Suzana Zisi: JAM E TËRA PUTHJE...

Kushtuar miqve te mi M & A!"


Mëngjes
Ora 9:00
Jam duke rendur e duke “thyer këmbët” për tek ai
E trembur, duke u dridhur, vërej çdo kalimtar
Tek të gjithë shoh diçka prej tij
Madje, nga hutimi, shoh dhe femrat
Ai nuk duket gjëkund
Jam e sigurt që më vëzhgon nga diku aty rrotull
I pëlqen të shijojë dridhjen time, padurimin
Nis të shkruaj një sms
Ndiej një dorë që më prek supin lehte, dhe ndjehem e strukur në një kraharor të ngrohtë, mes dy krahëve që më shtrëngojnë fort
Një përqafim që zgjat shekuj
Shekuj brenda një çasti të vetëm
Rrahjet e zemrës sime i ngjasojnë nje zogu që
Përpëlitet, pasi i kane prerë kokën!

***

...Duke shkuar për tek makina, ai më pëshpërit: “Të përqafova N. Të kisha premtuar. Të kujtohet?” Brenda një çasti të vetëm tek unë, shemben të gjitha kështjellat, përmbysen malet, vullkanet më lyejnë me llavën e nxehte të asaj, që në të tilla raste, të gjithë e quajmë: Dashuri!
“Unë jam XX real, zemër. Bëj për të qenë i dashuri yt?" - pëshpërit ai ne veshin tim
Nuk di ç’shprehje merr fytyra ime, nuk di ç’ndriçim marrin sytë, por, për një gjë jam e sigurt, asnjë tjetër nuk kam pare ashtu, në atë mënyrë
Udhëtojmë drejt së panjohurës
Nje puthje diku tek gusha
Duart e mia që prekin fytyrën e tij
Sytë blu
Ballin
Buzët
Ndalojmë
Shohim një lokal të vetmuar, nje si tip shpelle nga jashtë
përsëri një përqafim i gjatë, i nxehte, prej të cilit
Kam frikë se do digjem!

***

Ai më sheh çuditshëm
Pasi kemi zgjedhur në heshtje folezën më të largët, instinktivisht
pa folur gjendemi mes puthjesh
Goja e tij si një meduzë thithëse, e ëmbël, gjarpëruese, e lagësht…
Zot, kjo është parajsa ime?! Kush tha që parajsa nuk është në toke?
E frikësuar paksa nga hapat e kamerieres apo kamerierit, porosisim kafe
Porosisim kafe për ta pirë ndoshta Perënditë, sepse, ne gjendemi përsëri ne Ferr-Parajsën e pashmangshme të puthjeve të çmendura Puthje të përgjakshme, dhëmbë të mprehtë që ngjasojnë me ujqër të uritur
ëmbëlsi
rrëqethje
duar qe rendin
Ndiej dëshirë të çmendur për të qene femra e tij
E tëra
E di që në xhepin e tij gjendet nje çelës shtëpie
Shtëpia e mikut te tij është “Kronika e nje seksi te munguar”
Por
Jooo…
Askush prej nesh nuk e hedh atë hap!

***

Ndihem e elektrizuar
Një rrymë e nxehtë
zbret nga goja drejt gjinjve
që mend po plasin nga dëshira për tu prekur
dhe puthur…
deri tek Fundbarku që gëlon dëshirash të paeksploruara me parë
Goja e tij po më çmend me puthje
Ndiej pëshpëritjen
Pëshpëritje brenda ne goje: “Jam i yti N…”, - refren që goja e tij
e artikulon pas çdo puthjeje
si për të më paralajmëruar se
nuk do e prekim kurrë ... fundin!
Goja ime jam unë
Goja ime është qenia ime
Veshi im… - dhe ai të tëra mi thotë aty, mi pëshpërit aty: “Jam i yti…, Jam i yti…, Jam i yti…” – vazhdon, ndërkohe që e di fare mirë që
nuk është veç i imi... madje aspak i imi!
Unë jam e tij, pashmangshmërisht
Përpëlitje
Puthje
Puthje që nuk mund të quhen të tilla, sepse, brenda tyre ka pasion, zjarr, dëshirë, seks, ...
Gjendemi sërish në pikën e nisjes!

***

Duhet të largohem. Trupi më është mpirë. Ndihem e thërrmuar
Miliona pjesëza brenda meje gricen
Ulërijnë
Klithin
Përgjaken
Nuk dua të largohem!
Refuzoj të largohem!
Por, ja që kështu duhet
“Të dua… Te duaaa… E di që të dua?” – klith qenia ime
Sytë e tij më përpijnë të tërën, si një “shtrak” i fundit ne celuloid
Tentoj të largohem
Mijra thërrmija të miat, më mbajnë peng, aty
“Duhet N…” – i klith vetes, por, as ajo nuk më dëgjon më!

I zë për flokësh ato mijra N. që gjallojnë brenda meje,
dhe gjendem jashtë,
si një pemë që rrezikohet të thahet nga limfa,
me dorën e shndërruar në degë që,
instinktivisht kërkon diçka për tu mbeshtetur,
tek këmbët e mia përmes puthjesh të lagështa
të cilat duke thithur ujin e kësaj toke,
rendin nëpër krejt trupin tim,
në trajtat e dashurisë së tij që,
çuditërisht vazhdon ende të ushqejë,
Ferrin dhe Parajsën,
E çastit kur u ndamë!

Monologu i çartur i një tabuje…

(Mos e lexoni…zonë e ndaluar…!)


Mu mohua jeta qysh kur kokën nxorra prej mitrës së ngrohtë.
“U bëftë 100 vjece’ - uroi një Fatë…
“Edhe 80 s’janë pak…Belbëzoi e rrëgjuara gjyshja ime plakë…(që aq nuk rrojti dot as vetë…)
Ulërita dhimbjesh.
E ndërtova burgun tim që ditën e parë.
Mos qesh!
Unë i dëgjova të tëra.
Është e martë, ora 2 – pëshpëriti nata, këtë foshnje, do e ndjekë një i madh mallkim.
Eh, sytë ç’më panë…kur infermierja mi përlyeu buzët me një të kuq të ndritshëm dhe nënës sime të gjakosur nga lindja, ia përplasi fytyrës surratin tim…
Mu mohua buka, qysh kur biberonin, 70 gram ma mbushën edhe pse etje kisha shumë…
Mu mohua drita, kur nëna më thirri ëmbël: “Shkoi vonë bijë, fli gjumë…
Mu mohua liria…kur…eh shumë herë… më…janë aq shumë, sa kujtesa ime e revoltuar, i nxorri jashtë për të mos ua çelur portën e hyrjes kurrë…
Mu mohua loja e shumë të tjera…
Edhe dituria mu mohua nga…nuk e di, më janë bërë lemsh: moral, tabu, pantallona të ngushta, kraharor i zbuluar, mos fol shumë, ata janë burra, ai ka pushtet, flet si do vetë, ti dëgjo, hesht…
Ç’ke?
Rri e qetë.
Nuk do?
Mirë, atëherë voto.
Ngrije dollinë.
Për kë?
Për partinë.
Për cilën?
Për atë që të jep bukë?
Po unë pa bukë jam përherë.
Prit të çelë pranverë dhe lëndinave lëshoju e ha ç’të gjesh, edhe m…është me vlerë…
Puthja këmbën djallit, ai është i fortë, ti je e vogël.
Nuk dua.
Ti?
Kush je ti?
Ah, e kotë.
Ti, derdh nja dy pika lotë dhe…ky ështe misioni yt në jete.
Fatin, e përcakton “peshku i madh”, lëpija gjurmët dhe lumturohu e qetë… se…kështu e ka jeta, shijoje, është e shkurtër, 100 vjet, 80, ose…që tani mund të vdesësh nëse do….
Si the?
Jo?
Sa patetike…
Lexon libra?
Përse?
Kush ka nevojë për ty?
Oh, paske rënë në dashuri?
Mjerim, mjerim…
Të paska ardhur fundi, unë kisha për ty një fije shpresë…
Ktheje me fund filxhanin e kafesë, të të lexoj fatin qe iku e shkoi…
E thure mbrapsht jetën kokëshkretë, e thure vetë…nuk të kujtohet, epo vdis më mirë…
Të thashë më parë që e thurin te fortët jetën tënde?
Unë them ç’dua, ti, dëgjo dhe hesht…
Kush jam unë?
Dashke shumë…shkretetirë…
Qepe gojën.
Dëgjomë mua.
Është më mirë…
Ftohtë, ftohtë…
Më ndjek pas dikush që do të më përqafojë…
I duket vec hija…është (ma thanë ulërimash fatat këtë), nje mik…
Ik…
Ik…
Se ai…ka veshur sot, petkat e të dashurit armik…
Ndërsa kjo, shikoni?
Ç’është kjo?
Dashuria?
Vrapo zemër, vrapo, e zezë si mortja ime, me kamë në dorë…e ndjekin pas sy te hakërruar, buzë të shprishura, mijra dasmorë…

Fftohtë…
Ftohtë…
Nënë, pse s’më përplase një grusht turinjve, teksa kokën nxirrja prej mitrës tënde të ngrohtë???