CIKËL POETIK NGA QENAN MEMEDI

nga **Agim Gashi** Mon Oct 21, 2013 11:59 pm

CIKËL POETIK NGA QENAN MEMEDI

Atdhe, bukuri përrallore

Dua të prek bukuritë përrallore që ke,
Të sodis malet, fushat, në mendimet e natës së vonë.
Ty dhe Zoti të bekoi, atdhe, mall im ,
Zemra kur s`pushoi së vuajturi
Për Ty, Shqipëri, nënëloke plot magji...

Me flladin vjeshtor të percjellë dashurinë,
Më e kthjelltë se ujrat e oqeanit të qetë.
Aty, mes mendimesh trazuar më kaltërsinë,
Në ujërat e tua fundosem më lehtë.

Mes germa fjalësh pikturoj ,fjalën Atdhe
Ankth malli nëpër vargje lexoj,
Fshehur mes kujtimesh të pajetuara,
Në shtratin e ëndërrave të tua ëndërroj.

Ah, dëgjojë zërin e zemrës sime,
Që dashurinë tënde e thërret si i marrë.
Je shumë afër edhepse larg,
Betohem se do vij, nuk dua të të humbas!

Vuaj

Vuaj për Ty Atdhe
Zemra më bëhet copë copë
Ehhhhhhhhhhh, sa shumë mall e kujtime
Sa shumë kam për të të thënë
Dhe atëherë do më falësh toka ime e shtrenjtë…
Vargun që shkruaj për Ty
Dikur isha hije, isha vetë atje
Çdo fjalë që për Ty e shqiptoja
Ulkonjat nuk më linin të qetë…
Shkruajta për Ty
Edhe nga grilet
Ku dielli shumë pak ndriçonte
Por malli për Ty Atdhe
Jetë më jipte, ngrohtësi më sillte…
Sot shkruaj për Ty
Nga një vend i largët
Lotët më përcjellin pa nda
Edhe fjalët që shkruaj
Marrin ngjyrë kuq e zi
Si ti Atdhe , si Ti, Shqipëri…

SHKUPI IM

Mora lapsin me shkrue vargje
Në megrim jamë përmallue,
Atij qyteti të lashtë ILIR
Shkupin tim me e kujtue.

Kur një kohë isha i ri
Shtati im rritë lëshonte,
Shkupin n´dorë komunistët
Rriten n´burg mu ma ndalonte.

Qysh atëherë edhe sot
Çizmja sllave prap sundon,
Na e muren plang e voter
Çdo gjë shqipe e ndalon.

Na e moren kulturen tonë
Lekën e Madh e kan zaptu,
Ja kan msye edhe Nanë Terezes
Me do rrena me e poshtru.

Dikur shkupi ynë i dashur
Ishte krenari atdheu,
Këtu vinte Leka i Madh
Vinte edhe Skënderbeu.

Me njëmijëenëtqindedymdhjetë
Kur luftohej për një jetë,
Baca Isë e Bacë Hasani
Shpallën Shkupin kryeqytet.

Dhe mbi njat Urë të Gurit
Ku Vardari valëronte,
Komandant Isë Boletin
Me ushtri fitues marshonte.

Sot kur unë kaloj n´Urë t´Gurit
M´sillent n´mend historia,
Aty kaluen mbret e krali
O sa e madhe ishte Shqipnija.

Dikur n´shkup ishte plisbardhi
Me tirq veshë e xhamadana,
Trima t´fort si t´bimë prej dheut
Ma bujar ma nuk ban nana.

Në shej kujtimi e nderimi
Fushë më fushë e breg më breg,
Për nder të trimit Hasan Prishtines
E emruen fshatin Hasan Beg.

Sot ku jam ne gurbet
Mka marr malli Shkupin me pa,
Ma të mirë e mikpritës,
Se sa Shkupin bota ska.

Tokë etnike

Jam futur në prizmin e jetës
mundohem të dal por kot
nga çdo anë të pret një teh
është i rëndë si edhe ti o jetë...
Të vështroj moj tokë etnike
shumë vuajtje e maltretime
athua një ditë do të qetësohesh
se je shtet do të krenohesh.
Shumë kreshnik për ty luftuan
krenarinë ata ta shtuan
sot nuk di pse përqarje
pozitë a opozitë nuk ka rëndësi fare.
Se Evropa na vështron
dhe me plane na helmon
ndaj kujdes ju shqipe mali
strategji dhe punë shikoni
kombin tonë ta forconi...
Dallëndyshet janë n`fluturim
dhe çdo kund lëshojnë kushtrim
ka ardh dita për bashkim
jo përqarje dhe mallkim...
Ta largojmë këtë lakmi
se do t`shndërrohet në epidemi
Tash si kurrë më parë
na duhet maturia o shqiptar
hapni sytë dhe shikoni
Shqipërinë ju nderoni
se atë e keni bukë e jetë
më të shtrenjtin në këtë dhe
ndaj e quajmë mëmëdhe...
Para flamurit kuq e zi
jemi betuar o zotëri
ndaj këtë besë kush e shkel
ka shkel mbi gjak edhe nder...

ATDHEU IM

O truall ne formë të shqiponjës
O truall
rrënjëthellë në formën e shqiponjës!
Po rrokulliset nëpër ritmin e vargut të kohës
e Drini i Bardhë dhe i Zi të pret...
O truall
veshur me petkun e kuq ndër mote
me lulekuqe të lirisë
dhe aromë të trimërisë...
Krenari sjell Drini i rrëmbyeshëm
dhe çiftelia shpërndan krenari
nuk rënkon Kosova as Shqipëria
se plagët ja shëron kjo rini...
Kullat e ngritura si në mite
nuk shemben jo
janë fortesa që i qëndruan
dallgët e kohës i përballuan...
O truall
rrënjëthellë në formën e zemrës!
Po rrokullisesh nëpër vargjet e këngës
vargu dhe kënga po të shoqërojnë
ke mall dhe lot për gjithë dëshmorët
dhe ti o truall LIRI kërkove
dhe mbarë botës i tregove
se ky truall i larë me gjak
ka dhe histori shumë të lashtë
dhe këtu jemi dem baba dem
për mashtrues nuk ka vend...
Është e madhe kjo Shqipëri
ka këtu vend për çdo njeri
por tash duhet të bashkohemi
rreth flamurit të tubohemi
ka ardh koha ndaj mendoni
këtë rast mos e anashkaloni...
Ngritni kokën dhe vështroni
po edhe erën kundërmoni
është aroma e rinisë
që bashkimin e kan nis...
O truall
etnike

ke marrë ngjyrë simbolike
tërë Evropa të vështron
dhe me t`ndal nuk guxon!!!

POEZI NËNTORI

Një shenjë pres me padurim
Kur malli pushton shpiritn tim
Je ti Nëntori i kuq
Nëntor i gjithë shqiptarisë...
Plaku mjekër bardhë
I urtë dhe bujar
Dha një porosi
Flamuri i kuq shkabë
Të valoj në Iliri...
Bukur e qëndisi Marigona fisnike
Dhe dy ngjyra ja dha
Për kombin shumë karakteristike...
Dykrenarja në mes
Valon për bukuri
Njëra shiqon Kosovën
Tjetra të bukurën Shqipëri...
Nëntorin po e pres
Po e pres me mall
Sepse do të sjell Bashkimin Kombëtar.

Unë dhe koha

Mes gishtërinjve e vura penën
Në veprim foljen ta zgjedhoj
Veta: Unë i rritur në mendime
Numri: I vetmuar i heshtur pa fjalë
Mënyra: Me urdhërin e kohës time
Koha: Dje, sot a nesër njëmend s`di
Diateza: Shqiponjën krahë lehtë do e nis n`fluturim
Bahkimin Kombëtar do ta festojmë
Tek ti Vlorë si gjithmonë.

Sonte shkruaj për Ty Atdhe

Më ëndërro dhe ti,
Dhe unë të ëndërroj,
Më gjyko dhe ti,
Dhe unë të gjykoj,
Më përqafo dhe ti
Dhe unë të përqafoj,
Me forcën e shpirtit,
Me vargje të përgëzoj.
Në emër të dashurisë,
Shkruaj vargun margaritar,
Në emër të mirësisë,
Ndjenjat e mia, detit valë,
Në emër të shqiptarisë,
Anëmbanë kam marrë,
Të mirën Shqipëri, të qofsha falë.
Në emër të dashurisë,
Shkruaj sonte me gjysmëzemër,
Në emër të shqiptarisë,
S`do të vdes e do të rroj,
Se rron Shqipëria, rron djalëria,
Rron vashëria, rron vetë dashuria.
Përmes dallgëve tua o kaltërsi,
Rron dashuria dhe mirësia,
Përmes bjeshkëve tua o bardhësi,
Rron bukuria dhe mençuria.
Me ëndrrën e jetës,
Do t`i marr fluturat, zogjtë, lulet,
Tokën, diellin, bjeshkët, detin,
Do puth shqiponjën, erën, retë,
Do të puth ty dashuria ime,
O nënë e madhe ILIRI.

KISHA UNË NJË MIK TË VJETER

Unë e kisha një mik të vjeter
I besoja sikur askujt,
Për nji fjalë që ia kam thënë
I ka ngritë ai përpjet hunt.

Një ditë moti në gurbet
Më pat ardhë e mire e prita,
Muej te tanë hanger e piu
Pse ma kthen me t´keq se prita.

Disa muej si vlla e mbajta
Asgja t´mshefun prej ti spata,
Fjalët e fundit që mi dergoi
Ma pren shpirtin sikur sopata.

Heu po keq më ka ardhë mue
Se kam prit kurr prej ksaj bote,
Kështu thonin edhe pleqët
Nganjiherë të vret edhe buka jote.

Kësaj radhe vetë jam fajtor
Do fjalë bba mi ka lanë,
-Ruju gjithmonë o biri im
Gjithkujt buken mos me ja dhanë.

Ai njeri që ta ha buken
Edhe troshat pastaj ti shkel,
Është njeri me zemer guri,
Është pa plang edhe i mjerë.

Jam njeri që i mbështetm Zotit
I besoj dhe e adhuroj,
Unë e di se njerzit e ndytë
Dukur Zoti do ti denoj.

Ti o miku im i vjeter
Fjalët e kqija hallall sti baj,
Unë po tutna t´vran buka ike
E unë për ty prap do të qaj.

06.10.2013-USA

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30