Gezim Uruçi: Adieu, adieu mon âme.......... ! Prill - 2007.

Gezim Uruçi: Adieu, adieu mon âme.......... ! Prill - 2007.

Mbi harpen e thyer,
Qe ma nuk tingellonte,
Nje tulipan i zi.......!
Heshtje dhe vetem heshtje.
Nuk doja, ta imagjinoja,
Te shtrire n’altarin e akullt.
Si nje hyjni nordike,
Tërë kaçurrela te verdha,
Tashma si ngjyra e buzeve te saj,
Te mekuna, te thara.
Nga pershperitjet e fundit.
Me mua,”fajtorin” ne agoni.
Ne dialog me satanaj,
Qe erdhi ta merrte, ate mesnate,
Ne te gdhire , pa pritur mengjesin,
Ate dite te bukur prilli.
Ne mes luleve te para, te atij viti.
Qe si pa me ........kurr !
Ate dite kur tulipanet e verdhe,
U bene te zinje.
Si jeta e saj, pa kuptim.
Adieu, adieu mon âme.
Adieu o tulipani im i vyshkur,
Nga akulli i vdekjes.
Qe nga larg vinte zhurma
E trokthit te kuajve funebral
Eskorta e vdekjes arriti,
E shoqeruar nga kujtimet,
E “lashta” të dashurise tone.
Tek shtepija, matan lumit.
Qe rridhte plot renkime ate nate.
Si edhe une per vdekjen e saj.
Shi nuk binte, dielli shkelqente.
Mes loteve te asaj dite.
Eh jeta, jeta, sa e shkurter....!
Per “shaka” te tilla .
Adieu, adieu mon âme.......... !

Joie Jeûne (*)

Prill - 2007