Adem Zaplluzha: Kur Likenet Vallëzojnë (I)

nga **Agim Gashi** Fri Oct 29, 2010 5:05 pm

Adem Zaplluzha u lind në Prizren, më 1943.

Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në vendlindje, ndërsa Akademinë Pedagogjike në Prishtinë. Një kohë punoi mësues nëpër fshatrat Studençan të Therandës dhe Hoça e Qytetit, afër Prizrenit. Ndërkohë punësohet si përkthyes në Korporatën Energjetike të Kosovës. Me shkrime filloi të merret kryesisht me poezi që nga mosha e fëmijërisë. Rrugën letrare e nisi me vjershën e parë për fëmijë të cilën e botit në revistën ”Pionieri” më 1957. Si i punësuar në Korporatën Energjetike të Kosovës bashkë me shokët e punës dhe të pendës themeloi grupin letrar “Lulëkuqet e Kosovës”. Në kuadër të punës së këtij grupi qe botuar përmbledhja “Ngjyra e Kohës” në të cilën e përfshi një numër i konsideruar i poezive të tij. Krahas krijimeve të publikuara në revistat për fëmijë,botoi edhe një sërë krijimesh letrare nëpër gazeta dhe revista që dilnin në Prishtinë Shkup dhe Zagreb. Në vitin 2o1o i përkthehet një libër në gjuhën Rumune nga përkthyesi i mirënjohur Baki Ymeri, “Pema e Bekuar” libër i cili pat jehonë në Rumuni. Po këtë vit në botim të revistës Shqiptari në Rumuni, në bashkëpunim me redaksinë revistës “Dituria”

Në Boras të Suedisë, botohet një antologji “Jehona e Shekujve “ autor Sokol Demaku ku paraqitet me disa punime.

Është anëtarë i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës. Jeton në Prishtinë .

BIBLIOGRAFI LETRARE

1. “Puthje”-poezi “Rilindja”, Prishtinë,1974.

2. “Ecjet e Viteve të Mëdha”, poezi,”Jeta e Re”,Prishtinë 1995.

3. “Çamarokët e Theporres”, poezi për fëmijë ,”Shkëndia”,Prishtinë 1996.

4. ”Muret”,poezi, “Jeta e Re”, Prishtinë,1997.

5. “Morfologjia e Dhembjes”,poezi, “Faik Konica”,Prishtinë 2ooo

6. “Ai vjen Nesër”, poezi,Qendra e Kulturës, Këlubi letrar “Fahri Fazliu”,Kastriot,2oo7

7. “Letër nga Mëgimi”,poezi, Klubi letrar “Fahri Fazliu”Kastriot ,2oo7

8. “Letër Nga Mërgimi 2 “ poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi Letrar ,Fahri Fazliz, Kastriot 2oo7

9. ”Udhëndarja”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi Letrar , “Fahri Fazliu” Kastriot ,2oo8

10. ”Thirrje e Gjakut”, poezi,”Qendra e Kulturës”, Klubi letrar, “Fahri Fazliu”Kastriot 2oo8

11. ”Asgjë Sikur Molla”, poezi,”Qendra e Kulturës”, Klubi letrar “Fahri fazliu” Kastriot,2oo9.

12. “Vesa në Lotin Tim”,poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi Letrar “Fahri Fazliu”,2oo9,

13. ”Puthja e Gozhduar”,poezi,”Qendra eKulturës”,Këubi letrar, “Fahri Fazliu”Kastriot ,2oo9.

14. ”Kashelasha në Vargje”,poezi për fëmijë,”Qendra e Kulturës,Kastriot, 2oo9.

15. “Pema e Bekuar”, E përkthyer, Rumani,2o1o.

16. ”Bajraktarët e Vatanit”,poezi satirike,Klubi letrar,”Fahri Fazliu”Kastriot 2o1o.

17. ”Hijet e ndryshkura”,poezi,”Qendra e kulturës”, Kastriot,2o1o.

18. ”Stuhi në Kutulishte”,poezi,”Qendra e kulturës”,Kastriot.2o1o.

19. “Posa ikte Nata”,poezi, “Qendra e Kulturës “,Kastriot,2o1o.

20. ”Loja e Myshqeve”,poezi,”Qendra e Kuturës”,Kastriot,2o1o.

21. ”Lumëbardhi dhe gjëma”,poezi,”Qedra e Kulturës”, Kastriot,2o1o

22. Metafora e Heshtejes”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Kastriot,2o1o

23. ”Hyji në Prekaz”, poezi,”Qendra e Kulturës”,Kastriot,2o1o.

24. ”Sinoret e Hinores”,poezi, Lidhja e Shkrimtarëve- Kastriot 2o1o

25. ”Don Kishoti dhe Rosinanti”,poezi,Lidhja e Shkrimtarëve,Kastriot,2o1o

26. ”Zjarri i Dashurisë”,poezi,Lidhja e Shkrimtarëve-Kastriot,2o1o

27. ”Kur Likenet Vallëzojnë”,poezi,Lidhja e shkrimtarëve-Kastriot,2o1o

Adem Zaplluzha

KUR LIKENET VALLËZOJNË

Poezi

Redaktor: Bedri Neziri

Recensent: Mazllum Baraliu

Lektor: Veli Veliu

Dizajni i ballinës: Mentor Lutolli

SHOQATA E SHKRIMTARËVE “FAHRI FAZLIU” KASTRIOT

17.O4.2O1O, PRISHTINË

Trajtat e shiut

ME PAGURIN ANTIKË

Na i shkelën stërnishtat

Para se ti mbledhim demetet

Lumi humbi udhakimin

Mu në cep të mëhallës

S’ka lidhje nëse bie shi

Edhe ashtu miti i dragoit

I shkeli baladat

Kur Nuset e sollën pajën

As kuja s’belbëzoi

Për të satën ditë me radhë

Evgjitët e rrjepën lagjen

E qyqja asnjëherë më s’pushoi

Nuk durohet kjo gjendje

Të sëmurët s’kanë çarçafë

Në xhamat e palara

Pështyjnë zogjtë e sëmurë

Pastaj lëpihen djajtë

Përreth muranave

Nëpër lagjet antike

Prishen kalldrëmet shqiptare

Nuk m’i përfillën kërkesat

Sa kohë që zgjati greva e urisë

Pëllumbat më sillnin ujë

Kur e arnoja shpirtin

Dikur vonë në etjen time

Trokëllinë engjëjt

Nata kishte ikur përtej malit

Me pagurin antik

NË KODIN E LABËRISË

Ti je në gjendje

Ta kafshosh frymën e detin

Mos harro miku im se si fëmijë

Nuk i ke thyer dhëmbët

I kapërceve urat

Duke lënë pas mallkimin

Muratorët e ndërtuan

Muranën e rrëzuar

Kush nuk kaloi andej

Nëpër trajtat e ekstazës

Mëllaga e kuqe

Shtrydhte buzëqeshjen e pranverës

Myku kishte zënë udhën

Delet mbetën në lymërishte

Nëpër kullota të kositura

Nuk u përsëritën dyndjet

Atë ditë ma sollën kafen

Me filxhanin e Ali Pashait

Tepelena disi gjëmonte

Si malet e Këlcyrës

Miku im nga Labëria

Qeshi me atë zemër të madhe

Ullinjtë i pjeku acari

Para se të shtrydhnin lotin

Në kodin e Labërisë

gjallon atdheu ku

Mbi të gjitha dashuritë

Frymon pavdekshmëria

KOKA E PASHAIT

Nuk i tregova mikut

Udhën më të shkurtë

Jeta na mëson të dashurojmë

Edhe gjarprin nën gurë

Pa dashje më zuri nata

Në këtë gërnjollë

Honi i kujtesës

Rrotullohej për së mbrapshti

Asnjë lajm sonte

Në kallamin e misërnikes

Dyndja e milingonave

Befasoi qytetarët

Lumenjtë ndërruan rrjedhën

U tha bari nëpër luadhe

Lajmi për kokën e pashait

përplaset në sininë e pakallajisur

troku i çmendur

udhakon nëpër xhade

kalorësit mbetën pa fjalë

në atë ecje të misterioze

NË QERPIKËT E RRUFEVE

Posa erdhën dasmorët

Kali i kuq iku në harresë

Lajmi për tharjen e lumit

Nuk ishte risi për ne

Besuam se humbi uji

Mes shelgjishteve

Zogjtë nuk erdhën

Në festën e kërshëndellave

I konvertuam lagjet

Pas murosjes së urës

Myku lëshoi rrënjë

Në gjinjtë e nuses

Kërcëlluan dhëmbët

Si portat e kalasë

Lart në kodra

I gjetën burimet e humbur

Nga mynxyra e baladës

Vdiqën mëkatarët

Eremiti nuk erdhi mbrëmë

Në dasmën e luleve

Akullin e palosëm

Në telat e qemanes

Tingujt e humbën rrugën

Në qerpikët e rrufeve

KY SHI

Ky shi

Sa i bezdisshëm

Bie mbi çati

E dashura ime

Ky shi mbi çati

Tremb çdo njeri

Lulen e kujt

Përtypën laraskat

E dashura ime

Lulen e cilës nënë

E mallkoi burimi

Dhe pse ikën zogjtë

Nga kjo baladë

Që bluan kujtesën

Ky shi

Si trishtimi

Sonte po pikëlon

Në etjen e natës

Kur hutini

Përplaset me ironi

Dhe vajton agimin

Në trajtën e tij lakuriq

2.

Mos mi ngacmoni

Trajtat e shikimeve

Mu kanë lodhur sytë

Nga këto pamje të gërryera

Përplasjet s’ndalen në këngë

Pasi që pushojnë vajtimet

Mos

Mos mi prekni plagët

Nga kafshimet e gjarpinjve

Qeni im

Fare mirë e njeh

Barin shërues

Ky shi

Mbi çati

I numëron kalimtarët

E dashura ime

I numëron

Parmakët e dritareve

Kur thyhen kangjellat

E kovave të urinimit

Deri sa i burgosuri pshurrë

Në ëndrrën e gardianit

18.04.2010, Prishtinë

KUR TËRBOHET ERA

Pak si rrallë po kalon

Kah mëhalla e evgjitëve

Nuset kanë humbur kujtesën

Që në lindjen e parë

Kënduam baladën e bareshave

Kur vajtoi gurra

Mali nuk e luajti qerpikun

As sa për një fije bari

Përtej urës kaluan delet

Natën e ndiqte etja

Atë ditë nuk ra shi

Kur i grishëm dasmorët

Fëmijët erdhën pas nesh

Deri në fund të sokakut

I mbollëm dëllinjat në lëndina

Për ta ndalur tërbimin erës

MË TËRË BUKURINË

I trembën gjethnajat

Në zverkun e malit

Nata ka kollitur

Deri vonë në mëngjes

Asnjë bar shërues nuk gjetëm

Në djersën e ujit

vaji kishte marrë dheun

Na mbytën ethet e zeza

Kot menduam ndërrimin e stinëve

Në degët e aguliçes

Ardhacakët e çmendur

E mbytën pranverën

Kur diellin e shoqëruan hajdutët

Dita mbeti pa pikë uji

Me sterrën e natës

Evgjitët e vranë hënën

Blegërima e deleve

Si në ëndërr i shkeli kullotat

Pranvera na priti në qoshe

Me tërë bukurinë e saj

EREMITI

Sa pak ditë paska muaji

Në sipërfaqen e gjethes

Bleta sot nuk erdhi

Me josh lulen e vetmuar

Pritëm edhe dy ditë

Për t’i mikluar kujtimet

Hasmëria u rrit mes nesh

Si dallga e tërbuar

Sot nuk dëgjohet zhuzhitja

Në rrënjën e mollës

Ikën dhelprat nga ky mal

Mos t’i zë mallkimi

E mbollëm luleshpatën

Në kujtim të shpresës

Murgu na i përzuri ditët

Përtej erës së temjanit

Sot eremiti ishte dehur

Me djersën e luleshtrydhes

Të gjithë kishin qeshur

Me vonesën e trenave

I THYEN URAT E HARRIMIT

Në tejdukshmërinë e kristaltë

Dehet nata e lodhur

Lulet humbin aromën

Si miza virgjërinë

Vijnë ushtarët e palarë

Me pisllëqet e luftës

Dita mbetet si peng

Në kujtesën e vrarë

Kur e thyen gotën

Në tingujt e qemanes

Asnjë zë nuk lëshoi trishtimi

Për ta frikësuar agimin

Dasma ishte në kulmin e saj

Nusja iku pa pajën e sjellë

Dhëndri esëll priti mëngjesin

Duke i Kafshuar thonjtë

Muret u damkosën

Nga fjalët e të dehurve

U thyen urat e harrimit

Në kazanët ku piqej mishi

QË NA NDJEKIN

Çfarë trajte ka kjo natë

Që i shtrembëron buzët

Uji nuk pihet me kashtë

Kur të zë etja në grykë

Miku im

Kurrë nuk flet për dashuri

Po aq mall ka në shpirt

Sa që i djeg gurtë

Ky heshtak i urtë

E do ngjyrën e remtë

Dhe sa herë t’i teket

Bisedon me zambakun

Në dashurin e tij

Fle syri i heshtjes

Dhe më vonë zgjohet malli

Për ta përpirë Titanikun

Erërave nuk ua lëshon rrugën

Dhe kacafytet në çdo stinë

Për t’i kafshuar vitet

Që na ndjekin si rriqrat

LULJA

Si mund të kuptohet

Dashuria ndryshe

Kur ajo fle

Në kujtesën tonë

Në thonjtë e tua

Mund t’i mbjellësh

Të gjitha lulet

Nusja ime

Të gjitha

Ti vetëm shkule barin

Dhe mbille

Nëse do edhe në hon

Ajo ka me zënë

Në kulloshtrën e syrit tënd

Kur urrejtjes

Ia dhuron hijeshinë

Për çdo ditë

Merr nga vetja

Nga një rremb dashurie

Dhe ta dhuron ty

Miku im

Lulja

Buron nga lulja

Dhe sërish bëhet lule

Në këmbët e bletës

ULET NË BREG

Ik nga korija

Si atkinat e egra

Shko e qëndro

Në maje të malit

Ashtu thjesht

I thuaj vetes

Se të pëlqen

Tregim i djalit

Mua nuk më zë gjumi

As kur lumi fle

Në dashurinë e saj

Buron bardhësia

Dhe derdhet

Në lotin e heshtjes

2.

Majëmalesh

Fluturon bleta

Me ujë këndellet

Gjumi i fjetur

Pema lulëzon

Në mijëra trajta

Përhapet tek ne

Aspak pa u tretur

3.

Edhe lumi

Nuk rri buzëvarur

Shkrihet së qeshuri

Atje poshtë nën urë

Kur i sheh lisat

Duke u kallur

Ulet në breg

Ndërton një mur

Hapërdahem nëpër kujtesë

Bredhi andej

E kthehem këtej

Si nusja e lalës

Nëpër luadhe

Largohem udhës

Me vrap

E dalë përballë atje përtej

ZISHËM LOTON

Sokëllin malet

Honi në heshtje belbëzon

Në fund të sinorëve

Zjarri kallet

Lastarët këputen

Në lagjen tonë

Kaluam tatëpjetën

Pa na zërë gjumi

Kojrrilat flatrat

I tundi në eter

Poshtë këmbëve të urës

Bënë naze lumi

Dikush me dhunë

Trokëllinë në derë

I hapëm porta

Si patëm zakon

Askush nuk na pyeti

Për dhembjen e gurit

Kur lagja në kënd

Zishëm loton

Dhe me kokë të sëmurë

Me afsh i bie murit

nga **Agim Gashi** Fri Oct 29, 2010 5:18 pm

E VARIM NË MUR

Më duket se sonte

Baladat janë mykur

Ethet e korijes

Kanë zjarrmi të madhe

Kalorësit rrëfehen

Mbi kuaj duke ikur

Kojrrilat na mbesin

Të ngarkuara me halle

Gozhdakët tunden

Si varkat e mbytura

Kur deti çmendet në horizont

Dalin e na presin

Me të lutura

Zgjebanik e hajdut

Me disa kontë

Kur dikur vonë

Shkojmë në mejhane

Dehemi me natën

Që nuk harrohet kurrë

E mbushim krikllën

Me lotët e një nëne

Shpirtin tonë

Duke varur në mur

NË FILLIM TË ERËS

Melodia e blertë

Në gjumin e natës

Errësira shtrihet në hapësirë

Dalim e mbushim ujë

Me fundin e kënatës

Që e thyen disa të huaj

Kumti i zi

E përqafoj dheun

Në trokun e kalit

Freni i mëkatarëve

Ai i ziu

Përqeshi edhe atdheun

Disi pa dashje

Iu bashkua tradhtarëve

Erdhën e zhuzhitën

Me një zë që përvëlonte

I thyen kallamet

Në fillim të arës

Aty vetëm qyqja këndonte

Për ta zbrazur

Dhembjen e barrës

KËLTHITE SI KËRTHI

Në kodin tënd jetonte pranvera

Vitet i shkunde sikurse arrat

Herë dilje në mëhallë

E herë mbyllej dera

Të vlonte trupi

Kur korrje tallë

I mbolle fushat

Me dashurinë e të parëve

Këlthite si kërthi

Pahiri në djep

Dhe kurrë nuk u ndale

Ti pranë barbarëve

Armiqtë e tu duke i rrjep

U bëre kalorës

Pa e parë shalën

Mallkimi pat mbetur

Të dënesi pa brengë

Por ty miku im

Nuk mund të ndalën

Ti s’kishe lindur

Të mbetesh peng

U ndeshe nëpër fusha

Dole tejetej

Përherë fitimtar

Në log të mejdanit

Gjaku të vlonte

Krenarisht në dej

Kur i kaloje

Shtigjet e honit

ZILIA

Në mistikën e akullt

U takova me ëndrrat e myshqeve

Algat atë ditë xhelozuan

Ekzistimin e lotit në sy

Posa zbrita

Në rrënjën e lumit

Sirenat këndonin atë çast

Një baladë të vjetër

Kalaja mbeti pa kujtesë

Kur na erdhën hajdutë

Hajdutçe me na i vjedh

Të korrurat e vjeshtës

Ti ike moj diku larg

Dhe kurrë nuk u ktheve

Me i mbledh ato pak ditë

Që i patëm arnuar së bashku

Të kujtohet kur vraponim

Nëpër mëhallën e Saraçëve

Zogjtë na kishin zili

Për fluturimin tonë

NE NUK BESUAM

Me afsh i patëm kënduar

Ato balada të shqepura

Zilia na rrinte mbi kokë

Si oreol dashurie

Të kujtohet nëna plakë

Kur na këshillonte:

Mos e kafshoni pogaçen

Se ju mbetet në grykë

Ne nuk besuam

Dhe ende s’besojmë

Se ajo kishte të drejtë

Por u vërtetuar e kundërta

Fëmijët sot na presin

Me brekë të shqyera

Dyert hapen e mbyllen

Si kujtesa e grisur

AQ SHUMË PATËM NEVOJË

Në ag u dëgjuan kërcëllimat

Blertësia e pranverës ende gufon

Dera e hapur nuk trokëllinë

Bilbili prajshëm në degë vajton

Stinët e motit kaherë ndryshuan

Trishtimi zgjohet herët në pranverë

Tundjet e varkës na përkujtuan

Për liri të trokëllimë në çdo derë

U matën malet me forcën e zanave

Atje në pishnajë jehuan gjëmat

Vajet nuk gufuan në gjokset e nënave

I grishëm dasmorët lartë te tëbanat

Në këmbë është ngritur tërë shqiptaria

O sot o kurrë Kosova na thërret

Na erdhi një burrë nga Labëria

Ai na ishte Shpëtim Golemi vetë

Dragoi i maleve fluturoi mbi Kosovë

Nëpër kaltërsi me flatra na del

Aq shumë patëm nevojë që kësaj here

Që ta udhëheq luftën një kolonel

NË LOTIN E LUMËBARDHIT

Të lutem mikja ime

Mos i mbyllë portat

Nesër

Unë do të vij

Nëpër shtegun e dashurisë

Do t’i kapërcej malet

Si fantazmë

Për të arritur

Në portat e tua të kristalta

Mëngjesin

Do ta kemi mik

Udhërrëfyesin më të mirë

Deri te ëndrra e jote

2.

T’i hapmi portat e luleve
Në zhgjëndrrën e Lumëbardhit

Pastaj

Numërojmë katetet

E buzëve të paputhura

Të agimit

E kalërojmë ylberin

Në kërthizën tënde

Do t’i thërrasim shirat

T’i ngopin

Etjet e tua në strall

Pastaj

Mund t’i ndezim zjarret

Për natën e kërshëndellave

Me lotin e pranverës

I ujisim kujtimet tona

Ti vetëm dil te porta

Priti të grishurit e tu

Në qerpikët e hënës

Dhe përgëzoje blerimin

Kur delet vijnë në kullosë

3.

Unë do t’i sjell

Të gjitha këngët e mia

Pa mbërri gjelbërimi

Në fund të rrugës

Ti moj mike

Mos nguro

T’i kapërcesh lumenjtë

Sepse agimi

Ka nevojë për shuarjen e etjes

Do ta pyesim ylberin

Për guximin tënd

Kur atë ditë të ndala

Pranë portave të shpresës

Dielli i kishte hipur ylberit

Dhe i kalëronte kujtimet

Nata jote e djersitur

Hamendej

Të vij

Apo jo në takimin

E lumit

Për t’i mëritur myshqet

Që flenë mes guralecëve

4.

Ti pahiri

Hyre në poemë

As vetë nuk di

Se si ma rrëmbeve ëndrrën

Moj e mira e dheut

Vetëm qeshja jote

M’i përcjelli tingujt e kristaltë

Të natës

Unë mbeta i ngrirë

Në kujtesë

Ti qeshe

Si gurgullima e lumit

Në forcën tënde

Tundej Odini

I thirra zotat

Në takimin tonë

Prilli namatisi ditën

Kurse nata mbeti natë

E cila e grithi

Burimin e kujtesës

5.

Sot nuk takova asnjë mik

Moj mikja e ime

Asnjë

Të gjithë kishin shkuar

Pas luleshqerrave

Me mua mbeti vetëm pikëllimi

Me trishtimin e gjumit

Ti i mbylle portat

Akoma pa mbërri pranvera

Kujt ia besove lotët

Ndalu moj mike

Ndalu

Në cepin e vetëdijes

Dhe bisedo me blerimin

Nëse venitet kujtesa

Ku do të gjesh lot

Për ringjalljen e barit

Moj mike

Ku

6.

Sot i sita

Të gjitha trajtat e dashurisë

Duke i shëruar dhëmbët

E qemerëve të urës

Çfarë përbuzje

Përjetoi porta

Kur ti i mbylle dritaret

Pa ardhur agimi

Tri herë të pyeta

Pse ike me natën

Katër herë mbeta pa përgjigje

Errësira ulet në kërcu

Dhe fillon me tjerrë

Pelerinën e zezë

E ti moj mike

Si uji

Më ike nga loti

Portat mbetën të hapura

Nuk ka më kush

Të trokëllij

Në lotin e Lumëbardhit

7.

Shtatë herë të thashë

Se kjo poemë është për ty

Kur ti ledhatova flokët

Ti ike atë ditë me erën
dhe kurrë më nuk u ktheve

Në djepin e kujtesës

I patëm ngri ëndrrat

Për një kohë të ardhshëm

Bari atë ditë

Të ledhatoi në kërthizë

Ti nuk i durove

Duart e mia

As pranverën

Që kaloi tërthorazi

Nëpër ledhatimin e përroit

Lumi atë çast

T’i krehu flokët në breg

Kur fërshëllente era në blinajë

Dhe i mbolle kujtimet e tua

Në gjoksin tim thinjosh

8.

Në portën e vetmisë

Këndonin kojrrilat

Sivjet pranvera nuk do të vij

Me qeshjen tënde moj mike

Nuk do të vijnë

As pëllumbat e argjilë

Poçari s’i ka pjekur

Shtambat në furrë

Ende rreziten në diell kujtimet

E dheut të bardhë

Kurse unë

Kështu i kërrusur

I kafshoj stuhitë e jetës

Me dhëmbët e mi artificial

Qeshin dhe më përqeshin

Filizat e erës

Kërcu dje

Besa më kërcu sot

Por ky djall shpirti

Që fle në mua

E paska

Pangopësinë e dheut

KUKULLAT E DRUNJTA

për pak më ike

Moj mike

Kurrë më nuk të pashë

Në vetullat e ylberit

Shkove me kalorësit

Nëpër syrin e barit

I kapërceve

Të gjitha tundimet

Ike

Pa lënë asnjë shteg

Në thundrat e ditës

Dhe ne mbetëm duke pritur

Kthimin e lumit

Nuk di

Si quhet kjo lojë

Kur brengosen qerpikët

E urrejtjes blu

Kukullat e drunjta

Këto marioneta ndjenjash

Na i përtypin thonjtë

Ende pa i prerë

Në gjurmët tona

Fle mëngjesi

Këndesat i ëndërrojnë

Kreshtat e gjakimit

nga **Agim Gashi** Fri Oct 29, 2010 5:22 pm

Adem Zaplluzha

NATA

Ike moj ikonë

Ike

Me hijen e Shën Mërisë

Për t’i shlyer mëkatet

E ditëve blu

I shkele trotuaret

Me këmbët e zbathura

Kërthizën ta pështynë djajtë

Kur më së paku i pritje

Krahnezat e ylberit

Ti ike

E unë të ndjekja

Për ta shpëtuar shpirtin

Nga balta nxorëm

Të gjitha kujtimet

Dhe i varëm në ferra

Kur nata e thau trëndafilin

DERI TE ËNDRRA E JOTE

Disi e turpshme ikje udhës

Kur të ndiqte hija

Frika palosej

Në polenin e lules

Nuk më bezdisën fjalët

Kur flitnin për ty

Unë të kam njohur

Që në fëmijëri

Djalli të marrtë

Moj mike

Pse kështu më ike

Luadheve të kujtesës

Të prita

Disa qindra vite

Te rrapi i fshatit

Por ti nuk ia behe

I takova stërnipërit e tu

Të moshuar duke të bartur

Deri te ëndrra e jote

HARPA E MJELLMAVE

Të dërguam

Në banesën e fundit

E diela atë ditë mungonte

Në flokët e tua

Ne të gjithë pritëm

Përshëndetjen e akullt

Dielli disi ngrohte

Me xhelozi

Murgu plak

Belbëzoi latinisht

Ku djallin ta di se çka tha

Për mortin tënd

Njëqind duar të pangopur

U futën në dhe

Harpa e mjellmave

buzëqeshi për herë të fundit

KUR HAKMIRRET NATA

I përkundëm ninullat

Në jonxhën e fshatit

Djepat na u thyen

Nga kërcëllimet e dhëmbëve

Pasha një zot

Dielli sot nuk po ngroh sa duhet

Mallin e përjetësisë e kërkojmë

Buzë lumit

Ku na e përdhos të kaluarën

Nuk dinim

Se cila ishte udha më e mirë

Për të trokitur

Në ëndrrën tënde

Na i shkele të gjitha kullosat

E kujtesës se vrarë

Delet nuk guxuan

Të dalin në stane

Ujqërit pritnin te porta

Në brishtësinë e lyshtrës

Përkundëm vetëdijen

Nata na u hakmarrë

Për vrasjen e dashurisë

ATË DITË

Më duket se kot të prita

Në lagjen e evgjitëve

Ti i kishe harruar këpucët

Në një shtëpi tjetër

Atë ditë i mallkova hijet

Që më shoqëruan te plepat

Ty të kishte kafshuar bari

Pa e marrë kosën në dorë

Kur ta tregova unazën

Hyre në heshtjen e gishtit

Atë ditë u lëshuan perdet

Në të gjitha teatrot e botës

TROKITJE E MARRËZISHME

Ku i lë letrat e dashurisë

Në asnjë gazetë

Nuk i takova ato kujtime

Të hidhura

Mbeta në fund udhës

Rrugët s’kishin të ndalur

Në udhëtimin e imagjinar

Deri sa loja vazhdonte

Ty nuk të bezdisën rrufet

Kur kalonin përtej ylberit

Tregimet i kisha aq të bukura

Sa që besova në gënjeshtrën tënde

Gjatë tërë jetës ika

Nëpër honin e dashurisë

Tregimin për Anilën

Do të ju tregojë në shtrat

Ti sërish je vonuar sonte

Ajo erdhe para teje

Dhe pa u hamendur

Marrëzisht trokiti në zemrën time

SI NJË HIJE

Sa më përvëloi ai zjarr

Kur e preka me gisht

Të gjithë më përshëndetën

Kur e hoqa kapelën

Në unazë fle nata

Dita vrapon me kalorësit

Deri sa flokët tua përdridhen

Në duart e floktarit

Të isha losion nate

Të të përdheli në gjumë

Të gjitha harpat e botës

Do ja dhuroja agimit

Nëse tringëllon heshtja

Ti mos bëzaj në krevat

Unë do të vij te ty moj mike

Si hija në natë

19.O4.2O1O Prishtinë

MBRËMË KALUAM YLBERIN

Sa më zhuriste shikimi yt

Në qemerët urës

Këmisha thahej në erë

Pas djersitjes së natës

Ti nuk i ndale trokëllimat

Portat u thyen rrëmbimthi

Shikimet i huazuam

Prej shtrydhjes së ullinjve

Na i prenë degët

Kur i puthën lastarët

Lëndina mbeti pa tufën

Kur ikën bletët

Nuk më lodhin tregimet

E plakave për dashurinë

Në syrin tënd përjetova

Lulëzimin e gjetheve

Mjaftë më me ato naze

Asnjë lot nuk preket me hidhërim

Mbrëmë kaluam ylberin

Me kalorësit e dashuruar

LE TË FUTEMI NË FERR

Kur të çmallem

Me sytë e tuaj blu

Do t’i përshëndes rrugët

Në afshin e të dashuruarve

Mos i harro shikimet

Që i lamë peng te lisat

Malli do të na përvëlojë

Si zjarri i ferrit

Nuk gabuam kur kafshuam

Mollën e Adamit

Të gjithë jemi mëkatarë

Në përtypjen e epsheve

Do të ecim dorë për dore

Deri te portat e Parajsës

Nëse është mëkat dashuria

Le të futemi në Ferr

EDHE UJI NË GOTË

Po të ishte gjynah dashuria

Murgu kurrë

Nuk do t’i kishte puthur ikonat

Zjarri nuk ndizet pa fërkim

Edhe ranishtës i del flaka

Kur ledhatohet nga rrezet

Nëse druri përtyp mizën

Atë e bënë nga dashuria

Për t’iu rritur rrënjët

Edhe uji në gotë

Dashuron etjen e buzëve

Kur dielli fle me jonxhën

KUSH E DI SE KUSH

Nuk desha të besoj

Në shpirtin inkandeshentë

Lisat i prenë mbrëmë

Mu atë çast

Kur e vodhën hënën

E në sytë e saj ndriçuese

Lozën hijet

Për herë të fundit

Vallen e mortit

Lozte edhe tundimi im

Me errësirën

Kurse ti ike

Dhe na lë

Vetminë e huazuar

Me mua qeshën ikonat

Engjëjve ishte ndaluar hyrja

Në tregimin tim

Eca

Ashtu i vetmuar

Pa vetëdije i kontrollova

Shtambat e poçarit

Që kush e di se kush

I kishte thyer në agim

Më duket se

Kaluam përtej Ferrit

Sa e gjatë ishte rruga

Deri te djersa jote

2O.O4.2O1O Prishtinë

NË LOTIN E KRISTALTË

Kur u bitisë jonxha

Kullosat u shndërruan

Në arna grindjesh

Lajmi për ardhjen tënde

I gëzoi barinjtë

Ti nuk di

Për ne të pritëm

Siç e pritnin dikur Mesinë

Mes nesh erdhën poçarët

Dhe gatuan dheun

Sa ethshëm atë ditë qeshte dielli

Në këngët e vajtimtareve

Sa që hyji xhelozoi

Në bukurin tënde moj mike

Ti puthëm duart

Me djersën tonë përzihej

Aroma e trupit tënd

Luleve ua kishe marrë hijeshinë

Dita ishte aç e bukur

Sa që shndriste

Në flokët e tua moj sybajame

Dhe ja në fund

Erdhe ti

Dhe shtere lotin

Në gotën e kristaltë të bukurisë

NË KULMIN E ÇATISË

Posa i kapërceva ethet

Ti ia behe papritur

Në kulmin e çatisë

I mbolle kujtimet e tua

Lumëbardhi atë çast

Me tërë forcën buçiti

Zambakët u vyshkën

Në shikimet blu

Pse mi tregove ëndrrat

Që ja shembën shtratin lumit

Dita më shkoi tres

Me kujtimet e korrura

Luadhi i numëroi demetet

Në sanën e zhuritur

Djersa ishte e madhe

Nën peshën e frymëmarrjes

Nuk të bezdisën kosat

Kur e puthnin njomësirën e barit

Kuajt kullosnin të zgjidhur

Në fund të luadhit

QË I DËRGOI LOKJA SHQIPËRIA

Del një burrë nga Labëria

Zëri tij zbret si jehonë

Në këmbë është ngritur sot Labëria

Për ta mbrojtur Kosovën tonë

Babë e bir e nënë e bijë

Ngjeshën armën e praruar

I ranë armikut si një lubi

Këtë tokë të zhuritur për ta shpëtuar

Kaluan shtigje male katund

Si fryma e mirë që prej hyjit zbret

Armikut nuk i lënë vend askund

Duke e mbrojtur tokën e vet

Bjeri Kolonel e mëshoi o Dritan

Të mos shpëtojë sot gjallë barbari

Do ta mbrojmë ne tokën tonë

Ashtu burrërisht si mbrojti i pari

Goxha mirë i dhamë bregut

Si dikur në malet e Shqipërisë

Sa mirë ja kallën datën armikut

Babë e bir burrat e Labërisë

U nderuan trojet nëpër çdo shteg

Kur komandonte Shpëtim Golemi

Kurse Dritani qëllonte me dyfek

Duke e sulmuar armikun si zgalemi

Kur erdhi ora e madhe e lirisë

Në këmbë u ngrit gjithë Shqiptaria

Në qytet parakalonin djemtë e Labërisë

Babë e bir që na i dërgoi Shqipëria

22.04.2010, Prishtinë

nga Sponsored content

Adem Zaplluzha: Kur Likenet Vallëzojnë (I)

Adem Zaplluzha: Kur Likenet Vallëzojnë (I)

Adem Zaplluzha: Kur Likenet Vallëzojnë (II)

Adem Zaplluzha: Kur Likenet Vallëzojnë (III)

Re: Adem Zaplluzha: Kur Likenet Vallëzojnë (I)

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30