SKENDËR ÇEKU:TE KESH TURP O PRESIDENT, FATMIR SEJDIU

nga **Agim Gashi** Wed Jul 07, 2010 11:48 am

SKENDËR ÇEKU

TE KESH TURP O PRESIDENT, FATMIR SEJDIU
Përkujtim konkret nga Besnik Lajçi

Me datën 5. korrik. 2010 pash ne emision ne RTK qe përkujtohet lufta ne Loxhë. Aty pashë njerëz duke folur pa qene kurrë ne Loxhë e pa ja ndier zërin asnjëherë Loxhës paraluftës.

Aty i përkujtuan disa dëshmorë qe u vranë ne atë lufte dhe disa qe janë vrarë shumë vite pas luftës qe s’ka te bëj fare me dëshmorët e Loxhës, ndërsa nuk u përmenden dy emra te cilët, njeri dha jetën aty dhe tjetri dha pjesën e trupit te vetë: dorën.

Si është e mundur dhe çfarë janë ata njerëz te pandërgjegjshëm qe duruan pa i thënë presidentit, ngadalë se ke harru dy emra te dëshmorëve njeri i gjallë pa dorë (qe e humbi ne luftë) dhe njeri i rënë, fjala është për dëshmorin Skënder Çeku dhe luftëtarin Binak Dinaj.

Meqenëse është harruar apo me qëllim janë anashkaluar, për interesa politike, mua, si pjesëmarrës i asaj lufte nuk me lenë ndërgjegjja qe te heshti sikur ata dje ne këtë emision përkujtimor.

Po filloj me dëshmorin e nderuar Skënder Çeku. Skënderin e kam njohtë qysh kur isha fëmijë i cili punoj ne një ndërmarrje me vëllanë tim.

Me 1990 e takova ne Shqipëri tek Ramadan Shala i Loxhes ne Tiranë. Skënderi e kishte një përvojë te madhe ushtarake dhe qëllimi i tij u ditë shpejt se ku është. Gjatë atyre viteve te vështira u mundua te bëj edhe ai diçka për çlirimin e Kosovës nga serbo-sllavet. Lufta filloi ne Kosovë me 1998. Skënderi kishte një shtëpi ne Durrës ku ajo shtëpi u bë qendër e luftëtarëve dhe mbrojtësve te lirisë.

Me kujtohet mirë ne muajin Qershor te vitit 1998, ku fshataret e Loxhës kishin mbledhur një shumë parash nga mërgata për te blerë armatim, Skënderi si gjithmonë i gatshëm ju ndihmoi atyre e shumë te tjerëve për transportimin e atyre armeve nga Tirana e qytet e ndryshme te Shqipërisë për ne kufi te Kosovës.

Kurrë nuk duhet te harrohet mundi i plakut nga Loxha i cili gjendej ne Shqipëri qe nga viti 1955, Ramadan Shala,i cili me mundin e vetë transportonte me makinën e vetë armatimin për ne kufi, qe ishte e destinuar për Loxhën. Ramadan Shala ishte njeri me përvojë ne këtë profesion me vite, ai me shume te tjerë nga fshati Loxhë e vende tjera te rrafshit te Dukagjinit, bënin planet se si te bëhet transportimi i armatimit deri ne vend.

Armatimi, mbi 200 kuaj, pati fatin te kalon me sukses kufirin, e te arrij ne fshatin Loxhë, ku asaj kolone i prinin djemtë me te dashur te popullit e ku ne mesin e tyre ishte edhe Skënder Çeku.

Për këtë me se miri e dinë ata te cilët kane marrë pjesë ne këtë organizim ku shumica e tyre gjinden ne mërgatë. Me Skënderin u takova disa herë ne shtabin e Gllogjanit, e me kujtohet mirë, ishte ditë vikendi korrik 1998 kur dhanë alarmin për fillimin e luftës ne Loxhë.

Nga Gllogjani u nisen me dhjetëra kamion me ushtarë duke kënduar këngën "Besa bese, besën ta kamë dhanë, për Kosovë, jetën du me dhanë".
Ishte çdo gjë e planifikuar dhe e menduar ashtu siç duhej.

Skënderi e njihte shumë mirë rrethin, strategjinë luftarake te atij vendi.

Me kujtohet shumë mirë Skënderi, me disa te tjerë qe nxorën hartat dhe filluan para se te nis lufta e mirëfilltë, qe te bëjnë planin për luftën e Loxhës.

Forcat serbe me bashkëpunëtoret e vetë, e kishin hetuar se ne shtëpitë e Alibrahimëve gjendet armatimi i cili erdhi nga Shqipëria dhe atyre rrugicave me mure anash, filloj lufta me forcat serbe.

Lufta filloj por Skënderi me strategjinë e tij te përgatitur me plan i lejuan forcat serbe me qellim qe te hyjnë më thellë ne fshat, filluan gjuajtjet e krismat dhe u zhvillua një luftë e madhe.

Pas disa orëve erdhën forcat e reja nga tri fshatra me larg se Loxha nga fshati Prapaqan, ne bashkëpunim te këtyre forcave me strategjinë e Skënderit forcat serbe pësuan humbje te madhe, siç e dinë te gjithë, kurse nga forcat tona patën një humbje shumë te vogël Ku ne mesin e tyre humbi dorën edhe luftëtari Binak Dinaj.

Me vjen çudi kur i dëgjoja njerëzit duke folur për luftën ne Loxhë, dhe ata te cilët po kalojnë nga pozita ne pozitë luftarake pa i ndodhe asgjë e keqe.....Kur përfundoj ajo luftë me fitore për ne, dëgjuam rrëfimin e njerëzve qe kishin marrë pjesë, dhe ishin dëshmitar te saj. Me kujtohet shumë mirë ishim duke ngrenë bukë kur tregonte Skënderi; se si ngeli pa fishek dhe me pistoletën e vetë amerikane vazhdon te gjuaj ne forcat serbe.

U caktuan pikat qe ku do te rrinin ushtarët e Skënderi u vendos ne vijën e parë tek lagjja e Morinëve, ku herë pas here i ngacmonte serbet me snajperkën e tij. Pas disa ditëve e sollën një minibus te kuq ku flitej qe ishte ble, ai dhe Skënderi me disa hekurpunues e modifikuan minibusin dhe e vendosen armen kundërajrore 12,7, dhe qëndroi aty tanë kohën pa e lëvizur fare. Ditën e shtune, muaji gusht nga kufiri me Malin e Zi, ne mëngjesin e hershëm te kësaj dite, disa aeroplanë sulmuan fshatin Loxhë, kur ju afruan Loxhës ne shenjë u gjuajt nga forcat serbe ne atë vend ku ishte Skënderi, aty u dha alarm për luftë, ku forcat tona u gjenden nëpër pikat e veta. Skënderi filloj qe te gjuaj aeroplanët me armën kundërajrore 12.7, qe ishte e vendosur aty.

Pas një lufte te rreptë ne vendin ku ishte Skënderi u bombardua dhe Skënderi u plagos rëndë.

Pasi qe dëgjuan qe ai u plagos dalëngadalë nisen forcat te tërhiqen dhe erdhën forcat e reja nga Gllogjani, ku ne mesin e tyre ishte edhe Ramush Haradinaj. Për se fundit herë e kam Takuar Skënderin ne fshatin Krushec, ne një shtëpi ku ishte i plagosur shume rëndë, ne pjesën e stomakut.

Ne ato momente një raketë tokë-tokë ra. Pas disa ditëve kemi dëgjuar se Skënderi ndërroj jetë, ne mungesë te mjekimit, ose te një operacioni urgjent.

Unë i ceka shkurtimisht sepse te flitet për luftën duhet shumë gjatë te flitet. Duhet te flitet për ata njerëz qe luftuan dhe qëndruan ne frontin e luftës deri ne vdekje, jo për ata te cilët qëndruan tri fshatra larg Loxhës, dhe sa e tmerrshme qe edhe sot u japin merita vetvetes dhe atyre qe ju konvenon për pazaret politike e jo atyre qe filluan dhe dhanë jetën ne luftën e Loxhës, siç është shembulli i dëshmorit Skënder Çeku.

Pyes, pse ky dëshmor nuk e merituaka te përmendet ne liri ne përkujtimoren e luftës se Loshës ????

Ja, unë po i përgjigjem, sepse Skënderi nuk ishte servil dhe nuk ishte njeri qe e shet atdheun për kolltuk, apo për para siç e bënë, dhe e bëjnë disa edhe sot.

Nuk e meriton zotëri Binak Dinaj qe është hero i gjallë, ku la ne atë betejë gjymtyrën e vetë dorën ???

Pse te përmendën disa te ashtuquajtur komandant te cilët rrinin nëpër podrumet e shtëpive duke pirë raki, ku nuk dinin as ku janë pikat e as nga sa ushtarë i kanë, këta e quanin vetën komandantë te qeverisë se Kosovës..

Këta ishin komandantë te podrumeve, ku me javë nuk dilnin nga aty dhe për këtë kemi dëshmi.

Po ja u kujtoj një dosje ku ne vitin 1912 mbreti serb formoi një Prigadë serbe car Llazarit, ku i ne mesin e tyre ishin mjek, intelektual e oficer te shkolluar ne Rusi, e vende tjera, ku ata kishin destinim trojet tona Shqiptare ne Kosovë.

Qëllimi i tyre ishte qe femrat shqiptare qe te dhunohen ne mënyra te ndryshme dhe te ngelin shtatzëna, pa dijeninë e tyre, pra këto femra shqiptare nuk dinin qe ishin te dhunuara nga këta ushtar serb, duke ju dhenë doza te ndryshme mjekësore, kur ishin te shtrira ne spitale.

Kjo metodë është përdorur deri ne luftën e fundit ne Kosovë. Qendrat e tyre ishin kishat ortodokse, ku për çdo femër shqiptare, shtatzënë me serb ka ekzistua dosja e posaçme.

Për ata fëmijë janë kujdes, qe ata te kenë dyert e hapura drejt shkollimit pa e ditur, as ata vetë kush ishin deri ne momentin e duhur ose te caktuar, kur ju kanë treguar se kush janë, pra qe janë nga babait serb, e nga nënat shqiptare.

Kështu ju kanë dhenë direktiva dhe detyra, qe ata te arrijnë ne pozita te larta te udhëheqjes, pa e ditur te tjerët se kush janë ata.

Kur e pash emisionin përkujtimor për luftën ne Loxhë, qe nuk u përmend dëshmori Skënder Çeku dhe patrioti invalid Binak Dinaj, mendova me vete; vallë, mos janë këta kopilët e brigadës se car Llazarit, me femra shqiptare e me baba serb.

Mësiguri ne mesin e tyre ishin kopilët e car Llazarit aty qe nuk ja përmendën emrin dëshmorit Skënder Çeku, sepse gjaku serb i car Llazarit nuk i lejonte te thotë te vërtetën ne luftën ne Loxhë, dhe mbi heroizmin e Skënder Çekut.

07.07.2010, Danimarkë

KOMENTE

Besnik Lajqi Si pjesëmarrës i luftës ne Loxhë, me vjen keq qe nuk tregohet e vërteta e luftës se Loxhës.

Është turp i madh për organizatoret e këtij përkujtimi qe nuk e përmenden luftëtarin,dëshmorin e luftës se Loxhës Skënder Çeku i cili e furnizoj me armatim luftën aty dhe i cili e hartoi planin e luftës, kur qëndroj aty qe nga fillimi i luftës deri sa u plagos rëndë ku rrugës për ne spital edhe vdiq.

Ai qëndroj ne Loxhë ne vijën e parë te luftës te shpija e Morinëve e disa njerëz,te ashtuquajtur epror ushtarak qëndruan tri fshatra larg Loxhës. Është turp i madhe e mëkat për disa faqezi e nipa te car Llazarit qe nuk e përmenden emrin e Skënder Çekut. Turp.

Sylë Mujaj: Vërtet Besnik Lajçi, kjo qe e thua del shumë e trishtuar, për mbarë opinionin shqiptarë, te fshihet apo anashkalohet martiri Skënder Çeku, i cili sa kam dëgjuar, se ka qenë ne front me ty, dhe me shumë e shumë veta aty ku dhe miku im Binak Dinaj mbeti pa dorë.

Kjo fshehje e te vërtetës nuk i duhet askujt shqiptarë po vetëm atij lloj “dreqi shqiptarë”, është një çmenduri e llojit te vetë, qe padyshim i fton ata qe e dinë te vërtetën te shkruajnë për këtë betejë ashtu si duhet e jo kurrë për interesat klanore apo te partive ne fuqi...

Te dihet e vërteta për Dëshmorin e lirisë Skënder Çekun...

Arsim Mulliqaj:
Sa gjynah...Pse i ndajnë dëshmorët, kur gjakun e kishin njësoj të Kuq dhe vdiqën për dheun e Zi të Kosovës,kush duhet kapur për fyti Hashimi apo Xhaviti (Fytyrë UFO). Lavdi të gjithë dëshmorëve pa dallim Partie e Feje. Ç'do dëshmorë Shqiptar në ç'do kohë është në kujtime dhe e mbajmë në kujtesë e Zemër.

Sazan Papraniku Hashimi ishte Gjarpri qe i çonte shokët te flasin me telefon nga NISHI (gjoja mos dihet se nga flasin) kurse Xhavit...he Xhavit e vit-UFO dhe CUNAM-viti...he!...sa borxh këta u kanë DESHMORËVE. Nga dëshmorët, gjysma e kanë plumbin nga mbrapa...