Cikël poetik nga Nurie Zekaj (1967-1990)

nga **Agim Gashi** Sun Apr 24, 2011 1:40 am

Cikël poetik nga Nurie Zekaj (1967-1990)

Përgatiti: Sadik Krasniqi

Nurie Zekaj lindi më 11 mars 1967 në fshatin Raushiq afër Pejës. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, ndërsa të mesmen në Gjimnazin “11 Maji“ (drejtimin e pedagogjisë) në Pejë. Ishte sdudente e vitit të tretë në Degen e Pedagogjisë të Fakultetit Filozofik të Prishtinës ku humbi jetën tragjikisht me 23 prill 1990. Nuria u inkuadrua herët në Lëvizjen demokratike dhe ishte mjaftë aktive. Por me së shumti u shqua në Këshillin për pajtimin e gjaqeve (ishte njëra ndër nismëtaret e këtij aksioni humanitar). Kjo e re u muar edhe me krijime letare, sidomos me poezi, të cilat i botoi kohë pas kohe në revistat ''Zëri i rinisë'', ''Kosovarja'' si dhe ne gazetën e sdudentëve ''Bota sot''. Pas vdekjes iu botua libri me poezi ''Vesë a lot'' nga Shtëpa Botuese ''Buzuku'', i cili u ribotua në 20 vjetorin e vdekjes nën perkujdesjen e mikes së vet më të ngushtë Vera Kolëgjeraj.

Me këto poezi te nxjerruara nga libri i saj ''Vesë a lot'' e rikujtojmë Nurie Zekajn edhe pas 21 vjetësh, natyrisht me shumë mall dhe dhimbje...

PËRKUJTIM

NURIE ZEKAJ

PRANVERË E NDALUAR

(Poezi)

REFREN KËNGE

Ai këndon këngën e asaj nate pa yje

ulur në atë rrap

mua më bën refren në këngë

ai mori udhën e mërgimit

që të mos kthehet kurrë

mua në pritje më la

Ai nëse kthehet dikur

në shtratin e zemrës

a s´do të jam melodi e këputur

pyes heshtjen që më këput në shpirt

ZOG I PLAGOSUR

Mbi qepallën time

këngë e pakënduar

në këngën e pakënduar

zog i plagosur

në zogun e plagosur

fluturim i lënduar

mbi syri tim

qiell i përlotur

PA TITULL

Kur çdo gjë ishte jona

edhe shëtitja qeshja brengat

edhe emri sdudent

kur më bëhej se vetëm ne jemi

udhëheqeshim si donim

qeshja jonë qe ushqimi ynë

edhe lotët ishin tanët

po edhe ata kishin bukurinë e vet

mu si shiu pas diellit

ATËHERË

Atëherë kur vetës ia mbylla portën

ti shtrive duart nga unë

kur ngrita kokën nga qielli i mrrolur

vërejta jehonën e zërit tënd

atëherë kur numroja shkronjat e emrit tim

e vëraja se sot kam një më tepër

numëroj ,numëroj e zhdukem në numrin e fundit

të vetës sime.

LOT I PADERDHUR

Të ngrohtë të ruaj përherë

si mallin e zemrës

të kam ndryrë

si fjalën e pathënë

je vullkan im

që s´do të shpërthesh

SHOQES

(Akrostikë për Vera Kolëgjerajn)

Vezullimin e syve tu

Engjëjt e kanë zili

Renditen këto piktura në murin e dëshirës aty

A thua kjo e shtyri që vonë t´i ngjyrosin

këto me ngjyrën e quajtur trathti

Kalëro me inat nëpër të kaluarën

O hidhe pelerinën e ëndrrës dhe kthehu, kthehu!

Loze vallen e jetës

Ëmbël pa shtrëngim

Gjer atëherë kur

E ndjen se fatit i afrohesh

Ritmo lehtë nga ai

Atëherë do të gjesh forcë të garosh me peshë shekujsh

kthehu, kthehu pra

Jeto jo për Bibël e Kuran por për atë që e do....

PËR TY KOSOVË

Një sy s´do të më lërë të verbër

dritë më shumë do të ketë

ç´është një dorë për ty

krah yti u bëftë

një këmbë pa marrë hap

s´do të më bëjë

zemra hapa bën

mos të më qajnë për të vdekur

nëse s'bëhem fli për ty

shtatë pashë nën dhe fosilet do të mbesin.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30