Syku Pellumb: Gjysem – plot

Syku Pellumb: Gjysem – plot

Era e detit paqohet ngadale e dielli
shket drejt reflektimit te vet, nderkohe shtellunga
e pluhurit ndalon kercenuese ne ajer;
bie pastaj, si perde mbi rruget e kafshuara
e mjegullen, pushtuese arash. Ikin me shfaqjen
finale te dites, fluturimthi, dritat zberdhule,
mes reve te hirta te rena mbi fushe.
Vec harketimet tona rrine pezull mes vitesh,
e dashur. Vetmojme çudshem ne breg,
me xunkthat qe nxune shtigjet e bulkthat
qe zhurmojne kembengules. Na mbetet akoma
mbremja e zhveshet, me qarkun e kuqrremte,
qe ngroh miresie dhe bregu i detit me valet
ledhatuese. Mendimet veç me shtrengojne
ne fyt pa arsye. Nuk dua te mendoj, akoma
shume na pret. Jeta eshte fragmente rastesie.
Secili tallaz do behet yni nje dite. Nje dallge
shkumbuese si anije me vela te bardha,
po vonon te gdhendet. E nderkohe sodisim detin
dhe yjet qe lahen ne blu, si vocrrake, me peshqit
vallzues. Ne shpirt jam i thyer ngaqe s’munda
te t’mbledh nje tufe yjesh, ne vend te karafilave.