Me rastion e ditlindjes me 09.03.2011-POEZI NGA ALFONS ZENELI

nga **Agim Gashi** Wed Mar 09, 2011 12:16 am

Me rastion e ditlindjes me 09.03.2011

POEZI NGA ALFONS ZENELI

COUNT DOWN

Nje, dy, tre....
Gota e dhimbjes mbushet tani
dhe duart me dridhen
nga etja tek e pi.
Tre, dy, nje
count down.
Gota zbrazet
por dhimbja mbetet faqeve te saj,
buzeve te mia.
Ah, hi i paftohur
i endrrave te mia.

Kater, pese, gjashte...
pluskon gezimi,
brof
gezimi naiv i duarve te mia.
Dridhen perseri
me goten permbi,
me zemren permbi
dhe ajrin shenjojne
me trishte te reja.
Gjashte, pese, kater
count down.
Gota zbrazet perseri
nga i idhti gezimi im.
Brenda saj cakrrohen
sy e buze,
deshira te mekura fathijesh.
Ah, feste e pakositur
qe jeten ma vdiqe jete
e vdekjen ma ngjalle te bukur.

Count down
Shtate, tete, nente.
Nente, tete, shtate.
Zbrazet e mbushet jeta ime
zemer, sy edhe mekat.

ANTILUTJA E FUNDIT

Ky Shen Valentin po vjen i dyzuar
ne festen e verdhe qe kurre nuk u sos.
Prej vitesh kalon, hidhur fishkellen
si nje tren i zymte, ne nje stacion bosh.

Capitet mendushem rrugeve te njeriut
rrugicash te ndyra, percartjesh idhnake.
Nga viti ne vit, nder lecka zhgenjimesh
vrapon te mallkoje gezimin e ksaj nate.

Oh, Shen Valentin i gjalle mes skeletesh
flamur i nje lufte per shpirt dhe kuptim.
Te lutem mos hajde dhe kurre mos ndalo
anes se vetmuar te stacionit tim.

Brenda jam vec une sytretur, harruar
Shen Brenga e kalter ne shtigje e mote.
Era kuis kenge dhe lutje percart:
"Kurre mos u befte shenjteria jote"

UDHETIM PAFUND

Hapat therrmohen nen dhimbjen e tyre
nga makthi i kohes qe ti do harrosh.
Vetmia si peme qe mbillet buze rruges
ben hije mbi mua dhe qytetin bosh.

Hapat therrmohen nen trishtimin tim
poshte hapave dhimbshem cel nje lulelot.
Er` e dashurise fryn visesh te tjera
tulipan` i fatit prap gjethon mekot.

Dites kur agon, nates qe mblon terri
ne veren e nxehte e dimrit thellim
viseve te tua, shtigjeve te tua
dhimbjen pelerine mban kaloresi im.

TI SY

Te shoh dhe endem
ne rruge rrezesh drite besimi,
ne syrin tim te shoh
dhe s`te prek dot.
Befas ndjej te ftohte.

Perplas kupen dhe buzen
neper qelqe imazhesh, fotografish
pastaj pi vetmine time.
Befas ndjej dhimbje.

Ti me mungon syamla
dhe as zjarr, as diell, as magji
ajrin ngjyre gri te dimrit
nuk e ndryshojne dot.
Ti me mungon
dhe une mundohem mekot.

Prap te shoh
e prap s`te prek.
Nje zot e di ku dergjet drita
dhe endrra lotesh e shkendijime.
Ne vend te Henes permbi k`te nate
qartas kuqon kjo zemra ime.

PERSHPIRTEM TANI

Kendoni per eren e muzgut
qe verbtas e cmendur po qan
dhe celeni fjalen e fundit
kur pengjet e shpirtit ju mban.

Ta qani te blunjten e erret
qe shpirtin trazon si fallxhor
dhe celeni lotin e fundit
mbi ditet kur ikin me zor.

Vajtoni mbi shtreter te mekur
vegimet dhe tingujt qe treten.
Mbeshtjelle me mantel te k`tij muzgu
te heshtur mbajm` zi per vetveten.

BUMERANG
(ty)

Vetem ti e di
gjithe c`ka kam thene,
gjithe c`ka kam pare
te sendertuar ne ty.
Vetem ti e di
se ku pikon
ankth, hije dhe trishtim
qershia ime.
Ti e di se ku perhumbem une
diteve te erreta
kur ti je larg
dhe fsheh fjale e shikime
si nje femije lodren e rralle.

Luajme kukafshehtas.

Pas vetes time fshihem une
e ti pas fjalesh te pathena,
pas mendimesh
qe bredhin si hajdute brenda teje
e zemren embel ta vjedhin pak nga pak.

Ku jam?
Ku je?

Vetem une e di
gjithe c`ka ndryn thelle ne sy,
gjithe c`ka nuk e thua kur buzen pergjak.
Vetem une e di
qe fshihesh pas vetes,
qe dritat fik
e trembesh se te gjej.

Luajme kukafshehtas.

Ku jam?
Ku je?

Pergjojme pas pemesh
dhe gjaku na ngrin.
Ti cuditshem trembesh
nga gjithe ky blerim.

PSALLM

NE EMER TE ATIT

mbjell brenda vetes

nje fjale dashurie.

Fjalen e bej varg,

vargun kenge

dhe kendoj vajtueshem

ate qe me harroi.

Mbi ate, tash

embel lodron

gezimi vogelush qe ciku lehtas

beben e liqenit tim.

NE EMER TE ATIT

E TE BIRIT

kepus nje lulefjale

nga kopeshti brenda meje

dhe ia vendos mbi floke.

E bej te bukur.

Zane qe pulson syve te mi

me nje harpe vegimesh

verbimtare.

Une qaj.

Nga sfera e lotit

pertej boteve shoh.

NE EMER TE ATIT

E TE BIRIT

E TE SHPIRTIT TE SHENJTE

gjembat theres te moskuptimit

mbaj kurore rreth kokes time.

Para meje, poshte kryqit tim

lekundet e mjegullt

ajo qe me harroi me nje harpe ne dore

dhe me lulen mbi floke.

Une qaj dhe hedh mbi te

nje feshferime,

nje fjalez,

nje kallez te embel dashurie.

I hedh si bekim

mbi castin e saj.

L U L E T

Lulet e mia
jane shume te kuqe
sepse rriten
prane zemres time.
Lulet feshferijne
fjale petalesh
nga zemra drejt teje.
Mos m`i shkel lulet,
mos hesht
kur petalet te mbulojne
me mesazhe hapesire.

Lulet e mia
jane shume te kaltra
sepse rriten
prane shpirtit tim.
Lulet dritherojne
tinguj fatale
nga shpirti drejt teje.
Mos i keput
lulet e mia,
mos i krasit.
Le te lulojne mbi trupin tim
dhe te lepijne
plaget e reja,
te qeshin per ty.

Lulet e mia jane shume te bardha
sepse rriten
ne syrin tim
dhe gjethojne
shikime te liqenta lutjesh.
Mos i mbyll me dore
petalet e tyre vajtimtare.
Ato jane pika te kripura
dhimbjesh per ty.

Jane shume te kuqe,
shume te kaltra,
shume te bardha
lulet e mia.

S O N A T E

Pa trajta,
pa tesha,
pa duar,
pa fruta.
Vetem sy.
Vetem sy qe bie si gur
thellesive te veta.

Je thjesht shpirt.
Shpirt qe mbeshtjell
aedhjen time te befte.

Pa fjale,
pa floke,
pa prolog,
pa laps.
Vetem sy.
Sy qe verbohet
ne skajin e shikimit te vet.

Je thjesht shpirt.
Shpirt qe lulon ngjyrave
te trazimit tone.

Pa dyzime,
pa veshe,
pa lavjerres,
pa partitura.
Vetem sy.
Sy qe zgjohet
ne fill te dritares time.

Je thjesht shpirt.
Shpirt qe klith
si tingull i athet
mbi violinen e kohes time.

NJE TJETER VIT

Une jam
ne eren e marre te dimrit-
dhimbjen e tij bart i bardhe
e ulerij.
Jam ujku i nemur
i syrit ngrire drejt teje.
Jam plaga qe kam
e qe vetmas lepij.

Une jam
ne penden e zeze te dallendyshes-
vrushkulli i ajrit nen krahet e saj.
Jam kenga e mallit
qe ia heq dhimbjen bimes,
qe iu kthen fjalen drureve...
Jam kenga qe qaj.

Une jam
plazhi i djegur nga harrimi yt.
Horizontin e tij mbi nje varke
valevit era.
Jam delfini qe lodroi valezave te tua,
qe s`vdiq as kesaj stine
e as ne mijera te tjera.

Une jam
hieroglifi i gjethes me te cilin vjeshta shkruan
apologjine e verdhe te saj.
Jam druri me te cilin behen kitara.
Dhe perseri....
Jam kenga qe qaj.

URIMI NGA "SOFRA POETIKE"

Shume urime per ju, per ditlindjen tuaj nga miqte e shumte te bashkuar ne "Sofra poetike" nga e gjithe hapsira shqiptare. Edhe shume vjet tjera te lumtura, edhe shume suksese ne jete, edhe shume poezi...eshte urimi yne.
Ne e publikuam kete cikel poezish nje dite para ditlindjes suaj, sepse deshem te jem te paret per te thene: G E Z U A R !

Per "Sofra poetike", Haxhi Muhaxheri

Tirane, 08.03.2011

Urimit i bashkangjitem edhe unë Agimi!

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30