Barabarësisht të fuqishëm

Barabarësisht të fuqishëm



Është hiç më pak se humoristike të dëgjosh se në një të ardhme të pritshme Serbia do ta pranojë pavarësinë e shtetit të Kosovës. Qëndrimin histerik të Serbisë kundër pavarësisë duhet parë të tillë çfarë është, e jo ta zbusim si një qëndrim strategjik të saj, si një qëndrim deklarativ, prapa të cilit u fshehka “qëllimi i mirë” për ta pranuar (më vonë) pavarësinë e shtetit tonë. Politika nuk bëhet më si në Mesjetë, me teori të konspiracionit, por bëhet në bazë të argumenteve që shihen konkretisht, argument-qëndrimet po ashtu konkrete, në këtë rast të Serbisë. Konspiracionistët politikën e kuptojnë si një shkathtësi të prapaskenave si dhe të kritereve të dyfishta, një për konsum publik ditësh, “themi kështu, e mendojmë ndryshe”. Por nuk është e rëndësishme as “si themi” e as “si mendojmë ndryshe”, por si veprojmë ne dhe si veprojnë ata konkretisht! Për ta hamendësuar një bëme të mirë, vazhdimisht në interesin tonë, ne bëjmë orakulli politike, e cila nuk mbështetet në asnjë analizë nga e cila mund të nxirren përfundime. Kështu, ka që “analizojnë” duke nxjerr hamendësi kinse të gjitha çka i bën Evropa në marrëdhënie me Serbinë, i bëka me strategji e cila “më vonë” do ta kushtëzojë Serbinë ta pranojë Kosovën si shtet. Ndërkaq ekziston edhe strategjia transparente e zbatimeve legjislativ të shtetbërjes aktuale të Kosovës që kontrabandohet me 6 pikat për të qenë shteti i pavarur koloni ekonomike e Serbisë, një koloni e hapur nga jashtë dhe e mbyllur nga brenda. Një tip të shtetit të tillë, natyrisht se do ta pranojnë të gjithë ata që historikisht kanë mbajtur qëndrime dhe veprime konkrete antishqiptare. Derisa Serbia haptas dhe në mënyrë histerike nuk e humb një çast duke lobuar nëpër vendet e botës kundër pavarësisë së Kosovës, derisa e denoncon pavarësinë e saj në GJND dhe derisa “teknikisht” zbaton 6 pikat me bashkësinë ndërkombëtare në Kosovë, disa “kosovarë” thonë se në krejt këtë olimpiadë kundër Kosovës, Serbia po u përgatitka kështu për ta pranuar realitetin e Kosovës. Në luftën e egër diplomatike që bën Serbia kundër Kosovës, ka “kosovarë” që zbulojnë “konspiracion politik” të një “qëllimi të mirë” të Serbisë! Dhe këtë qëllim të mirë të Serbisë e imponuaka presioni diplomatik i Evropës, e cila qenka në anën tonë kundër Serbisë, të cilës “po ia luan lojën prapa shpine”. Që 10 vjet shqiptarët po mësohen t’i dëgjojnë lajmet jo ashtu si thonë ato, por ashtu si u konvenon. Dhe ky nuk është faj i tyre, por është shkollë evropiane e moderatorëve “informativë” që iu djeg zemra për “paqe me Serbinë” dhe që në mënyrë histerike shpresojnë se Serbia në fund do të dorëzohet dhe së bashku do ta ndërtojmë “ardhmërinë evropiane”. Pra këto qëndrime johistorike i kultivon sedra majtiste (jo nacionale), gatishmëria që në emër të paqes dhe të bashkëjetesës të trillojmë përralla e dogma politike. Mënyra si e kornizon Serbia Kosovën e pavarur në bashkëpunim me emisarët e OKB-së, në një pikë kulmore të këtyre realizimeve (doganat, policia, gjyqet) atëherë ajo do ta pranojë vetveten në Kosovë, kurse ne do të themi se e ka pranuar shtetin e Kosovës. Por as atëherë! Sepse do të ishte rrjedhë normale e kaheve politike ta pranonim apo jo Serbinë (pa na kërkuar falje dhe pa pranuar se ka qenë e është shtet terrorist kundër shqiptarëve dhe boshnjakëve), e jo ne të presim të na pranojë Serbia. Këtë deformim botëkuptimesh dhe filozofie politike kosovare që dhjetë vjet e ka mbëltuar OKB-ja. Sot kur shihen konkretisht pasojat e një altruizmi të tillë ndaj shtetit policor ballkanik, si është e mundur që ende të gjenden njerëz që nuk e ndryshojnë mënyrën e rezonimit politik? Mbase është irelevante ndryshimi i mënyrës së rezonimit të tyre, po të mos qëllojnë po këta që besojnë në një “ardhmëri evropiane ballkanike”. Në këtë ardhmëri do të kishim vend vetëm si shtete barabarësisht të fuqishme, e jo ndryshe, siç do ta dëshmojë koha.