Vdekja nuk është fjala e tij e fundit

nga **Agim Gashi** Fri Jul 01, 2011 1:56 pm

Vdekja nuk është fjala e tij e fundit

Shkruan Xhevdet Mazrekaj

Vdekja nuk është fjala e tij e fundit Teki22358

Një lajm sa i papritur aq edhe i dhimbshëm më ka prekur thellë në zemër në mëngjesin e hershëm të 30 qershorit. Miku im Teki Dervishi kishte mbyllur sytë përgjithmonë. Kishte shkuar në amshim.

Me Teki Dervishin jemi njohur që prej fillimit të botimit të gazetës kombëtare “Bota sot”. Që në fillim e pranoi dhe e ndjeu me zemër propozimin.

U takuam së pari në Danimarkë. Edhe ai edhe unë kishim nevojë që të bisedonim sy më sy e jo përmes telefonit, të gjitha çështjet e fillimit të gazetës kombëtare “Bota sot”.

U takuam dhe biseduam gjatë. Mbi të gjitha u pajtuam për të gjitha çështjet e formësimit të konceptit të gazetës. Ky takim shënoi fillimin e bashkëpunimit tonë që zgjati deri sot, deri në momentet kur Tekiu i mbylli sytë përgjithmonë.

Tekiu i dha jetë, i dha shpirt dhe i dha frymën kombëtare gazetës “Bota sot” frymë kjo që në vitet 90-ta populli shqiptar kudo që jetonte kishte nevojë të frymonte shqip, kishte nevojë për guxim të fjalës shqipe, kishte nevojë për një frymë kombëtare.

Kësaj fryme kombëtare i dha shpirt, i dha zemër, i dha guxim Teki Dervishi.

Gjatë këtij udhëtimi 16-vjeçar bashkë me Tekiun dhe gazetën kombëtare “Bota sot” u përballëm me sfida të mëdha.

Gjatë këtij udhëtimi 16-vjeçar bashkë me Tekiun dhe gazetën kombëtare “Bota sot” u përkrahëm nga shumica e popullit shqiptar në diasporë dhe në trojet tona etnike.

Gjatë këtij udhëtimi 16-vjeçar bashkë me Tekiun dhe gazetën kombëtare “Bota sot” kemi përjetuar edhe sulme, kërcënime madje edhe vrasje.

Gjatë këtij udhëtimi 16-vjeçar bashkë me Tekiun dhe gazetën kombëtare “Bota sot” kemi marrë edhe lajme të këqija për vrasjen e bashkëpunëtorit tonë të rregullt Xhemajl Mustafa, lajmet e kobshme për vrasjet e dy kolegëve tanë Bekim Kastrati e Bardhyl Ajeti.

Por lajmi i sotëm për shkuarjen në amshim të mikut tim Tekiu më ka prekur në zemër. Të gjitha lajmet për vdekjet janë të ftohta, e lajmi për vdekjen e Tekiut me erdhi më i ftohtë sesa vdekja.

Herën e fundit kur fola në telefon më tha se po e ndjen veten më mirë. Megjithëse i shtrirë në spital, megjithëse e ndjeja zërin e tij të shtjerrë, Tekiu nuk dorëzohej. Madje sikur më jepte shpresë, sikur më jepte zemër.

Por shpirti i pavdekshëm i Tekiut shkoi në amshim. Ai shkoi nga kjo botë dhe la pas vetes emrin e tij të madh. Ai sot i mbylli sytë por nuk e ka mbyllur kapitullin e tij të artit, të letërsisë e të gazetarisë shqipe jo vetëm në Kosovë. Prej sot Teki Dervishi do prehet në qetësi siç prehen burrat e mëdhenj të kombit, siç prehen njerëzit e artit e të letërsisë shqipe, siç prehen gazetarët e shquar shqiptarë.

Teki Dervishi nuk ka vdekur.

Ai ka shkuar në piedestalin e pavdekësisë!

I lehtë i qoftë dheu i Kosovës së lirë!

Zoti e bekoftë Teki Dervishin!

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30