Fabula nga Pilo Zyba

nga **Agim Gashi** Tue Jul 14, 2009 5:03 pm

FABULA NGA PILO ZYBA

Fabula

GOMARI

-Për njerzit-

Sa erëra fryjnë

Në dritaren e stallës sime,

S'do të thotë

Që janë tinguj a muzikë violine.

Sa herë që dikush

Bërtet me zë të lartë,

Nuk do të thotë

Se këndon a bën art.

Ne nuk ngrejmë pabesi

me lule pas shpine,

Të drejtës i pëllasim përballë

Asnjëherë pas shpine.

DRITA

-Për njerzit-

Çudi me njerëzit, shumë çudi,

Ndonëse drita hyri në ç’do shtëpi,

Errësira brenda tyre ka bërë mbretëri.

CJAPI

Tutje, larg bie një këmborë,
Po e tund një cjap përçor.

E tundi nëpër kullotë
Tani po e tund në botë.

Por këmbora s'ka merita,
këngë e saj ngre vetëm prita.

Studjusit ndjekin kurorën,
këngën e bukur, këmborën.

Këmborën dikur e gjetën,
Porse të habitur mbetën.

- Ku është cjapi? - i thanë një bujku.
- Nga kënga e hëngri ujku!

KËRKESA E DAULLES

Daullja që hante dru pas kurrizit,

nga dhimbja bërtiste: -Patjetër,

u mbush kupa e durimit,

dua vëndin që më takon në orkestër!

Kënga më buçet nga kraharori,

oshëtimën ta dëgjosh ta ka ënda!

- Oshëtin kaq shumë - një shoqe i foli -

se bosh e gjitha je nga brënda.

FRERI

Në samar të një gomari,

Një barrë dru lidh litari,

Gjuha bredh e bredh e lirë

- Shtrëngoje, s’e lidhe mirë!

Edhe thasët me kafe,

Mirë nuk i lidhe dje.

Edhe kashtën edhe barin,

Që u mblodh dje për manarin.

Litari lidhur, gjuha zgjidhur,

Grin me zërin e ngjirur.

- Ah! Moj botë, psherëtin freri,

Duke u dridhur i tëri.

Derisa na vunë në gojë të gomarit,

Pse të mos korrë gjuha livadhit!?

THASHETHEME

Miza si miza, në rrugë e driza,

Me fjalët si shtiza.

Na thurte e çthurte,

Lëshonte e tkurrte.

Gjuhën shumë të gjatë,

Litar e lopatë.

Po i thosh një mike:

- Ty të kam besnike!

Xixëllonja e gjorë

Me netë e me orë

Me fener në dorë,

Bredh nëpër oborrë!

Por fare papritur,

Erdh'më e goditur.

Biseda pushoi.

Pak më von, agoi!

Ato që kishin mbetur,

Vrarë patretur.

I mblodhi një qukapik,

Që erdhi nga një fik !

vijon

nga **Agim Gashi** Tue Jul 14, 2009 5:04 pm

PORTA E UNIVERSITETIT

Një portë rri hapur për viça e gomerë,

Dhe mbyllur qëndron kur trokasin të tjerë.

- Pse, thotë lepuri,unë kampion në gara!

- Qumësht, gjalp e mish, më tej ankohet Lara!

- Pushoni! Tha porta, mos flisni si të krisur,

Unë rri hapur për ata që më kanë vajisur!

DEBAT

Kur pa dhelprën në qymez,

Qenit gjaku se ç'iu ndez:

- Nuk më thua zonja ndrikull,

Ç’është kjo vizitë e papritur?

- Ah! Mua më rëntë rrufeja,

Tek ty s'arriti e reja?

Kaq reklama, tranzistori,

S'shikon ç'jep televizori?

- Të dëgjoj, por siç e di,

Të tilla s'mbaj në shtëpi!

- Kam ndryshuar rri me shpresë,

Ka, ka, ka, do bëj dhe vezë!

- Ke ndryshuar e shikoj,

Dhe jam gati të besoj.

Por jo hilen edhe vesin,

Ndërruar ke veç qymezin!

FABULISTI DHE DHELPRA

Te dhelpra fabulisti vajti një ditë:

Më fal motër për prapësitë,

- Flas keq për ju e bëj kritika,

Por këto janë vetëm taktika.

Në këtë lojë ne të gjithë u futëm,

Gjetëm mënyrën për të nxjerrë bukën.

- Të kuptoj, përse erdhe në shpellë,

Në sy të shikoj, por të lexoj thellë.

- Po ja, dhe pse i pëlqen ç’do njeri,

Librat dergjen nëpër librari,

Jep të lutem një mendim të zgjuar,

Këshilla nuk do mbetet papaguar.

- Eh! Që shqetësohesh vëlla ke hak,

Bëj fotografi me Dritëronë dhe vere në kapak.

LEPURI TRIM

Ham, ham , qeni nëpër pyll,

Kafshët, bërë të tëra dyllë,

Po vraponin nga sytë këmbët,

Lepuri kish nxjerrë dhëmbët,

- Kjo është për t’u çuditur,

Është për t’u hedhë në letër

Që për jetë të mbetet vepër.

Lepuri është bërë trim,

Se për ndryshe s'ka kuptim.

Kur ne fshihemi ndër fletë,

Ai qenin rri e pret,

Dhe syri si dridhet fare,

- Ç'më thua moj kanakare?

Lëri mburrjet lëri, lëri,

Unë po dridhem i tëri,

Zemra gati të pushojë,

Frika s’tregohet me gojë.

Por pak më parë në balltak,

Këmba më mbeti në lak.

THASHETHEME

Miza si miza, në rrugë e driza,

Me fjalët si shtiza.

Na thurte e çthurte,

Lëshonte e tkurrte.

Gjuhën shumë të gjatë,

Litar e lopatë.

Po i thosh një mike:

- Ty të kam besnike!

Xixëllonja e gjorë

Me netë e me orë

Me fener në dorë,

Bredh nëpër oborrë!

Por fare papritur,

Erdh'më e goditur.

Biseda pushoi.

Pak më von, agoi!

Ato që kishin mbetur,

Vrarë patretur.

I mblodhi një qukapik,

Që erdhi nga një fik !

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30

Fabula nga Pilo Zyba

Fabula nga Pilo Zyba

Re: Fabula nga Pilo Zyba