Lediana Kapaj: Po të isha....!

Lediana Kapaj: Po të isha....!

Po te isha ndjenje,kurre sdo te mbaroja,
po te isha shpirt,dhimbjen do luftoja,
po te isha gaz,buzet do ti falja,
po te isha engjell,tek ty do te ndalja....

Po te isha shprese,do tu jepja ty,
gjithcka te fitonim duke qene te dy,
po te isha lot,te ty prape do vija,
me puthjet e mija syte une do ti fshija....

Po te isha sy,shkelqimin do jepja,
do jepja gjithcka qe me ty tu tretja,
po te isha ti,dashurine do doja,
do falja gjithcka dhe sdo te harroja....

Po te isha zog,larg do fluturoja,
do vija te ty,te ty do ndaloja,
po te isha blete,lulet do shetisja,
do te gjeja ty dhe do te te prisja....

Po te isha det,do te jepja valet,
po te isha engjell,do te jepja krahet,
po te isha ishull,me ty vec do rrija,
larg ti mund te ishe,po une prape do vija....

Po te isha tingull,do falja muziken,
kenget do degjoja dhe do mposhtja friken,
po te kisha vdekur,per ty do te zgjohesha,
po te isha zjarr,me ty do te ngrohesha....

Po te isha zemer,ty do te rrembeja,
do te fusja brenda,shume thelle do te fsheja,
po te isha dhimbje,jo te ty sdo vija,
do jepja gjithcka qe me ty te rrija.....

Dashuri po isha,prape te ty do shkoja,
do vija ngadale dhe te perqafoja,
po te isha enderr,ty do te shikoja,
po te isha "une",sa shume do te doja!!

Dashuri te isha boten do peshtillja,
fustane te arta asaj do ti sillja,
do shperndaja zemren,do hiqja verbimin,
do te hiqja dhimbjen,do jepja ndricimin....

Zine do ta luftoja,do largoja rete,
dashuri do kishin edhe vete rrufete,
do ndryshoja boten,qe brenga mos kishte,
vetem dashuria per ne do te ishte....

Po nuk dashuruam,asgje smund te jemi,
prandaj jemi njerez,prandaj ndjenja kemi,
prandaj sot jetojme,ndonese kalimtare,
ndonese nje dite vdesim.....endrrat kemi pare!

Lediana Kapaj

Lediana Kapaj: Pritja....
Isha e ulur ne nje cep bote qe prej shume muajsh...
Ngjyrat e shpirtit tim kishin humbur pergjithmone,endrrat e mija ishin futur thelle ne nje riviere te panjohur,njerezit ne rruge nuk me shikonin dhe nuk i shikoja...
Nje dite te zakonshme te pashe qe u afrove me koken e menduar ne lutjet e tua...
Ne nje kohe ku po zhytesha ne mes te nje oqeani pashprese,mu duk sikur pashe te shkelqenin syte e tu ashtu si per te dhene nje thirrje per jeten...
Ti me the "ne qofte se qan per jeten ,nuk ke per te qene e fundit,hajde bejme nje shetitje bashke per te marre fryme ne kete ajer te paster dhe pastaj do te te flas per dashurine..."
Me keto fjale qe me liruan ti me the ne te njejten kohe ato qe doja te degjoja prej kohesh,me keto fjale besimi qe akoma tingellojne ne koken time ti me ftove per tu ulur ne dhomen e dashurise...
Para se te te njihja endrrat e mija ishin gjithmone shume te zbehta ose shume te zeza....duke me ftuar te ulesha prane teje,ti me ndihmove te bej perzierjen e bojrave ne mur ne kete dhome dashurie...
Prej fjaleve te tua te buta,mora shije per kete bote qe me dukej kaq e larget,dhe ndeza dritat e jetes sime...
Prej butesise tende natyrale ti arrite qe te me bindesh me siguri te plote qe kishte vend per ne te dy ne kete dhome dashurie dhe qe rruga qe kisha marre e vetme nuk me conte ne asnje lloj drejtimi...
Me mua qe prisja qe kjo bote te ishte me e mire,ti ndave shume ngrohtesi ...
Duke me mermeritur keto fjale ne veshin tim..."ishte nje enderr e keqe,harroje te lutem.." ti me dhe besimin ne jete pergjithmone....
Dhe me duhet te te rri besnike deri ne fund te jetes time....