Lediana Kapaj: Trishtim sysh!

Lediana Kapaj: Trishtim sysh!

I trishtuar ky shikim dhe me kot kerkon shkelqimin,
i rropatur vete syri,si ne mjegull pret verbimin,
lotet rrjedhin vetevetiu,akull shpirti,i vetmuar,
shkretetire çdo gje perreth,vete natyra eshte lenduar...

Shume e brishte kjo zemer femre..dhe nje fjale mundet ta vrase,
dhe nje qarje prej femije,dhe nje kenge mund ta godase,
vajton shpirti i gjakosur,erresira e mbulon,
si vete yjet lart ne qiell,kur nje mjergull i pushton...

Eshte thare kjo buze e embel,as te flase nuk mundet sot,
peshperin te mjerat fjale,por askush se kupton dot,
uje burimi do te donte,eshte thare,eshte percelluar,
çdo gje shterur rreth e rreth,ç'eshte kjo bote e pajetuar?!...

Eshte ngrire vete buzeqeshja...si t'ja beje?...e ka harruar,
ç'po i ndodh ketij trupi valle,pse kaq rende e kane mallkuar,
ku eshte zjarri qe te ngroh,lumturia ku eshte valle,
pse ka vdekur miresia,pse eshte bere diçka e rralle?!...


Lediana Kapaj