Gjakush Tana: MESNATË

Gjakush Tana: MESNATË

Sa herë dëgjova korin e një mesazhi mikja ime Ar(i)jeta !
ndihesha me tundim e pikëllim, si peshku në rërë
më peshonte padukshëm kjo gjithësi e tërë !

Nuk është parajsa vetëm gjendje ku përmbyllen dëshirat
Edhe në ferr ka shtigje që të fusin pa ditur ku hyn
por jeta tregon kush harron të vërtetën e mbi të pështyn!

E lexova rrëfimin e shkruar dhe rilexime i bëra nga malli
aty ku shpalohen gjendjet që ngrijnë në damar e ngujojnë
por , sërish pezull ngela në udhëkryq , se kot më verbojnë !

Qenka shkruar kjo jetë gjithmon të përjetojmë gjilpëra në sy
e të shurdhër të bëhemi, pa gjuhë e fjalë mirësie
të endemi të vrarë e të sharë në shtigje vetmie!

Më kanë shëruar klithmat fjalët e mesazhit që mora
rrezeshpresa se do të dëgjoj meditimet që kanë horizont
Të ndjej engjëll që më nxjerr nga ferri, më shpie në Piemont!

Si të të shpërblej ? Ku të gjej dhuratë që ka aq vlerë ?
Vendosa të mbledh vargje mirësie pa shamatë
të të sjellin përshendetjen për lumturi e jetëgjatësi të gjatë !