Gjakush Tana: TI JE NIMFA NGA LARGËSIA

Gjakush Tana: TI JE NIMFA NGA LARGËSIA


Jam në dendësinë e një mali !
Rrëmbim misteri - më hap pikëllimi !
Përshperitja për ty - gëzim më fali
ëmbëlsi fjalësh më bën shoqërimi !

Çdo çast është një lirikë blerimi
i shtrijë vargjet të mbërrijë dëshirën
Nëpër net kërkoj rreze agimi
të bëj poezi : Për ty - më të mirën!

Lulet e lëndinave i shtrova profil ,
dhe dritën e rrezeve e futa në kandila
në mendimet e mia , ka vetëm një fill
valëzon Ti si flamur në shtylla!

Je bërë kumt i fesimit tim !
Më rrahin damarët si tufan veriu.
Në rrjedhë të jetës kam tjetër kuptim
manifestoj çdo ditë - mbijetim njeriu!

Nisem në shtigje të kërkoj lirikën !
Të them :Ti je Nimfa nga largësia !
Ata që duan të dijnë për metrikën
Aty tek vargjet - është dashuria!

Gjakush Tana: NGA SHKRUMI Të BLEROHEM!

Filloj befas ajo ndalesë e buzëqeshjes që kishe
natën e mata kohën,por, koha ngeli në errësirë
Klithjet e mia , me ortekë e rrëmet - u ngritën në vargje!

Më ngrinë damarët dhe palca - u bë hi e pluhur nga malli
thirravaji u ngrit jehonë në ngrehinën e pikëllimit
U lidhën lakadredhat për të krijuar një takim!

Nga të drejtohen shtigjet që rrokullisin shkëmbinjtë
në kurorën e shpirtit ka ngelur unaza e shëmtisë
me buzëvajë ritregimi ka hapur kaptinat për monologun!

Asgjë nuk mbeti nga ajo deshirë e ngujuar me acar
Bëhu flakëvetëtimë dhe më përflak gjithë trupin !
- Nga ndezja të shkrihem ! Nga shkrumi të blerohem !