MYSAFIRJA E BOTIMEVE SHQIPTARE, nëntor 2010-Meri Dishnica

nga **Agim Gashi** Wed Dec 01, 2010 1:23 pm

MYSAFIRJA E BOTIMEVE SHQIPTARE, nëntor 2010-Meri Dishnica

Botimet Shqiptare vazhdojnë me rubrikën “Mysafiri i Botimeve Shqiptare”.
E ftuara e radhës është Meri Dishnica,poete.

Meri Dishnica ka lindur ne qytetin e Beratit, ne 30 qershor 1983.
Ne pemen e saj gjenealogjike gjenden figura te njohura dhe te spikatura ne kete qytet, nga te cilet ajo ka trasheguar talentin dhe perkushtimin ne studim.
Meri qe e vogel eshte dalluar per ndjeshmeri te larte artistike, e manifestuar kjo ne shume tituj dhe cmime te para ne konkurset e poezive. Edhe pse drejtimi i saj i mevonshem dukej se do ishte letersia, ajo pati nje devijim drejt shkences se psikologjise, ndikimi i se ciles verehet qarte ne disa nga poezite e saj. Ajo ky kryer studimet pasuniversitare ne Drejtesi, por interesi ne poezi mbetet i njejte. Vellimi me poezi ‘Fillimet’ eshte libri i saj i pare, ajo ka nisur tashme te dytin, lidhja me poezine eshte e vazhdueshme, e ndjere. Meri aktualisht punon si psikologe, dhe shkruan artikuj te natyres psiko/sociale ne revista te ndryshme ne Shqiperi.

Meri Dishnica

OQEANI

{një dolli për aventurat}

Ai më sheh,
tek jam e shtrirë,
shtrirë me jetën,
jetën me ty.
Ai më shfaqet me një vrull paqësor,
si një rrymë e ngrohtë,
që ngroh jetën,
jetën që buron,
prej jetës me ty.
Ai është i madh,
i madh si brenga e fundit e ditës,
që gjithmonë joshet prej fillim-natës.
Gjithsesi oqeani më sheh,
më sheh tek jam,
tek jam e shtrirë,
me ekzistencë edhe brengë,
prandaj ti,
e imja aventurë,
të më lagësh , eja rend.

RRUGËT PA TY

Zgjohem dhe ndjej,
se zgjohem pa ty.
Me ty në zemër ndjej se zgjohem.
Do të shkoj, të kërkoj
nëpër rrugë dhe askund tjetër.
Me mallin tim dhe cantën
duke ecur s’do të ndihem vetëm.
Diku këtu,
këtu rreth meje,
rrugëton dhe nostalgjia e heshtur
dhe pranë saj qendrojnë krenarë
gjithë kujtimet e zhveshur.
Ata të joshin,
sërrish të joshin me atë ide të tepruar,
që të bën të qash para se të vuash,
që të lë pa mend,
por edhe pa shpirt,
por të josh aq bukur
sepse është e hirtë.
Sepse ti do të mbetesh
kujtimi im i preferuar
që mu zhduke befas
kur të kisha në duar.
Por unë ende kam dëshirë të të shoh
nëpër rrugë dhe askund tjetër,
me mallin tim dhe cantën
duke ecur s’do të ndihem vetëm.

RUTINË

Zemërimi si një petal i trishtimit
të sapocelur,
erdhi sërrish te unë,
vuaj se nuk e kam atë vrull
të kapërxej veten, të deliroj.

Ndërkohë muskujt e mi ndodhen aty,
për të vënë drejtësi,
sepse ai më theu zemrën,
vetem ai e di,
ku ndodhet ajo.

Prapë e vuaj atë fakt,
kur ai më shkruan një letër,
ma ngroh aq shume fytyrën,
për të rinisur dimrin i vjetër.

PER DITET E HUMBURA

Nuk i shpëtova dot gravitetit,
me ironi të tej rrjedhur,
ndaj u përpëlita e bleruar,
dhe mjerisht tolerova,
u ula pranë teje.
Dhe prej akrepave të shtrydhur,
shijova lëngun e kohës,
në hapësirën pa fund dhe pa fillim,
filloi vetëm tretja.

VETI

Kam në duar hipnozën time,
terapia e saj mbyt lagështinë,
që ndodhet brenda meje.
Do të vazhdoj ti druhem sublimimit,
pasditeve të vona,
kur edhe hesht edhe qaj,
kam frikë nga lotët,
por s’mund ti mbaj,
gjithsesi synoj moslagien prej tyre.
Në dhimbjen që s’mbaron,
mes lotëve ty do të kujtoj,
më vonë do të zgjas duart,
do rrezatoj.

PËR TY

Si një bisedë interesante,
ti më tërhiqje,
s’mund të largohesha.
Si një copë akulli me përbërje të pafat
po tjetërsohesha.
Ti i prisje në duart e tua,
çdo pikë që pikonte,
teksa akulli shkrihej, mbaronte.
Ti më tërhiqje si një bisedë interesante,
s’mund të largohem do jem aty,
aq kohë sa duhet,
aq kohë sa mjafton,
kur ëmbëlsisht e humbur,
në dorën tënde herët a vonë.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30