Adem Zaplluzha: Kur Likenet Vallëzojnë (VII)

nga **Agim Gashi** Tue Feb 01, 2011 3:28 am

Adem Zaplluzha: Kur Likenet Vallëzojnë (VII)

PEIZAZHI

Mos kërko erën nëpër xhepa
As strofullin e milingonave
Mbrëmë ishin këtu hajdutët
Dhe i vodhën byzylykët e nuseve

Në ato arka të rënda
Nuk mbeti më asnjë ofshamë
Sterra i lau sytë e pistë
Në sternat e mëhallës

U rihapën portat e ndryshkura
Sykaltra kishte ikur diku larg
Majëmalet e krehën flokët
Kur përfundoi ekstaza e ikjes

Kjo rrugë e blertë tund varkën
Në shuplakat e djersitjes
Sa shpesh ripërtërihet mynxyra
Pasi që çelin gonxhet e mëllagës

Mbrëmë kur u takuam
Në mozaikun e dhembjes
Peizazhi shkundi përparësen
Në sytë e përgjumur të vashës

KËRPUDHAT

Kur i sulmuan hijet
Në sytë e baladës
Patëm mall
Për këngët tona të lashta
Kënduam së bashku
Deri në ag
Atë melodi
Të aguliçeve në mozaik

Nuk më befasoi
Kakofonia e tingujve
Ajri kundërmonte
Erën e mollës së kalbur
Blerësit kishin ikur
Nga vendngjarja
Ulërima e ujqërve
Tundej në eter

Në logun e turpit
Qeshte mëhalla
Lumëbardhi i shqetësuar
Udhëtonte brigjeve
Kërpudhat
Kishin mbirë pas shiut
Nën urat e vjetra
Të Tabakhanes
Regjeshin lëkurat e dhelprave

KUR NATA FLENË

Mbi tezgën e kasapit
Është rrjepur pula e sëmurë
Dita i prekte lotët
E shkëlqimit të brishtë

Nuk i kalova urat
Sa për të ecur këmbëzbathur
Nëpër kujtesën e ujit
E thura gjerdanin e dashurisë

Atë çast erdhën te unë
Dashnorët e Lumëbardhit
Tërë kohën kënduan për ujin
Fëmijët e sokakut të evgjitëve

Dukur vonë në mbrëmje
Pushuan kambanat e Shën Mërisë
Nata fjeti në krevatin e gjetheve
Me gjumin e një vogëlushi

2.

Fli zoti im fli
Në dashuri kështu rriten mollët
Edhe koha qesh me të madhe
Kur urinojnë kërthinjtë

Vetëm në ëndrrën e bletës
zgjohen lulet që janë mjelë
Krahët e fluturës drithërojnë
Mbi qiriun e djegur

Netët na përqafojnë
Me afshin e padukshëm
Lehtas lëshohet nata
Mbi jorganin e purpurt

Fli zoti im
Fli

3.

Nuk më kujtohet
Ku na mbetën iluzionet
Sa mirë e deshëm mbrëmë
Ta rrjepim natën e përgjumur

Ajo ikte disi si hija
Dhe fshihej pas hithrave
Sterra e humbi udhën
Në rrënjën e portokallit

Kur i shkundëm ullinjtë
Degët na shikonin me xhelozi
Nën fustanin e kuq të vashës
Zgërdhihej hëna

ZËRI

Kur zëri i tejdukshëm
Depërton thellë në legjendë
Fëmijët lodrojnë ëndrrave
Nëpër gjelbërimin e argjendtë

29.o4.2o1o Prishtinë

KUR LIKENET VALLËZOJNË

Më kujtohet kur loznim
Nëpër lymërishta
Dielli në përcillte me xhelozi

Pastaj dilnim në mezhde
Dhe i thanim këmisha
Te gardhi
Ku si me kalamaj
Qeshte
E qeshte me ne
Lumi i jonë Lumëbardhi

Te ai i patëm ngashërimet
Ku vraponim pa kufi
Ktheheshim të lodhur
Dhe me plotë hidhërim
Ne në lojërat tona
Kishim liri
Ku gjenim paqe
E ngushëllim

Na përcolli grindja
Vaji dhe loti
Ishim të lumtur
Edhe me skamjen tonë
Në kokat tona
Përherë ndërrohej moti
Herë na rrihte breshëri
Herë shiu na ka njomë

2.

Kur i vjedhshim pulat
Nëpër kotece
Na ndiqte lagjja nëpër lëndinë
Kurse ne qeshnim pa të keqe
Sepse kjo na ishte
I vetmi gëzim

Shpesh na zinte nata
Besa nëpër varre
Atje mbuloheshim edhe me ferrë
Ku nëpër ca vrima
Gjenim cigare
Që i linin të vdekurve
Komshinjtë tanë të krishterë

3.

Na shkuan ditët
Thjesht na ikën motet
Kurse ne u plakëm
Pa mësuar mend
Mbi një tra të vjetër
Një gjel kotet
Nuk e mundon këtë mik
Më asnjë send

Lumëbardhi fle
Me gjumin foshnjarak
Zërat e heshtjes
As myshqet nuk i trazojnë
Ai po shterët
Për çdo ditë nga pak
Kur në lojën e ujit
Likenet vallëzojnë

4.

Kjo lule e zbehur
Në kujtesën e Lumëbardhit
I kafshon bletët në çdo ag
Balada e jonë
Ajo këngë e mallit
Për do ditë
Shëron nga një plagë

Në çitjanet e nuses
Një sy i vockël loton
Ah ai vaj i kristaltë
Sa ethshëm jehon
Në kupën e verës
Së përzier me mjaltë

Kroi i shterur
Në korije nuk bëzan
Një këngë të lashtë
Ndër buzë fërshëllen
Uji stërkalë akulli
Pikon nëpër dej
Kur unë ty te lugjet
Në mes të gjetheve
Moj e dashur të gjej

5.

Diçka nuk po jam i qetë
Miku im
Shëtit nëpër hënë
Kurse unë
Nuk mund t’i shkeli as retë

Mos është kjo
Ajo padrejtësi hyjnore
Ai po ecën zbathur nëpër tokë
Kurse ajo shkelë
Sagën qiellore

Dikujt po i përkasin
Yjtë në galaktikë
Kurse tjetri jeton
Nëpër lymërishte
Ashtu thjesht
Pa prikë

Nuk mund të durohet
Kjo rrjepje lëkure
S’po më kujtohen më ditët
A është e hënë
E martë
Apo e mërkurë

6.

Dhjata e Vjetër
Pak si shumë po moralizon
Na tregon kodin
E pamundur të hyjit
Kurse varfëria në tokë
Po na paralizon
Duke i lidhur nyjat
Në ndërgjegjen tonë

7.

Punët disi
Nuk po na ecin mbarë
Ne nuk po kemi as thasë
E ju or miq
I numëroni minjtë në hambar

Prodhoni plumba
Kundër sojit njerëzor
E unë
Nuk kam as pëllumba

Më janë thyer krahët
S’mund të fluturojë or mik
Më keni shtrënguar për gryke
As frymë
Nuk mund të marrë
Shumë
Tepër shumë po më pengojnë
Armët e juaja atomike

8.

Ti po shkelën edhe në diell
Kurse ne
Nuk po kemi vend
As në qiell

Me sandale e prek
Mbarë galaktikën
Duke grabitur nga dora e jonë
Pajën edhe prikën

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30