
» Sami Gjoka:Paradox of drifting time (Shqip-u) Paradoksi i kohë-momentit
» Gjoka Sami:Turning Back-Kthim Prapa
» Gjoka Sami: Konsekuencalizmi, kozliteti, objektetet poetike dhe vete poeti.
» Sami Gjoka:You think so rare of her - (shqip-(a) - Ti Kujtohesh rrallë për të
» Sami Gjoka:Paradox of drifting time (Shqip-u) Paradoksi i kohë-momentit
» Gjoka Sami:Turning Back-Kthim Prapa
» Gjoka Sami: Konsekuencalizmi, kozliteti, objektetet poetike dhe vete poeti.
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi
|
|
Tue Mar 14, 2017 8:17 pm nga Agim Gashi
» IDRIZ ZEQIRAJ - SHIPTARËT NUK JANË "ME BYTHË NË PRUSH", PËR TË FALUR TOKAT
Mon Feb 27, 2017 6:54 pm nga Agim Gashi
» Akuzat kundër Shefqet Krasniqit Prokurorisë ia kishte konfirmuar edhe BIK-u (Dokument)
Mon Feb 27, 2017 5:20 pm nga Agim Gashi
» Aktakuzë kundër imamit Shefqet Krasniqi
Mon Feb 27, 2017 4:32 pm nga Agim Gashi
» Zbulohen tensionet gjatë dialogut në Bruksel, Nikoliqi Thaçit: Ti je kriminel
Fri Feb 03, 2017 7:40 pm nga Agim Gashi
» Faruk Tasholli - RJEPENI NANËN
Fri Feb 03, 2017 12:22 pm nga Agim Gashi
» FAMILJA E HAKI IMERIT: AI U VRA NË KOHËN KUR NË PUSHTET ISHIN HASHIM THAÇI E REXHEP SELIMI
Wed Jan 25, 2017 12:39 am nga Agim Gashi
» AGIM GASHI - O NE TREN PËR MITROVICË
Wed Jan 18, 2017 11:08 pm nga Agim Gashi
» Vëllai i tij u pajtua me Thaçin, por ja si ishte kidnapuar Haki Imeri në Brojë e më pas ishte vrarë
Wed Jan 18, 2017 8:13 pm nga Agim Gashi
» Fadil Maloku:Aferim, Prokurori e Kosovës!
Wed Jan 18, 2017 8:00 pm nga Agim Gashi
» Djali i Haki Imerit del kundër axhës: Nuk ia fali Thaçit, nuk dua drejtësi kanunore
Wed Jan 18, 2017 7:12 pm nga Agim Gashi
» IDRIZ ZEQIRAJ:Copëza biografike dhe kujtime për Ibrahim Rugovën
Wed Jan 18, 2017 5:13 pm nga Agim Gashi
» Presidenti Thaçi i “lahet me 124 pleq” Imer Imerit se nuk ka gisht në vrasjen e vëllait të tij
Wed Jan 18, 2017 4:00 pm nga Agim Gashi
» Adem Salihaj akuza të rënda ndaj Hashim Thaçit, ja si po mundohet të shpërlahet nga krimet e shumta që ka bërë
Wed Jan 18, 2017 3:53 pm nga Agim Gashi
» Ndodh edhe ky skandal: Njeriu që grisi fotografinë e Presidentit Rugova merr certifikatën e veteranit të UÇK-së
Tue Jan 17, 2017 7:55 pm nga Agim Gashi
» BERAT ARMAGEDONI:Lamtumirë, Joshua i Pejës!
Tue Jan 17, 2017 12:15 am nga Agim Gashi
» Biografia e Presidentit Rugova - Biografi e shkurtër
Mon Jan 16, 2017 10:32 pm nga Agim Gashi
» ILIR MUHARREMI : Treni provokativ, artistët në gjumë
Sun Jan 15, 2017 11:32 pm nga Agim Gashi
» Përveç ROSU-së, ky është shqiptari që rrezikoi jetën për ta ndalur trenin e Serbisë
Sun Jan 15, 2017 9:53 pm nga Agim Gashi
» ENVER PETROVCI - IN MEMORIAM SEFEDIN NUREDINIT- SEFA
Sun Jan 15, 2017 9:07 pm nga Agim Gashi