bashkim Buxhovi - NË DJALLË DHE KJO JETË QENI...

NË DJALLË DHE KJO JETË QENI...

Veneroj konturat e pamjes sime të çartuar në pasqyrë,
Si gogol filmash më gjasoj vetja i dënuar me vetngulim,
I infektuar nga urrejtësit, urrejtjen e shof n’fytyrë,
I lënduar nga shpirtëvjedhësit, në fyt m’erdh shpirti im...

Gjerë kurë më mospërfillësin ta nderoj me mosreagim,
e si fajtorë t’i kërkoj falje për të tijat padrejtësi?
Gjerë kurë nga mëkatari unë duhet të kërkoj pajtim,
në djallë dhe kjo jetë qeni, m’shkoj duar duke lëpi...

Kam lind si shqiponjë, e po jetoj si gjallesë nëntoke,
kthetrat më kanë mbetur veç dhe për të gërmuar...
Ç’më ngushtuan hapsirën, e t’qetë s’më lanë mbi dhe,
e syri i mpreft që kisha, pothuaj se m’është verbuar!...

O shpirtëra viganësh që për së gjalli kishit mbretëri!
O ju, zotërit e kësaj toke, t’harruar nga çdo përëndi!
Kthehuni veç njëherë nga ajo botë e shifni për çudi,
se si janë katandisur pasardhësit e të famshmes Iliri.

Bashkim Buxhovi