Edmond Arizaj: Nga adhurim në mëshirim
Faqja 1 e 1
Edmond Arizaj: Nga adhurim në mëshirim
Nga adhurim në mëshirim
Nga Edmond Arizaj
Shqiptarët e adhuruan Edi Ramën. Nëse ka një të dytë pas Sali Berishës, i dëshiruar, dashuruar dhe adhuruar nga shqiptarët, ky është Edi Rama. Vala goditëse e shkrimeve dhe fjalëve të tij kundër të atëkohshmit president dhe nyjëtimeve që dilnin prej tij, apo në emër të tij, një lloj zhveshjeje prej një shqiptari të zakonshëm gjysmë anadollak e gjysmë kopjim i keq perëndimor, leksiku, oratoria dhe fjalori në shumë raste për t’u pasur zili, ndryshe nga hileqarët të ndarë tashmë në dy kampe, antikonformizmi herë-herë i dhunshëm, apo edhe i sforcuar, por gjithsesi i kundrueshëm, i dhanë Edi Ramës deri në vitin 1996, adhurimin e fshehtë të atyre që nuk mund të “besonin” hapur si dhe adhurimin e hapur të atyre që ishin të vendosur të besonin.
Shqiptarët e adhuruan Edi Ramën, kur lideri i së majtës i sapodalë nga burgu, në emër të gjithpërfshirjes dhe bashkëqeverisjes, ua risolli në kujtesë pas vitit të harresës 1997. Ishte i njëjti Ed Ramë, ndoshta me më pak flokë, me më pak antikonformizëm, por me të njëjtin egoizëm dhe ambicie për t’u shfaqur, me një revansh të shumëfishuar nga vitet, për të vendosur edhe ai firmën e tij në ç’rrënjosjen e komunizmit në Shqipëri. Dhe sërish duke mprehur shpatën e oratorisë, duke luajtur me telat e zemrës së njerëzve deri në pragkëputjen e tyre, ai mund t’u hidhte surratit brekët e Violeta Manushit (të madhes, ish-anëtare e Partisë Socialiste) dhe ata sërish t’i puthnin duart, mund t’u lyente pallatet me vija të shtrembëta dhe sërish atyre t’u dukeshin si piktura katedralesh, mund t’i shante e t’i fyente gjithë ditën dhe sërish t’u dukej si zëri i Orfeut. Shqiptarët e adhuruan Edi Ramën, edhe kur ai nisi të mësonte se zotëronte një pushtet të pakufishëm, madje e adhuruan edhe kur ai u dashurua pas këtij pushteti të pakufishëm, duke i braktisur ata, madje e adhuruan edhe kur ai pak e nga pak nisi të shkrihej me këtë pushtet të pakufishëm, të dhënë nga vetë shqiptarët. E adhuruan sepse Edi Rama fliste bukur, përgatitej gjatë, nuk përballej, polemizonte, por nga larg, larg atyre që mund t’i bënin atë, ose ato pyetjet e vështira, ku ai do të mbetej pa batutë e prej nga ku do të niste të ç’mitizohej. Një megafon i mbajtur në dorë, përballë disa deputetëve që donin ta linçonin dhe nuk ia arritën, dy grushte që përplaseshin fortë në podium dhe fjalë të padëgjuara për parë, e shtonin adhurimin e shumicës dhe mpaknin e rrudhnin pakicën, sytë e së cilës arrinin të shihnin përtej mjegullës së artë që rrethonte marshimin e pandalshëm të Ramës.
Shqiptarët e adhuruan, edhe kur nisën përgojimet e para. Adhurimi i tyre shkonte deri atje sa ata i falnin edhe “turpe”, për të cilat kishin përzënë fëmijët e tyre nga shtëpia, jo pse i kishin parë, por pse i kishin dëgjuar. Adhurimi i tyre nuk u mek për asnjë sekondë, edhe kur nisën vërshimet e fjalëve të lejekërkuesve e pallatndërtuesve. Ata faleshin për një shenjt, duke e pranuar me gabimet e një njeriu dhe i luteshin njeriut të bënte punën e një shenjti, (mrekullinë). Rama kishte sërish në krah të tij lidhëzat, kundrinorët, emërorët, përcaktorët, kallëzoret, të fuqizuara thekshëm edhe me pak pabesi, pak tradhti, pak ngjalëzim dhe me shumë, shumë ambicie, ego dhe dëshirë për gjithëpushtet. Shqiptarët e adhuruan edhe më shumë dhe një pjesë e tyre e zgjodhën për prijës. Në nënshkrimin e lavdisë së tij, Rama firmosi dhe rrënimin e tij, jo vetëm si politikan.
Për katër vjet rresht, Rama hyri në mekanizmin më të ndërlikuar, marrëdhëniet me njerëzit të cilëve nuk u jep rrogë, apo shpërblesa të tjera, por ua premton. Adhurimi vazhdonte me të njëjtën forcë, por thellë-thellë, grafitë e natës, nxirrnin hije të errëta dyshimi; mohim, përjashtim, zemërim, akuzim, largim, diktat, vetvendosje, injorim, përqeshje, hungërimë; kishin ngritur herë-herë krye edhe më parë, por nuk kishin zgjatur më shumë se një stinë dhe nuk ishin përmbledhur kurrë tek një njeri i vetëm. Por loja tashmë ishte bërë e madhe dhe shumë shqiptarë besimin e tyre për të ardhmen e varën tek zaret që kishte hedhur Edi Rama. Ai i sigurt në adhurimin që këta njerëz kishin për të, i ngopur prej vitesh dhe ditësh nga kërpudhat që i mbinin apo i rriste vetë rreth e rrotull, me idenë se ai ishte Mesia që pritej prej 2 mijë vjetësh, me armën e vjetër, por gjithmonë të re të oratorisë dhe fjalëve magjepsëse, si dhe me Asin që nuk mund ta mbante dot nën mëngë, vetë emrin ndjellës; Edi Rama, u nis të bëhej i gjithëpushtetshmi. Vetëm...
Kjo ishte me pak fjalë rruga e ndjekur dhe fati që ka ndjekur, por dhe që Edi Rama nuk e ka lënë pa i shërbyer. Pas 28 qershorit, por më shumë pas kongresit të Partisë Socialiste, kemi dhembshurisht një Ramë në metamorfozë totale, një Ramë të shpërfytyruar, ashtu si nuk do ta donte edhe armiku i tij më i betuar, që nuk dihet se kush është. Një Ramë, i cili nuk të ngjall asnjë lloj besimi në ato që thotë, që të shkakton vetëm keqardhje në atë lloj paraqitjeje të pagjumë, të vrarë e të sfilitur. Një Ramë që të ngjall habi me atë fjalor aq të varfër, aq të mbivendosur nga dita në ditë, aq të sforcuar e të holluar. Një Ramë, që nga Dante po kthehet në Neron, nga trëndafil po kthehet në gjembaç, nga ideator po kthehet në diktator. Një Ramë që nuk pranon me kokëfortësi se ylli i tij politik perëndoi. E, edhe romantikët e fundit, me keqardhje, por do ta kthejnë dikur kokën nga një tjetër yll. Rama nuk ofron më nxehtësi dhe nuk mund të pretendojë adhurim.
Nga Edmond Arizaj
Shqiptarët e adhuruan Edi Ramën. Nëse ka një të dytë pas Sali Berishës, i dëshiruar, dashuruar dhe adhuruar nga shqiptarët, ky është Edi Rama. Vala goditëse e shkrimeve dhe fjalëve të tij kundër të atëkohshmit president dhe nyjëtimeve që dilnin prej tij, apo në emër të tij, një lloj zhveshjeje prej një shqiptari të zakonshëm gjysmë anadollak e gjysmë kopjim i keq perëndimor, leksiku, oratoria dhe fjalori në shumë raste për t’u pasur zili, ndryshe nga hileqarët të ndarë tashmë në dy kampe, antikonformizmi herë-herë i dhunshëm, apo edhe i sforcuar, por gjithsesi i kundrueshëm, i dhanë Edi Ramës deri në vitin 1996, adhurimin e fshehtë të atyre që nuk mund të “besonin” hapur si dhe adhurimin e hapur të atyre që ishin të vendosur të besonin.
Shqiptarët e adhuruan Edi Ramën, kur lideri i së majtës i sapodalë nga burgu, në emër të gjithpërfshirjes dhe bashkëqeverisjes, ua risolli në kujtesë pas vitit të harresës 1997. Ishte i njëjti Ed Ramë, ndoshta me më pak flokë, me më pak antikonformizëm, por me të njëjtin egoizëm dhe ambicie për t’u shfaqur, me një revansh të shumëfishuar nga vitet, për të vendosur edhe ai firmën e tij në ç’rrënjosjen e komunizmit në Shqipëri. Dhe sërish duke mprehur shpatën e oratorisë, duke luajtur me telat e zemrës së njerëzve deri në pragkëputjen e tyre, ai mund t’u hidhte surratit brekët e Violeta Manushit (të madhes, ish-anëtare e Partisë Socialiste) dhe ata sërish t’i puthnin duart, mund t’u lyente pallatet me vija të shtrembëta dhe sërish atyre t’u dukeshin si piktura katedralesh, mund t’i shante e t’i fyente gjithë ditën dhe sërish t’u dukej si zëri i Orfeut. Shqiptarët e adhuruan Edi Ramën, edhe kur ai nisi të mësonte se zotëronte një pushtet të pakufishëm, madje e adhuruan edhe kur ai u dashurua pas këtij pushteti të pakufishëm, duke i braktisur ata, madje e adhuruan edhe kur ai pak e nga pak nisi të shkrihej me këtë pushtet të pakufishëm, të dhënë nga vetë shqiptarët. E adhuruan sepse Edi Rama fliste bukur, përgatitej gjatë, nuk përballej, polemizonte, por nga larg, larg atyre që mund t’i bënin atë, ose ato pyetjet e vështira, ku ai do të mbetej pa batutë e prej nga ku do të niste të ç’mitizohej. Një megafon i mbajtur në dorë, përballë disa deputetëve që donin ta linçonin dhe nuk ia arritën, dy grushte që përplaseshin fortë në podium dhe fjalë të padëgjuara për parë, e shtonin adhurimin e shumicës dhe mpaknin e rrudhnin pakicën, sytë e së cilës arrinin të shihnin përtej mjegullës së artë që rrethonte marshimin e pandalshëm të Ramës.
Shqiptarët e adhuruan, edhe kur nisën përgojimet e para. Adhurimi i tyre shkonte deri atje sa ata i falnin edhe “turpe”, për të cilat kishin përzënë fëmijët e tyre nga shtëpia, jo pse i kishin parë, por pse i kishin dëgjuar. Adhurimi i tyre nuk u mek për asnjë sekondë, edhe kur nisën vërshimet e fjalëve të lejekërkuesve e pallatndërtuesve. Ata faleshin për një shenjt, duke e pranuar me gabimet e një njeriu dhe i luteshin njeriut të bënte punën e një shenjti, (mrekullinë). Rama kishte sërish në krah të tij lidhëzat, kundrinorët, emërorët, përcaktorët, kallëzoret, të fuqizuara thekshëm edhe me pak pabesi, pak tradhti, pak ngjalëzim dhe me shumë, shumë ambicie, ego dhe dëshirë për gjithëpushtet. Shqiptarët e adhuruan edhe më shumë dhe një pjesë e tyre e zgjodhën për prijës. Në nënshkrimin e lavdisë së tij, Rama firmosi dhe rrënimin e tij, jo vetëm si politikan.
Për katër vjet rresht, Rama hyri në mekanizmin më të ndërlikuar, marrëdhëniet me njerëzit të cilëve nuk u jep rrogë, apo shpërblesa të tjera, por ua premton. Adhurimi vazhdonte me të njëjtën forcë, por thellë-thellë, grafitë e natës, nxirrnin hije të errëta dyshimi; mohim, përjashtim, zemërim, akuzim, largim, diktat, vetvendosje, injorim, përqeshje, hungërimë; kishin ngritur herë-herë krye edhe më parë, por nuk kishin zgjatur më shumë se një stinë dhe nuk ishin përmbledhur kurrë tek një njeri i vetëm. Por loja tashmë ishte bërë e madhe dhe shumë shqiptarë besimin e tyre për të ardhmen e varën tek zaret që kishte hedhur Edi Rama. Ai i sigurt në adhurimin që këta njerëz kishin për të, i ngopur prej vitesh dhe ditësh nga kërpudhat që i mbinin apo i rriste vetë rreth e rrotull, me idenë se ai ishte Mesia që pritej prej 2 mijë vjetësh, me armën e vjetër, por gjithmonë të re të oratorisë dhe fjalëve magjepsëse, si dhe me Asin që nuk mund ta mbante dot nën mëngë, vetë emrin ndjellës; Edi Rama, u nis të bëhej i gjithëpushtetshmi. Vetëm...
Kjo ishte me pak fjalë rruga e ndjekur dhe fati që ka ndjekur, por dhe që Edi Rama nuk e ka lënë pa i shërbyer. Pas 28 qershorit, por më shumë pas kongresit të Partisë Socialiste, kemi dhembshurisht një Ramë në metamorfozë totale, një Ramë të shpërfytyruar, ashtu si nuk do ta donte edhe armiku i tij më i betuar, që nuk dihet se kush është. Një Ramë, i cili nuk të ngjall asnjë lloj besimi në ato që thotë, që të shkakton vetëm keqardhje në atë lloj paraqitjeje të pagjumë, të vrarë e të sfilitur. Një Ramë që të ngjall habi me atë fjalor aq të varfër, aq të mbivendosur nga dita në ditë, aq të sforcuar e të holluar. Një Ramë, që nga Dante po kthehet në Neron, nga trëndafil po kthehet në gjembaç, nga ideator po kthehet në diktator. Një Ramë që nuk pranon me kokëfortësi se ylli i tij politik perëndoi. E, edhe romantikët e fundit, me keqardhje, por do ta kthejnë dikur kokën nga një tjetër yll. Rama nuk ofron më nxehtësi dhe nuk mund të pretendojë adhurim.
Panorama
Agim Gashi- Administrator
- Numri i postimeve : 45955
Age : 70
Location : Kosovë
Registration date : 17/11/2008
Similar topics
» Edmond Arizaj: Kori i kukuvajkave
» Edmond Arizaj: Rini e djegur
» Edmond Arizaj: Pyetje për Kryeministrin e ardhshëm
» Edmond Arizaj: Veliaj, ridështimi i të rinjve
» Drita Fejza:KOHA NË ADHURIM ....
» Edmond Arizaj: Rini e djegur
» Edmond Arizaj: Pyetje për Kryeministrin e ardhshëm
» Edmond Arizaj: Veliaj, ridështimi i të rinjve
» Drita Fejza:KOHA NË ADHURIM ....
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi
Tue Mar 14, 2017 8:17 pm nga Agim Gashi
» IDRIZ ZEQIRAJ - SHIPTARËT NUK JANË "ME BYTHË NË PRUSH", PËR TË FALUR TOKAT
Mon Feb 27, 2017 6:54 pm nga Agim Gashi
» Akuzat kundër Shefqet Krasniqit Prokurorisë ia kishte konfirmuar edhe BIK-u (Dokument)
Mon Feb 27, 2017 5:20 pm nga Agim Gashi
» Aktakuzë kundër imamit Shefqet Krasniqi
Mon Feb 27, 2017 4:32 pm nga Agim Gashi
» Zbulohen tensionet gjatë dialogut në Bruksel, Nikoliqi Thaçit: Ti je kriminel
Fri Feb 03, 2017 7:40 pm nga Agim Gashi
» Faruk Tasholli - RJEPENI NANËN
Fri Feb 03, 2017 12:22 pm nga Agim Gashi
» FAMILJA E HAKI IMERIT: AI U VRA NË KOHËN KUR NË PUSHTET ISHIN HASHIM THAÇI E REXHEP SELIMI
Wed Jan 25, 2017 12:39 am nga Agim Gashi
» AGIM GASHI - O NE TREN PËR MITROVICË
Wed Jan 18, 2017 11:08 pm nga Agim Gashi
» Vëllai i tij u pajtua me Thaçin, por ja si ishte kidnapuar Haki Imeri në Brojë e më pas ishte vrarë
Wed Jan 18, 2017 8:13 pm nga Agim Gashi
» Fadil Maloku:Aferim, Prokurori e Kosovës!
Wed Jan 18, 2017 8:00 pm nga Agim Gashi
» Djali i Haki Imerit del kundër axhës: Nuk ia fali Thaçit, nuk dua drejtësi kanunore
Wed Jan 18, 2017 7:12 pm nga Agim Gashi
» IDRIZ ZEQIRAJ:Copëza biografike dhe kujtime për Ibrahim Rugovën
Wed Jan 18, 2017 5:13 pm nga Agim Gashi
» Presidenti Thaçi i “lahet me 124 pleq” Imer Imerit se nuk ka gisht në vrasjen e vëllait të tij
Wed Jan 18, 2017 4:00 pm nga Agim Gashi
» Adem Salihaj akuza të rënda ndaj Hashim Thaçit, ja si po mundohet të shpërlahet nga krimet e shumta që ka bërë
Wed Jan 18, 2017 3:53 pm nga Agim Gashi
» Ndodh edhe ky skandal: Njeriu që grisi fotografinë e Presidentit Rugova merr certifikatën e veteranit të UÇK-së
Tue Jan 17, 2017 7:55 pm nga Agim Gashi
» BERAT ARMAGEDONI:Lamtumirë, Joshua i Pejës!
Tue Jan 17, 2017 12:15 am nga Agim Gashi
» Biografia e Presidentit Rugova - Biografi e shkurtër
Mon Jan 16, 2017 10:32 pm nga Agim Gashi
» ILIR MUHARREMI : Treni provokativ, artistët në gjumë
Sun Jan 15, 2017 11:32 pm nga Agim Gashi
» Përveç ROSU-së, ky është shqiptari që rrezikoi jetën për ta ndalur trenin e Serbisë
Sun Jan 15, 2017 9:53 pm nga Agim Gashi
» ENVER PETROVCI - IN MEMORIAM SEFEDIN NUREDINIT- SEFA
Sun Jan 15, 2017 9:07 pm nga Agim Gashi