Pal Sokoli sjell për Ju poezi nga Kadrush Radogoshi

Pal Sokoli sjell për Ju poezi nga Kadrush Radogoshi





Kadrush Radogosh



NË GJAKOVËN TËNDE - NË GJAKOVËN TIME





Në Gjakovën tënde

Kanë rrjedhur lumë

Ajka e mjalti.

Kanë ushtruar tamtamet e fitores mbi armikun

Diç i ngjashëm me mua

Pa çka se mund të ketë pasur

Tjetër ngjyrë të syve, të flokëve

Tjetër ngjyrë të zërit,

Edhe heshtja mund ta ketë pasur tjetër.



Në Gjakovën time

Helmi e vreri kanë rrjedhur lumë

Nga Veriu në Jug e nga Jugu në Veri,

Muret kanë pasur vesh kanë përgjuar

Gurët e kalldrëmit kanë pasur sy

Kanë vëzhguar shtegtarët e ëndrrave të

purpurta.



Në Gjakovën tënde

Ka pasur pallat sportesh, kulture

Teatër profesionist

Ku është luajtur qindra herë ,,Magbethi”,

Ka pasur hotel me pesë yje

Për elitën sodomke

Me atë shpirt varrezë të shembur...



Në Gjakovën time

Në Veri ishte burgu

Në Jug varrezat e viktimave

Ndërsa në secilin njeri

Kishte zemër për të dashuruar...



SHKOJ TE VARRI I TË VETMIT DJALË



Shkoj te varri i të vetmit djalë

Për të lotuar

Për të lotuar

Shkoj te varri i të vetmit djalë.



Shkoj te varri i të vetmit djalë

Më thotë djali si në baladë:

Nënë, unë jam në lotin tënd

S’dua të rrjedh nga syri yt

Dua të mbetem në atë sy

Dua të mbetem në atë sy

Ta shoh botën me dashuri

Ta shoh botën me dashuri...



Shkoj te varri i të vetmit djalë

Në Çabrat Antologji

Më buzëqesh përjetësia

Më buzëqesh përjetësia

Nga të shenjtat buzë të tija

Nga të shenjtat buzë të tija...



Shkoj te varri i të vetmit djalë

Këtu jam, thotë gjithësia

Këtu jam, thotë gjithësia

Shkoj te varri i të vetmit djalë...



POEZIA E NËNËS - NJË DITË MË TË RE





U vratë në pranverën-ferr

U endët nëpër botën-tmerr

Nënat pritëm ag e terr...



Në verën e ngrirë nga dhembja

U ri varrosët

Së bashku me të gjitha shpresat

E nënave, motrave, nuseve

Të shndërruara në gur

Si në baladën e lashtë...



Në varret tuaja do të ruhet

Kushtetuta e shtetit të luleve

Testamenti për Maratonomakun

Me pishtarin e Prometeut në dorë.

Punë e madhe se Zeusi i zemëruar

Do të kërcënohet me rrufetë vrastare

Nga lartësia e Olimpit anakronik.



Këtu do të mbeteni

S’mund të vriteni më!

Çdo fije bari mbi varret tuaja

Do ta recitojë refrenin e përjetshëm:

I vrari të vret nëse e nget.





Në eshtrat tuaja rrënjët i ka

Lisi i Shenjtë i jetës,

Bari i blertë

Metaforë për të ardhmen

Që s’do të thotë kurrë:

E shkuar e harruar...



NE SHTEGUN METAFORIK



T'i lash në besim të gjitha fshehtësitë

e jetës që mund të ishte e imja...

T'i dhashë shpërblim dy krahë

të shpresës shqiponje

po asnjëherë nuk arrite ta mësosh

artin e fluturimit...



Anijen e dëshirave ma fundose

në atë det të dallgëzuar lotësh.

Rrudhat e mbushura pikëllim

fshehurazi m'i skalite në ballë

duke shkruar kështu

abetaren më të vjetër në botë

për lotët e ngrirë

në qepallat e një DITE TË RE...



Nëpër shtegun metaforik

një diell i veçantë

po m'i thanë lotët

e një trëndafil po çel...



Paska dëshirë burri i botës

të bëhet lajmëtar i pranverës

në planetin e imagjinuar !...



DIELLI ËSHTË KTHYER SI KRESHNIK



U nisëm së bashku

në ishullin e ëndërruar

pulëbardhat na e tregonin rrugën

po

rrufeja shkrepi mbi kokat tona

shpirtrat tanë ua besuam guacave

ato i shndërruan në margaritar...



Vetvetës ia trilluam qiellin e ylberin

shpirtrat i varëm ne krahë pulëbardhash

për ta ushtruar artin e fluturimit

si Azem Galica ore-e-e-e...



Me siguri në Kodrën e Çabratit

dielli është kthyer si kreshnik

nga mejdani me balozin e zi

tash pritet të kthehet Tanusha

te varri i Kreshnikut ...