Enxhi Krasniqi Bardhaj:TINGULLI MALLENGJYES

nga **Agim Gashi** Sat Nov 26, 2011 2:32 am

Enxhi Krasniqi Bardhaj:TINGULLI MALLENGJYES

Violina notat lart kishte kapur,
Qëndronte vajtueshëm e hapur.
Diçka sikur rrinte dhe priste,
Që këngën me mall të vadiste.
Ajo pritje, ishte si një vegim,
Që shkaktonte vuajtje, mallëngjim.

Koha kur isha vërtet e lumtur!...
Me trupin dhe ëndrrën e bukur.
Por tingëllimi i jetës në notë,
Ishte i vuajtur dhe i kotë.
Gjithçka ishte harruar dhe tretur,
Nga deshir’ e shkuar, asgjë s’kishte mbetur.

Çdo gjë para sysh, si një film i bukur,
Por i largët shumë, mesazh të keputur.
Petullat borëbardha të lules së vjeshtës,
Edhe bardhësia e nuses së pjeshkës.
Ujët e Bistricës kur puthja me buzë,
Më behej tingull, dhe kthehej në muzë…

Shirat e pranverës mbi tokë si gëzim,
Dhe duart e mia kthyer në vallzim.
Një shi lumturie si lule nga pema,
Që të bën të bukur, të lulezon në ndjenja.
Ah, ditë të bardha, mbrëmje e agim,
Borë e bardhë që nuse bën qytetin tim.

Ju rrugë të gjata nga këmba ime shkelur,
Nga shputa si gërma si një libër ngelur.
Lokale të ngjeshur - njerëz trup më trup,
Ku vështrime djemsh më bënin me turp.
Sofrat e mëdha me bujari mbuluar,
Që kurrë s’u kam parë mërgimesh duke shkuar.

Bjeshkë madhështore në prehër të Rugovës,
Nuse bukur veshur në gjoks të Kosovës.
Ju që puthni qiellin bashkë me Liqenatin,
Kur hijet agimet me ty matin shtatin…
Ku mërmërimë e lumit ecën nëpër gurë,
Si vargje Shkreliane që nuk pushojnë kurrë.

Puhizë mëngjesore, ledhaton në ballkon
Me dashuri të rrallë, askush s’ta kalon.
Shijoje freskinë e një metamorfoze,
Me gurgullimë ujë, si shija e një boze.
Garderobë e vogël me dëshira ushqyer
Me ëndërra vajzërore qëndisur e mbërthyer.

Do vdesim një ditë se jemi për të ikur,
Kjo nga të gjithë është temë krejt e ditur…
Pranë vëndlindjes, vdekja, ngjet më pak e hidhur
—

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30