Shazim Mehmeti: PRISH GJUMIN, FSHIJ SYTË…

Shazim Mehmeti: PRISH GJUMIN, FSHIJ SYTË…

Prish gjumin, fshij sytë
Shkelja syrin ditës, E mira!
Kohën preke:
Koha ka stinë!
Liria ka stinë!
Vër veshin
Dëgjo erën që fryn!
Është tjetër erë
Është tjetër stinë!

Më shumë se erë është shpirt
Shpirt i vyrtytshëm i lirë
Që GJËNË E NDALUAR ëndërruar ka
Që gjënë e ndaluar do dhe ëndërron
Dhe ka guxim
Ta puthë në sy lirinë!

Preke dritën
Preke dritën, E mira!
E PAPROVUARA E PAPROVUAR
Le të të joshë!
Le të të joshë liria-
Ajo kokra e shtrenjtë e pemës magjike
Që dot s’paguhet as me jetë!

Kjo erë është e rrallë
Siç është i rrallë
Soji i njeriut që di të vdesë përnjëmend!
Siç është i rallë soji i njeriut qengj
Që brenda një sekonde bëhet ujk!
Siç është i rallë soji i njeriut
Që TOKËN E NDALUAR ëndërron
Tokën e pashkelur
Tokën që është gjak
Dhe ujë
Dhe lot syri
Dhe lëng jete njëkohësisht!
Dhe kokër molle
Që fsheh brenda vetes të bardhin krimb!
Ah, të bardhin, KRIMBIN E LIRISË!

Koha ka stinë
Liria ka stinë!
Kujtesa është erë që frynë!

Zëri i kësaj ere
Është zëri i atyre që patën fat të bijnë
Në stinën e gjakut 2001!
Është zëri i të vdekurve të gjallë, E mira
Dhe zëri i të gjallëve të gjallë
Që s’patën fat të bijnë
Në atë stinë!

Liria është lumë!
Kujtesa - liri e përnjëmendshme
Që duhet dashur me përmasë!
Po s’dijte ta duash
Liria vret, E mira!

Liria vret keqas!
Lirinë duhet dashur kujdesshëm si fëmijën
Ngadalë, ngadalë, ngadalë!
Lirinë duhet dashur si vetminë!
Lirinë duhet dashur si atdheun kur s’e ke!

Hap sytë ta duash
Hap sytë ta duash, E mira!
Atdheu s’është dheu!
Atdheu është njeriu!

Prish gjumin
Fshij sytë!
Përtej vetes dil
Dhe prite ditën
Dhe preke dritën, E mira!
Dhe atdhe do keshë
Dhe do keshë liri
Dhe domosdo
Do keshë vetmi!!!…

Përroi i Balës, 18 shtator 2002