Bashkim Buxhovi - SHTEGU I GJAHTARËVE...

SHTEGU I GJAHTARËVE...

Ky shteg i jetës së shëmtuar plot kalldreme e kurtha kurdisur,
nga ikës këmbëzbathur, e ardhës këmbërënd prore u stërshkel,
e rrethuar me gardh qeliku dhe rrëke lotësh prore e ujitur,
Në kanjon aq t’thellë u kthye, sa matanë dot, kush s’ia del...

Sa kalorës botëzezash tejkaluar ferrit i solli puna këndej...
Sa gjahtari satan, gjurmët e gjahut mu kësaj rruge i kërkoi,
i bindur se nga kjo rrugë e rrethuar, gjahu s’ka kah të kthei,
veç krih pas shpinde në pastë, e matanë gardhit të fluturoi...

I trembur nga trumbetimet, dhe trokëllimat me patkonj,
gjahu i mjerë ikë nga zagarët, n’erë veç mos t’iu bien,
se nga t’parët ka mësim të mirë që po në vend t’qëndroi,
do t’a rjepin për lëkurë këpucësh, e fare keq s’iu vjen...

Bashkim Buxhovi