Syku Pellumb: Vargu im çalues

Syku Pellumb: Vargu im çalues


E qendis bregdetin e ketij muzgu
me gjurmet e mia, qe prape vetmuese
enden e veniten, si rete mbi horizont,
njera pas tjetres e behen trishtuese,
ato tallaze qe rrotullohen shkumbuese,
mbi therrmiat e reres, si çdo sekond
me Ty, qe vazhdimesine me frymezon.

Nje tjeter bregdet shtrihet pertej.
Gjurmet e tua i shprush e njejta vale,
qe perçart percjell ndjenja te trazuara,
me pulhirten dembele qe dal-ngadale,
mesyn drejt diellit qe avis mes duarve.
E palos distancen, se kam shume mall,
te di, se ku mrizon zemra ime e ndare.

Ketu ne skaj te vargut tim çalues,
ky qiell nuk flet por vetem tkurret
ne bluhin e vet, e behet me i thelle
tek me len ne medyshjen e zeze.

Ah muzg, nallban i paepur endrrash fluturake
qe po e shungullon sonte shpirtin tim,
me dallget e detit e perendimin tend llafazan.