Lediana Kapaj: Unë dhe zogu!

Lediana Kapaj: Unë dhe zogu!


Zogjtë cicërojnë dhe s'rrinë të vetmuar,
kanë krahë të lehtë për të fluturuar,
kanë zë të bekuar, njëlloj si bilbili,
ndalen tek e bukura dhe vetë trëndafili...

Në qiellin pafund yjet vizitojnë,
atyre u flasin,çdo gjë u tregojnë,
siç bëjnë miqtë e vjetër... që ndajnë ç'do moment
dhe për ta trishtimi... s'duhet të ketë vënd!


Shiu kur i lag ata vetëm struken,
dielli per ta del...sa të lumtur duken,
thajnë krahët e lagur dhe bukur vallëzojnë,
në dritën e kalter sa ëmbël gëzojnë!

"Pse je ndare nga shokët,vetëm pse i le,
pse e lë ti dhimbjen të të shtrijë në dhe?!"
"Hapi krahët fort dhe shumë larg qëndro,
mos i humb ti shpresat,por vetëm lufto!"

Zogjtë janë të lirë,robëri nuk duan,
s'rrine kurrë në kafaz dhe as te pushtuar,
merr ti frymë shume thellë dhe te retë qëndro,
hapu zemrën tende....kurrë mos nguro!!

Foli diellit,yjeve, foli hënës vetë,
mos e lër zhgenjimin zemrën të të tresë,
foli bardhesisë....botës përrallore,
këndo bashkë me të...Dhe do kesh fitore!

Lediana Kapaj

Lediana Kapaj: Puthja magjike!


Nga puthja jote e bukur merr jete ky shpirti im,
Mes flladit te pranveres, te ftova ne vallezim,
ne mes te nje lendine ku endrra lulezonte,
ku bari po shkelqente dhe lulja lehte kendonte!


Ku uji po buronte , shterimin nuk e njihte,
ku zogjte ciceronin, ku kenga nuk te vilte,
ku dielli po ndriconte, ku rrezet bisedonin
ku pemet fruta kishin, ku fluturat vallezonin....

Te ky vend po te pres, nje puthje te ma japesh,
te me dhurosh ca lule, me zemren te me flasesh,
te pres une tek ky vend, peshtjelle nga magjia,
te pres te kjo parajse ,e mbytur nga vetmia!!

Te pres ....oh sa shume pres me shpresen qe do vish,
Jo vetem te kalosh...ketu dua te rrish!
te pres dhe sa shume etje per puthjen tende kam,
kjo enderr kaq magjike kete shpirtin po ma than!

Te lutem eja shpejt dhe falma nje te puthur,
te pres e deshperuar dhe shpirtin e keputur,
te pres duke menduar per dashurine e vrare,
O Qiell!!! .. falma pak vesen.. per shpirtin tim te thare!

Lediana Kapaj

Lediana Kapaj: Lamtumirë!


Ti rrezove zemren time dhe e bere qe sot te jete kaq e pasur dhe e ndjeshme..
Kjo ere dashurie me beri qe te humbas arsyetimin dhe llogjiken,me beri te jem plotesisht e cmendur dhe e pafuqishme karshi teje!!!

Dashuria jone lindi dhe u betuam qe nuk do mbaronte kurre...kjo dashuri rritej nga dita ne dite,une vete e lashe te hyja dhe mbas saj mbylla dyert e zemres me shume çelsa..
Si eshte e mundur qe gjithcka behej e bukur dhe kaq e mrekullushme,kaq e rralle dhe kaq pasionante,kur zhytesha dhe mbytesha ne thellesine e syve te tu?!!

Ndjenja qe ne te dy vete i injoronim u krijuan...po duheshin mbajtur me kujdes dhe duheshin konservuar...
Duke qene ne krahet e tua,kam ikur dhe fluturuar ne nje bote te bukur dhe te embel,ne nje bote te paster dhe te qete ku miresia ishte mbreteresha dhe ku e keqja ishte denuar me burgim te perjetshem...
Zjarri ne syte tane u ndez diten kur buzet tona u preken....e ardhmja na perkiste dhe vetem ne te dy ishim te zotet te gjenim rrugen e saj...

Sa e madhe kjo dashuri qe kisha per ty.........sa e paster........sa e bukur dhe sa fisnike!!!
Nuk dyshoja te ndjenja sepse nuk mund te dyshosh ne dashuri...........sepse te desha!!


Marr dhe ndjej eren e trupit tend te nxehte...
Ti me puth dhe nje buzeqeshje zbuloj ne ndricimin e syve te tu...Ne fytyren tende shkelqen nje drite qe me ben te ndricoj ne menyre magjike dhe ku syte e mij jeshil marrin ngjyren blu dhe tregojne detin e pafund....
Aroma e buzeve te tua si nje eliksir dehes shperndahet dhe ne nje zarf me ben qe te futem,nje zarf nga i cili nuk dua qe te dal kurre....

Jam e mbushur ne zemer me butesi dhe drejt teje deshirat e mija ikin pa patur frike!
Me pelqen te shikoj dridhjet e tua kur trupat tane marrin flake,dua te pi frymen tende sepse per mua eshte nje dhurate jete qe do na beje te jetojme ne dashuri dhe harmoni te plote...

Dhe kur nata e gjithanshme te mbreteroj dhe te shkeli qiellin e larte,dhe kur ti do te flesh i qete nen hijen e gjoksit tim....atehere do te te jap nje te puthur lamtumire nen buzet e pafajshme te tuat...nje te puthur qe do te thote te dua dhe do te te dua...po me duhet te largohem....larg...larg!

Lediana Kapaj