Shkruan Flori Bruqi :Shkrimtari Adem Zaplluzha botoi gjatë majit 2010 , shtatë libra poetik.

nga **Agim Gashi** Tue May 18, 2010 9:56 pm

18 maj 2010

Shkruan Flori Bruqi :

Shkrimtari Adem Zaplluzha botoi gjatë majit 2010 , shtatë libra poetik.

Autori më i njohur në Kosovë për shkrimin e vjershave satirike është pa mëdyshje Adem Zaplluzha nga Prishtina i cili gjatë këti muaji botoi hiq më pak se 7 libra :
Lumëbardhi dhe gjëma ;Posa ikte nata;Loja e myshqeve;Hijet e ndryshkura;Metafora e heshtjes ;Hyji në Prekaz dhe Stuhi e kutulishte.

Librat e botuar nga ky autor janë edhe shumë përmbledhje poezish për të rritur dhe fëmijë si fjala vjen :
”Puthje”,”Ecjet e vitëve të mëdha”,”Çamarrokët e theporës”,”Muret”,”Morfologjia e dhimbjes”.
”Asgjë sikur molla”,”Udhëndarja”,”Bajraktarët e vatanit “ etj.

Më e njohura që ka bërë bujë të madhe në internet është përmbledhja satirike me titull “Bajraktarët e vatanit”.

Preokupimet dhe frymëzimit e satirikut tonë Zaplluzha ,janë të nduardurta . Ato sillen nga muret e deri të udhëndarjet; nga dhembja e brenga e madhe dhe e vazhdueshme për popullin e tij në varfëri e injorancë e deri të dufi e kritika e tij për politikbërësit kosovar.

I KAM DISA TITUJ

të lumt na për veti
lumturon zotnia
me qeverisjen time
mbarë do të shkojë shtëpia

si veshkët në dhjam
ju do të jetoni
unë po ju premtojë
o milet mos harroni

do ti rregullojë rrugët
dhe kanalzimet
do ta lulëzojmë komunën
kur kalojnë votimet

do ta bëjmë qytetin
t ja kalojë Parizit
unë e mbaj fjalën
jam njeri i fisit

i kam disa tituj
në Sorbonë kam dotoruar
afrphni kutijave
more j të uruar

VOTO NUMRIN TIM

unë i mbaj premtimet
si ha fjalët e mia
nën qeverisjen time
mbarë ju shkn shtëpia

voto numrin tim
voto dyqind e shtatë
xhepat ti kontrollojë
çpdo ditë e çdo natë

për shëndet mos u meraksni
ilaqeti kenipa lek
asnjë moshuar
keq nuk ka me hjek

këto premtime vlejnë
se ju betohem unë
tani do pushoj pakëz
është koha për gjumë

e kur të zgjohem
do të shihni ede vetë
çdo votue do fitojë
nga një peksimet

Ai në krijimet e tij satirizon,shpotit,iniorizon dukuritë individuale dhe shoqërore të ambientit shqiptar (veçanërisht atij kosovar),që ai i konsideron si dukuri negative.

Të gjitha librat Adem Zaplluzha i botoi në Klubin Letrar”Fahri Fazliu”,Kastriot(Obiliq).

Adem Zaplluzha lindi në Prizren më 1943. Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në vendlindje, ndërsa Akademinë Pedagogjike në Prishtinë. Një kohë punoi si mësues nëpër fshatra: Studenqan të Therandës (ish Suharekës) dhe Hoça e qytetit afër Prizrenit.

Ndërkohë punësohet si përkthyes në Korporatën Enregjetike të Kosovës. Me shkrime filloi të merret kryesisht me poezi që nga mosha fëmijërore. Rrugën letrare e nisi me vjershën e parë për fëmijë të cilën e botoi në revisten: “PIONERI”, me 1957.

Si i punësuar në Korporaten Energjetike të Kosovës bashkë me shokët e punës dhe pendës formoi grupin letrar: “Lulëkuqet e Kosovës”.

Në Kuadër të punës së këtij grupi letrar qe botuar përmbledhja: “Ngjyra e kohës”, në të cilën u botua një numër i poezive të tij. Veç krijimeve që i publikoi në revistat për fëmijë botoi edhe nëpër gazetat e kohës që dilnin në Prishtinë , Shkup dhe Tiranë. Është anëtar i Lidhjes së shkrimtarëve të Kosovës.
LULI I VOCËRR LULI I RRITUR

Lulu i vocërr
Luli i rritur
Njëri me zhele
E tjetri i uritur

I shtrinë duartë
Secili nga pak
Nga syri u pikon loti
E nga zemra gjak

Dhimbja në tru
Rrah me çekan
Voglushi ec i kërrusur
Plaku nuk bëzanë

1Kështu Luli i vocërr
Udhëve rrugëton

Nuk kërkon gjë tjetër
Pos vend në sofrën tonë

Kurse Luli i rritur
Xhepat përplotë thërrime

Endet çendet rrugëve
Si fantazma im

2
Dëgjoni mirë zotrinjë
Unë nuk dua këngë
Kam nevojë për bukë
Dhe një këmishë me mëngë

Qe njëmijë vjet kalvar
Unë pres përgjigjie
Mendojë se është mjaftë
Nëse keni ndërgjegje

3Largohuni ju sorra
Nga pellgina ime
Këtu s’ka kokërr drithi
Këtu s’ka thërrime

Tani bredhi rrugëve
Si të‘isha lugat
Nuk di ku më zë dita
Ku ta kalojë këtë natë

4Hapni sytë zotëri
Kështu më nuk shkon
Se komshiu yt
Është fare gjallë
Por si njeri - fisni
Tashmë nuk jeton

FLAMURI

Erdhi nga lashtësia
Për të shkuar
Në përjetësi
Shpendi i bekuar
E teta mrekulli

ANATEMA

Nëse nuk vjen
Në varrimin tim
Në agsholin e parë
Do të jesh
Pas meje në udhëtim

NË MËNGJES

Tri herë
Më konvertuan
Për një natë
Në mëngjes
Kur u zgjova
Për një mandatë
Isha më i ngratë

EPITAF

Kurrë nuk eca i kërrusur
Asnjë valle
S’ kërceva Çobanisht
Andaj kur të vdes
Më varrosni vertikaisht

DJALI LAPËRDHAR

Lumi më
Nuk derdhet në det
Tani lypsari
Shtiret si mbret

Jeton në kamje
Si kurrë më parë
Shitet se ështe dikushi
Djali lapërdhar

Syri vërr s’i bën
Të sëmurit lakmiçar
Ai edhe babën e vet
E shet në Pazar

PENGU

Në fillim i kishim hapat e plumbtë

Zjarrmia e etjes

Si hija e keqe

Kaloi nëpër trupin tonë

Kur na thanë

Keni kohë dy minuta

Thamë

Sa e gjatë qenka jeta

Nuk patëm kohë të marrim asgjë

Asnjë trastë me libra

Ikëm rrugëve lakuriq

Na mbeti peng vetëm kujtesa

2

Në Bllacë takova

Po kë

Nuk e pashë atje

Në atë zallamahi

Një prostitutë qante aq dhimbshëm

Sa malet rënkonin

Nga vaji trishtues

Në sytë e një gazetari dallova kinse vaj

Dhembjet e përziera me gjëmën

Më vonë

I gjetën facoletat

Në fushat e Pollogut

3

Një bukë e një gotë ujë

Nën një batane të lagur

Heshtazi bisedojnë

Nën kokë Guri i Bllacës

Fleni sa të doni

Na thanë

Ushtarët maqedonas

Nata është e gjatë

Kur marsi vjen me stuhi

Pranvera sivjet

Vështirë

Të kalojë këndej

Nëpër lotin e shiut

4

Nuk di ku e ka kronikën ankthi

Kur pranë meje

Një fytyrë plaku

Si e puderosur

E kishte gozhduar për lisi

Shikimin e trishtë

Sa që mendova se paska vdekur

Por një qeshje mortore

I rrinte në buzë

Kurse sytë

Kushedi në cilën pikë

I kërkonin këlthitjet

E humbura të imazheve

5

Të nesërmen shikonte

Gropën e hapur

Dhe me një qesëndi

Të paqartë tha:

Ja, shikoni,

Këtu në këtë baltak

Po i varrosin të dashurit e mi

6

Stërkalat e shiut kangjella në asht

Asgjë s’ ka mbetur

Pa u lagur

Në këtë golgotë

Për të satën herë do t’i lajmë duart

Me këtë dramë antike

Për të satën herë do të jemi askushi

Në tokën tonë

Ku varret po na i përdhosin

Sorrëshkinat e uritura

7

Edhe sot po rigon në këtë luadh

Apo lëndinë

Nuk di më

A është ky shi qielli

Apo kafkat tona po i lajnë

Zgavrat e vërbuara

Nuk di më ku filloj unë

Dhe ku përfundon ti

Në këtë shi

Që pikon

Si lotët e mi

8

Edhe një hap

Edhe një frymëmarrje

Jemi në breg

Më thoshte im bir

Po çfarë bregu

E çfarë hapi

Na pret përtej or lis

Na i shkulën rrënjët

Kalorësit e erësirrës

Ku do t’i mbjellim hapat

Në cilën tokë do të më varrosni

A do të ketë emër guri i ngulur

Në dhe të huaj

Sa qen do të pëshurren

Në varrin tim

Kah do të m’i ktheni këmbët

E kah kokën

Pasi që kështu të turpëruar

Po e lëmë pas shpine tokën

PLOJA

Eh moj Zanë

Që aq shumë të deshti Fishta

Ndihmona sot

Në këtë skëterrë

Kulmoja e dhembjes

Me dorën tinzare

Po na vret

E po na shter

Kjo gjëmë si jehonë

Lisat i vërbon

Nënat varrosin fëmijët

Nën rrënjë

Sa e sa herë këndej

Vdekja kaloi

Sa herë po përsëritet

Mbi ne kjo plojë

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30