Shevki Sh. Voca: Gjakovari dhe shkodrani

nga **Agim Gashi** Sat Nov 20, 2010 10:19 pm

GJAKOVARI DHE SHKODRANI

Përgatiti:Shevki Sh. Voca

Të nderuar lexues materialin të cilin do ta keni rast ta lexoni më poshtë është një tregim mjaft interesant e cila, dëshmon për tiparet me të vërtet fisnike të karakterit të shqiptarit: detyrën e mikpritjes, shenjtërinë e mysafirit si dhe trimërinë. Materialin në fjalë e kemi shkoqitur nga libri “Brenga e Ballkanit-dhe vepra të tjera për Shqipërinë dhe shqiptarët”, shkruar nga mis Edit Durham (1863-1944), një mikesh e madhe e Shqipërisë dhe e shqiptarëve, e cila më shumë se 20 vite i kaloi në mesin e këtij populli duke ec dhe vizituar çdo pëllëmbë të tokave të shqipes, të cilën Faik Konica e cilësonte si “Mikesha e përjetshme e shqiptarëve”.

“…Ishte një kohë kur dy shqiptarëve ju kishte dalë zëri si njerëz më trima në gjithë shqiptarinë. Njëri ishte nga Gjakova kurse tjetri nga Shkodra. Gjakovari ishte inatosur dhe betuar se do ta vriste shkodranin, që të mbetej vetëm ai si më trimi.

Mori udhën dhe u nis drejtë për në Shkodër, ku nuk njihte askënd. Në rrugë pyeti: “Cili nga ju është më trimi në qytet?” njerëzit iu përgjigjën: “Është ai atje, në pazar”, dhe ia treguan dyqanin e tij.

Gjakovari u ndal jashtë dhe zuri të shikonte mallrat. Shkodrani e pyeti prej nga vinte dhe ç’dëshironte.

Unë vi nga gjakova dhe nuk dua asgjë,-tha gjakovari.

A ke miq në qytet?-e pyeti shkodrani.

Asnjë,-tha gjakovari.

Me që ke ardhur prej larg,-tha shkodrani,-do të jesh shumë i lodhur dhe i etur. Hajde brenda dhe pusho.

Dhe gjakovari hyri brenda dhe u ul.

Shkodrani i dha ujë të ftoftë, pastaj kafe, dhe bisedoj me të me njerëzi. Gjakovari e piu kafen dhe nuk tha asgjë. Tri here i nxori shkodrani kafe, siç bëhet për një mik të nderuar. Pastaj i tha: “Tani që pive dhe u çlodhe, a më thua se çfarë pune ke këtu”. Në qytet nuk ke asnjë mik dhe do ta kesh vështirë, prandaj më lejo të ndihmoj.”

Gjakovari rinte i heshtur dhe u pendua keq për betimin që kishte bërë për të vrarë at burrë, që ishte treguar kaq i njerëzishëm ndaj një të huaji pa miq. Shkodrani e nxiti të fliste.

-Nuk mund të bezdis me punën time,-i tha gjakovari.

Po ti ke ardhur nga larg,-tha shkodrani,-pra do të kesh ndonjë punë shumë të rëndësishme.

Kam ardhur për të të vrarë ty,-tha gjakovari më në fund dhe i tregoi historinë fije e për pe.

Vritmë, atëherë,-iu përgjigj shkodrani.-Ja ku jam. Më ardhka keq që paske bërë një rrugë kaq të gjatë për kaq gjë.

Nuk mund të luftojmë këtu,-tha gjakovari pa dëshirë.

Shkodrani u ngrit dhe vuri koburet në brez.

Hajde dalim jashtë në fushë po të duash,-i tha.

Gjakovari i shkoi pas derisa mbërritën te një vend i vetmuar.

Tani qëllomë,-tha shkodrani,-ja ku është zemra ime.

Por edhe ti duhet të qëllosh,-thirri gjakovari.

Unë nuk kam bërë ndonjë betim,-qeshi shkodrani

Qëllo, përndryshe njerëzit do të tallen me ty kur të kthehesh në vendin tënd.

Gjakovari nxori koburen dhe qëlloi: ajo vetëtiu në bubëz.

Unë humba, tani është radha jote,-thirri shumë i lehtësuar.

Jo, tha shkodrani.-Vetëm një gjë nuk mund ta bëjë kurrë, dhe kjo është të vras një mik në shtëpinë time. Ti ke koburen tjetër, mos e harro betimin. Provoje edhe një herë.

Gjakovari, pa dëshirë, nxori koburen e dytë, qëlloi dhe e gërvishti xhaketën shkodranit. Pastaj, duke i hedhur armët për tokë e përqafoi shkodranin nxehtësisht: “Unë nuk jam i zoti të rri të më qëllojnë pa u mbrojtur!-thirri. Ti, pra, je burri më trim në botë...”

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30