Sabile Keçmezi- Basha: Kodi i pritjes (Cikël poetik)

nga **Agim Gashi** Thu Feb 11, 2010 1:17 pm

SABILE KEÇMEZI-BASHA
sabile_basha@hotmail.com

KODI I PRITJES

1. PA ÇKA... PRITJA

Pa çka... që më pate thënë
Imzot, se do takohemi
Nesër... apo një ditë tjetër...
Në mesnatë...
Në messtinë...
Vizatoja kthimin e lirinë
Në lëkurën e gjarprit

Pa çka... që më pate thënë
Kurrë...mos ta ndërpres lojën...
Në pikë të vlimit
Në mesnatën kallkan
Dhe...
Në vjeshtën e thinjur...
Se...
Edhe sot në Prishtinë
Bie shi
Dhe përmbyten ëndrrat
...

Imzot,
Më pate thënë,
Pa çka...
Që kurrë mos të kërkojë
Lëmosh ...
Për gjerat që nuk falen...
Për gjërat që nuk blihen...

Pa çka... Imzot...
Poqese më zënë pritën
Pulëbardhat që puthin hijet
dhe fluturojnë... fluturojnë...
tej... folesë së qyqes
Pa çka...
Pa çka...

2. KREJT ISHTE MËKAT...

Se...
Ti...me gjasë
Nuk e ke njohur dhembjen-kërpnajë
As lumturin përrallore-oqean
Lum miku...

Të pata thënë
E çka... se...

Dje me valixhe ngarkuar
Vrapuam drejt muzgut eterik
Me gjymtyrë të kruspulluara
Mbi shalë të dragoit skizmatik
Dhe kujtimet e kuqërremta
I skicojë mbi supe
Mëkate të pabëra
Se krejt... edhe kjo
Ishte mëkat i sklerotizuar
I dashurisë së skrimtë

3. MË PËRQESHE...

Dhe...
Dje përsëri, tok u rikthyem
Për të bërë homazhe
Në fërkemet e shlukëzuar
Të zamanit- çyryk

E Ti...
Qeshje paturpësisht
Duke më qitur gjuhën
Dhe pa fije mynxyre
Më përqeshe...

E unë ...
edhe më tej...
Të besoja...
.
4. MË AKUZUAN...

Më akuzuan
Mua... dhe nusen e fjetur
Pa pikë taksirati...

Agmia...
Luajti lojën me tri të panjohura
Dhe... u bë se më besonte

E më vonë...
Gjarpri i lodhur nga ecejaket
Vallëzoi lojën në vertikale
Duke kafshuar planetin
Në stinën mortore

5. NË ZIK-ZAKE

Në zik-zake te fatit
Vrapova, me brinjët ndër gjuhë
Se, menjëherë mëtanë
Lëkura e gjarprit digjej... digjej
Bashkë me ëndrrat

Dhe hiri i dyzuar
Shndërrohej në muranë
Dhe në prehrin tim
Qante...
Përsëri Rozafa...
Me mëkate ngarkuar

Dhe Ti... Ti...
Ti më the
Pa çka...
Që qanë Rozafa.

6. ECAJAKE...

Ecëm ...
Dhe përsëri ecim...
Në dy cepa të ëndrrës
Si somnambul...

Hetojmë shestimet e fjetura
Që ishin
Pakë amidone
Pakë të pista
Dhe...
Pakë çalamane
të kohës herezi
që kafshonin terrin
Edhe... më tutje...
Ecim... tok...
Unë e ëndrra...

7. TROKITJE

Tri herë trokita...
Në kafkën e globit
Dhe...
sa pak vend kishte ngelur
- për lumturi
dhe...
sa shumë vend kishte zënë
- dhembja

8. KODI I PRITJES

Imzot,
Pritjen më mësove Ti
Dhe thonjtë mi shndërrove në kandil të djegur
E para ëndrrës
Plazmoi malli

Fytyrë- zbehur të pikturova, mbrëmë
Pritja priti pritjen qaramane
Dhe pëlciti mollë e kuqe

Dhe çudi...
Sa kod të panjohur
Ka...Pritja...

9. MALLI

Sa shumë mall..
Sa pak oksigjen...
Për frymëmarrjen
Në stinën e djegur
Në ecjen vertikale
Në mëkatin e pa bërë
Në fushën me sanë shtruar
Të minuar... nga ofkëllimat...

Sa shumë lëngatë
Dhe... harroje..
Pritjen në katakomb

Dhe...
Harroje nusen
Me fustan ylberi
Të ngrirë në muranë
Të përgjumur nga tymtaja
Të skalpuar nga bisturia
E brinjëve tu...
Imzot...

Premtimin e dhënë
Harroje...
Siç e ke harruar...
Në një kohë tjetër...
... të paardhur.

10. Dëshmi

Pa argument
Mos më nxë rrugën
As mos më vargëto yllin polar
Se të gëlltisin pa mëshirë katallanët

Eh...
Të isha në një kohë tjetër
Do të tregoja se si mund të jetohet
Dhe të të nxjerr nga vetja
Krejt këtë ëmbëlsi...
Dhe përsëri...
...përsëri
Hurbat e tua
Të kenë shije mjalti
Në buzët e thekura

11. MOS THUAJ KURRË MË...

Mos thuaj...
Se kurrë më...
Nuk do të vijë
Me rrjedhën e përroit vërshues,
Por... as me stuhinë
As me tiktakun tekanjozë
Të fanarëve të netëve të vonuara

Mos thuaj...
Kurrë më...mallkuar qoftë
Fjala e pathënë
Në ndarje...

Se përsëri... do të shihemi...
Në ditën tjetër...

8 Shkurt, 2010.
Prishtinë

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30