DEKLARATE INDIVIDUALE PER PUBLIKUN

Agim Gashi

Të nderuar miq dhe kolegë,

Personalisht, dëshiroj t'iu shpreh falënderimet e mia më të sinqerta për qëndrimin tim me vite në mesin tuaj. Nderin dhe kënaqësinë që m’i ofruat e kisha obligim moral dhe politik të jem në mesin e tuaj krejt me dashurinë e madhe që kisha dhe e kam për Kosovën, Dr. Ibrahim Rugovën, Presidentin e përjetshëm të kësaj toke dardane dhe idealin e pashuar të lirisë kombëtare. Kohërat në të cilat punuam së bashku ishin të rënda dhe plot rreziqe. Shumica nga kolegët dhe miqtë nuk janë më në mesin tonë. Të lehtë e paçin dheun e Kosovës dardane. Sa ishte gjallë Presidenti Rugova, ishte kënaqësi të punosh dhe fare nuk mendohej as për rreziqet që na kanoseshin. Përkundrazi ato rreziqe dhe situata mua personalisht më jepnin kurajë të punoj akoma dhe ta urrej për vdekje armikun shekullor që na robëroi e na gjymtoi për së vdekuri e për së gjalli. Shoqërisë tonë shqiptare i nevojitej një subjekt politik siç ishte LDK-ja dhe anëtarësia e saj, sepse me anë të saj u bë sensibilizimi i masave gjithë popullore kombëtare dhe i BN-së e cila në ato vite akoma(shumica) nuk e dinin se ku gjendej Kosova.
Dr. Rugova ishte ai që na mbushte elan dhe na e shtonte vullnetin të luftojmë për një të ardhme më të mirë. Siç e dini që prej formimit të LDK-së, pra prej  regjistrimit në këtë Lëvizje gjithëkombëtare, qëllimi kryesor i punës sime ishte pavarësia e Kosovës. Kjo u arrit edhe pse jo në atë masën që ne e ëndërruam. Gjithsesi Kosova sot është shteti më i ri i kësaj bote.

Jam përpjekur të jem i gjithanshëm, të kontribuoj në të gjitha fushat e jetës për qëllimet tonë dhe se për këtë kurrë s’kam marrë dhe as përfituar asnjë cent. Sot jam qytetari më i varfër i Republikës së Kosovës por edhe më i lumturi.

Kam kënaqësinë të jap vlerësimin e duhur dhe falënderimet e mia për punën rigoroze dhe të vazhdueshme te të gjithë anëtarëve të ilegales, të shokëve  nga burgjet serbe  të kolegëve pa dallim  ideologjie apo besimi fetar,  të pajtimtarëve të gjaqeve e deri tek shokët e miqtë që ranë në altarin e lirisë për idealin më të shenjët: LIRINË DHE PAVARËSINË E KOSOVËS!
Gjithashtu  përshëndes të gjithë miqtë dhe kolegët që nuk e dëshiruan ndarjen e LDK-së, dhe atyre që me dashuri i shkojnë rrugës së Presidentit Rugova.

Është më se e kuptueshme që ka pasur raste, ku ndonjëherë nuk kam mundur t'i përgjigjem detyrave të parashtruara për shkak të obligimeve të mia dhe për shkak të shëndetit tim.
Shumë prej jush i njoh në raporte personale dhe pikërisht e ndjeva si obligim parimor t'iu njoftoj, të dy palët, miqtë dhe kolegët e LDK-së dhe LDD-së  se unë bëj një tërheqje nga jeta politike me mendimin më të shëndoshë se më shumë jam i nevojshëm për popullin se sa për ndonjë klan politik. Demoralizimi im kishte arritur kulmin me ndarjen e LDK-së në dy grupe. U rebelova edhe unë si shumë të tjerë dhe përkraha krahun e Dacit. Por dita-ditës bindesha se unë jam njeri i artit e jo i politikës, edhe pse në të kaluarën jo të largët edhe dasmat dhe vdekjet i kishim politike. Me të vërtetë ka qenë një nder t'i shërbej një kauze shumë të madhe, si në ilegalitet ashtu edhe legalitet, prej që mbaj mend e deri në këto ditë vjeshte, duke premtuar se do jem përsëri me të gjithë dhe për të gjithë ata që punojnë e veprojnë për të mirën e popullit dhe atdheut.

Isha i sulmuar në shumë fronte. I kërcënuar edhe me likuidim fizik, i share, më quanin spiun, tradhtar, më shantazhonin dhe më ofendonin mua dhe familjen time, mi frikësonin fëmijët dhe mi rrahnin e plagosnin anëtarët e familjes, por qëndrova. Qëndrova sepse e dija se lufta për ardhmëri kombëtare i ka sakrificat e veta.
Ju uroj të gjithëve suksese të më tejshme në jetë dhe arritje sa me të mëdha në punë e në synimet tona kombëtare. Po ashtu, i uroj Kryetarit të LDD-së z. Akademik Nexhat Dacit punë të mbarë dhe suksese të mëtejshme në realizimin synimeve të tija politike.

Mesazhi im i fundit për të gjithë mbetet të jetë si gjithnjë: vazhdoni të ndihmoni e ta doni njëri-tjetrin, si në nivelin individual ashtu dhe në atë kombëtar, të ecni para me vullnet e devotshmëri, se vetëm kështu mund të ecet përpara suksesshëm!

Ju falënderoj për vëmendjen dhe konsideratën tuaj.

Me respekt dhe sinqeritet të plotë,

Këngëtari dhe rapsodi i popullit
Agim Gashi-Gjermani

----------

I nderuari z. Agim,
 
Deklarata juaj është shprehje e vullnetit tuaj personal.
I kuptoj brengat dhe shqetësimet tuaja njerëzore dhe intelektuale. Vendimi juaj për t'u larguar nga politika është një çështtje e bindjeve dhe zhgënjimeve, por edhe e drejtë për të pushuar nga kokëdhimbjet politike.
Ju jeni një thesar i madh i kulturës dhe poezisë shqiptare. Vepra juaj do të jetojë prore bashkë me gjeneratat që do vijnë. Sidomos, të gjithë ata që e deshen Presidentin tonë historik Dr. Ibrahim Rugovën ju duan njësoi edhe juve, se duke i kushtuar këngë atij e keni përjetësuar veprën tuaj, ndaj edhe nëse largoheni nga politika, me vete po i merrni shpërblimet më të shtrejta dhe më të lavdishme për një krijues dhe rapsod popullor, i cili që kur lindi i këndojë atdheut, Kosovës, popullit, lirisë, e më në fund edhe pavarësisë së Kosovës.
 
Jetë të gjatë dhe sukses në krijimtarinë tuaj të më tutjetshme ju dëshiron një mik juaji, që nuk ju
ka njohur për së afërmi, por që ka jetuar gjithmonë me këngën dhe melosin e zërit tuaj të bukur
dhe shumë karakteristik.
Zoti ju bekoftë !
 
Me respekt të lartë,
Rexhep Elezaj
Gjermani, 03. 09. 2008

Xhafer Leci

(Në lidhje me ''Deklaratën individuale të Agim Gashit'')

I dashur miku im Agim Gashi,

Me të lexuar deklaratën tënde u impresionova shumë, e njëherë më kaplojë një emocion dhimbjeje për njeriun që tërë jetën ia kushtoi atdheut. Menjëherë më erdhi ndërmend porosia jote përmes vargjeve të këngëve tua se:“ Liria ime nuk është vetëm e imja”. Miku im i dashur, ti kishe të drejtë, por ja që në kohën kur njeriu ka më së shumti nevojë për liri personale, ti ndjehesh i zhgënjyer në politikë, duke jetuar një jetë të varfër dhe me sëmundje e cila të ka goditur qëkur ishe në burgjet serbe, nga torturat që t’i bënin. Edhe sivjet gjatë qëndrimit tim në Kosovë e vizitova edhe Lipjanin tënd, dhe kur pyeta  se ku gjendet shtëpia e Agim Gashit më thanë: “Agim Gashi nuk ka shtëpi, atë ia dogjën serbët më 1998”! Po ashtu më thanë se askush s’të kishte ndihmuar që ta rindërtosh shtëpinë e djegur...!

Të njoh mirë, miku im Agim. Të njoh në shpirt dhe në jetë, prandaj më dhimbsesh shumë kur gatuan në këtë moshë, sepse s’ke para që ta blejsh as bukën, pranë përballjes me të gjitha vuajtjet tjera, sëmundjen dhe peripecitë tjera të jetës. Ti kurrë nuk tentove të identifikohesh me popullin dhe atdheun: dy nocione të shenjta për secilin njeri, sepse siç ke thënë edhe vetë; nuk guxojmë të vejmë monopol mbi këto dy krijesa.
Si krijues dhe intelektual i madh u përpoqe që këto dy nocione ta ruajnë kuptimin dhe drejtë peshimin, duke i kënduar mëkëmbjes dhe ringjalljes së tyre me gjak të ri dhe kuadro të reja. Ti me zërin dhe këngën tënde na ke mësuar se si shqiptarët në kohërat më të vështira nuk çajnë kokën për ekzistencë individuale, por për atë kolektive, për ta mbijetuar robërinë.

E di se je i sëmurë. E, zemra jote nuk mundi më t’iu përballojë vuajtjeve të popullit tënd, por as vuajtjeve personale. Mos respekti dhe mos konsiderata nga shteti yt, e di se në kohë të fundit të ka bërë që të tërhiqesh nga angazhimi politik, por e di se ti nuk do t’iu dorëzohesh zhgënjimeve të çastit, se Kosova “është gjaku ynë që nuk falet” e as nuk shitet. Vargjet tua: “ se s’ka më vështirë se me vdekë nën shkurrat e huaja“ flasin për ty më shumë se çdo gojë tjetër. Megjithatë, nuk besoj se e ka pranuar fatalitetin!

Agim Gashi

Miku im i dashur, të uroj shëndet dhe çdo të mirë në jetë. Do të jem me ty gjithmonë, do të më kesh pranë, jo vetëm mua por edhe miqtë e shumtë që i ke. Nga ti kemi mësuar shumë; se si duhet ruajtur dhe kultivuar traditat, kulturën, këngën shqipe burimore, sharkinë dhe gjithë historinë tonë kombëtare.

Të dëshiroj shëndet, mirësi dhe suksese në veprimtarinë tënde krijuese prej rapsodi të madh gjithëkombëtar. Zoti të shpërbleftë për punën e madhe që ke bërë dhe që po bën për të mirën e popullit shqiptar! 

Xhafer Leci
Gjermani, 7 shtator 2008

Komente:

» Xhafer Leci: Letër mikut tim

"Miku njihet që është mik, në të vështirë e në rrezik" Adem Berisha 08-09-2008, 10:46pm Në tërësi dhe me shumë kujdes edhe unë ashtu si i nderuari Kadri Mani, lexova letren e zotëriut Xhafer Leci drejtuar mikut të tij por njëkohësisht edhe mikut të gjithë neve të cilët tërë jeten i kushtuam lirisë së popullit dhe atdhut tonë të shenjtë. Për shumëçka nga letra ndjeva, siq thonë, një dush të ftoftë në trupin dhe qenien time lidhur me gjithë ate që ka përjetuar dhe përjeton z. Agim Gashi, të cilin në bazë të këtij shkrimi e njoha si veprimtar dhe atdhetar të devotshm. Së pari unë Agimit do t'i uroja shëndet të mirë dhe rehabilitim të suksesëshëm ne te gjitha sferat e jetës. Më dhimbset Agimi, por edhe nuk më habit shumë injoranca e shumicës prej nesh e cila sillet sipas asaj : "kceva drinin ..." dhe posa të realizojë qëllimet e veta të ulta e meskine, nuk njeh më as zotin. Për më keq, ne shpesh dijmë që nga tradhtarët të ngrisim heronjë kurse nga heronjtë, të krijojmë tradhtarë. Nuk e dij cili popull në botë e bën një akt të këtillë tejet të pakuptimt e katërciprisht të dëmshëm për vetë popullin. Por, unë edhe me një rast tjetër kam thënë se : "Njeriu jeton për derisa të jetojë vepra dhe kujtimi për te", prandaj siq vërej unë, vepra e Agimit është e pavdekshme dhe ai duhet të mund deshprimin dhe zhgënjimin sepse më duket që Naimi i jonë thot : "bane të miren e hudhe në det, po se diti peshku, do ta dij zoti vetë" ndërsa unë në një strofë të një poezie kam thënë : ..."Qe prej kohësh e nga lashtësia, asnjë e mirë nuk ka shkuar kot, në një mënyrë apo një tjetër e ka shperblye i madhi zot". Agim, mbahu o burr e mos u dorëzo, aferim kur të kalosh kodrat se për rrafshi, edhe unë ec ngapak.

Letër-thikë me dy tehe!! Kadri Mani 07-09-2008, 10:51pm E lexova me vëmendje dhe e përjetova sikur në titull: letër-thikë me dy tehe; kundër atyre që e shantazhuan me letra kërcënuese e sharje prej rrugaçësh, Agimin, Xhaferin, Kadriun... dhe kuadrot tjera në njërën anë, dhe indiferencën e LDK-së ndaj kuadrove të veta të verifikuara dhe ndaj shtypit të vet, gjë që nuk e ka bërë asnjë partik politike shqiptare as serbe!! Agim Gashi ka qenë i dënuar me vkeje në listat e zeza me numrin rendorë 111, kurse tash nga LDK-ja ka ngel pa shtëpi dhe pa bukë!! Dhe krejt këtë populli do ta prarojë e zoti do ta shpërblejë, ama nuk do të mungojë as ndihma jonë kundër atyre që na përçmonjë.