Syku Pellumb: Pulebardhat

Syku Pellumb: Pulebardhat


Pulebardhat qe pershkuan qiellin
para syve te mi
mund te mos e dine
ku strehohet dielli mbremjesh.

Une shtirem me vetveten
e bej sikur e di (por s'e di),
bej sikur me pelqen perendimi
po ashtu si dikur,
ngaqe s’e pranoj dot vetmine.

I vetem,
degjoj dallget tek qetesohen
e dua te iki
por s’mundem.
Zhytem nder kujtime
akoma te nxehta.

Asgje sa pulepardhat s’me shqeteson.
Si nuk e kuptojne
qe perendimi tani eshte ndryshe.
As mirazhet nuk enden me.
Rete e purpurta zvarriten te zhgenjyera
ne nje horizont te zbehte, te trishte.

Merzia nuk ka shtepi,
ndaj rri me mua,
me ben shoqeri.

Pulebardhat,
mosperfilleset.
I shoqeroj me sy
derisa zhduken larg,
me shpresen e nje pershendetjeje.

Dielli u shua prap sonte.