Teki Dervishi, Princi i letrave shqipe

nga **Agim Gashi** Sun Jul 03, 2011 9:55 pm

Teki Dervishi, Princi i letrave shqipe

Shkëlzen HALIMI / KOHA
Vetë jeta e tij ishte një rrëfim i dhembshëm, një rrëfim biblik për sakrificën njerëzore, për kauzën kombëtare, për lirinë e popullit...

Teki Dervishi, Princi i letrave shqipe 01-tekia-portret-copy

Në orët e vona të ditës së mërkurë ndërroi jeta një nga penat me të veçanta dhe më të rëndësishme të letrave shqipe, Teki Dërvishi. Natyrisht, lajmi për vdekjen e Tekiut gjithandej është pritur me dhembje të madhe, sepse ai la gjurmë të pashlyeshme në letërsinë dhe publicistikën shqiptare. Vetë jeta e tij ishte një rrëfim i dhembshëm, një rrëfim biblik për sakrificën njerëzore, për kauzën kombëtare, për lirinë e popullit... Ai qysh në moshë të re e kishte vulosur rrugëtimin e tij.

Edhe ai si Dush Kusari e Xajë Nura kishte menduar se për ta ndriçuar atdheun me dritën e lirisë, së pari duhet urata e Zotit që ka emër shqip, pastaj duhet të mënjanohemi nga rruga dhe shtigjet e xhindosura të rreziqeve, duhet të përdorim mjeshtërinë e Davidit që iu deshtë të qëronte hesapet me Goliatin, pastaj duhet revitalizuar traditën që me të ta mbrojmë dinjitetin, krenarinë, dashurinë ndaj atdheut, duhet të na vijë lehtë çdo pësim e disfatë, duhet ta mbrojmë në zemër tekstin hyjnor të betimit në çdo shtëllungë të zezë të robërisë, me të cilën është mbërthyer tragjizmi dhe mbështjellë drita e lirisë prej duhive, sqotave, acareve... Dhe ky mendim, në moshën 17 vjeçare, do ta dërgojë në burgun më famëkeq jugosllav të Goli Otokut.

UDB-a e atëhershme jugosllave nuk u mjaftua me kaq, por do të vazhdojë ta përcjellë hap pas hapi edhe kur ishte në Gjakovë, edhe kur për shumë vite jetoi e punoi në Shkup, por edhe kur përfundimisht u vendos në Prishtinë. Mjafton të përmenden miqtë e tij më të ngushtë dhe të kuptohet se për çfarë personaliteti bëhet fjalë: Ibrahim Rugova, Jusuf Gërvalla, Beqir Musliu...

Por, Tekiu pati edhe shumë e shumë miq të tjerë, të cilët gjithsesi do ta kujtojnë me dashuri të madhe. Është shumë e natyrshme të thuhet se ai pati edhe armiq që i shërbenin sistemit jugosllavo-komunist, të cilët vazhdimisht, ditë e natë, do ta përcjellin, duke u raportuar inspektorëve të sigurimit. Është i madh numri i atyre që e kanë përcjellë dhe që i kanë raportuar policisë sekrete serbe e maqedonase.

Shumica prej tyre edhe sot e kësaj dite janë gjallë, kurse dikur punonin në Teatrin e Shkupit ku hije e Teki Dervishit jeton sot e kësaj dite, në "Flakën e vëllazërimit", historia e së cilës pa veprën e Teki Dërvishit do të ishte histori boshe, pastaj në RTVM- programet në gjuhën shqipe. Janë të tmerrshme këto fakte. Por, Tekiu nuk do të ishte i veçantë sikur të mos ua falte të gjithëve atyre "këlyshëve të UDB-ës", duke thënë: "nuk e kanë fajin ata, por sistemi". Kaptinë në vete është krijimtaria e tij letrare, për të cilën ende nuk është thënë fjala e fundit.

Tekiu ishte një lirik subtil, një prozator i mrekullueshëm dhe një dramaturg brilant. Dhe kur gjithë kësaj t'i shtohet edhe publicistika e tij që karakterizohet me një angazhim të guximshëm për ta thënë të vërtetën, atëherë Teki Dërvishi e meriton t'i jepet titulli PRINCI I LETRAVE SHQIPE.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30