Mentor Tahiri:GJENOCIDI MBI KOMBIN SHQIPTAR I VITIT 1878

nga **Agim Gashi** Fri Feb 04, 2011 10:41 pm

GJENOCIDI MBI KOMBIN SHQIPTAR I VITIT 1878

Nga: Mentor TAHIRI

Para se të finalizontë planet për një invadim drejt Polonisë me qëllim të krijimit të hapësirës jetësore (lebensraum) për popullin gjerman siç e quante Hitleri, ky me qëllim të përgatitjes së opinionit për një fushatë shfarosëse të planifikuar atje kishte pyetur publikisht nëse dikujt fare i kujtohej zhdukja në masë e armenëve nga Osmanët që kishte ndodhur vetëm 20 vite më parë.Vërtetë historia di shpesh të përsëritet. Në truallin e kontinentit të vjetër më pas sikurse edhe gjatë historisë do të shfaqen tmerre të tjera dhe na bëhet të kuptojmë se e kaluara nuk kishte shërbyer edhe aq sa të parandaloj përsëritjen e krimit. As institucione botërore si Kombet e Bashkuara që ekzistojnë në emër të paqes nuk patën reagimin e duhur kur ndodhi Srebrenica, por as ndjenja e humanitetit nuk mundi të lëviz mekanizma që të parandalohej diçka për të cilën kishin ditur.Ku qëndrojmë ne shqiptarët në këtë kontekst ? A kemi ne mekanizmat tona si komb ? A po shërbehemi ne me historinë tonë të hidhur që të krijojmë jo vetëm një strategji afatgjate që të mbrojmë kombin tonë në të ardhmen por edhe më në fund seriozisht të punojmë drejt të kërkuarit drejtësi për atë çfarë na ka ndodhur. Në një shkrim të mëparshëm kam theksuar se historia për ne ka pas një drejtim i cili gjithmonë ka tkurrur atdheun shqiptar. Kombi ynë ka ditur tu adaptohet rrethanave e vështirësive të ndryshme por fatkeqësisht kjo shpesh na ka bëre që ndoshta jo një harresë sa më mirë të themi një neglizhencë kolektive mbi fatin na ka bërë të pajtohemi me apetitet e të tjerëve dhe me shumëçka me të cilën të parët tanë u ndeshen gjatë rrugëtimit historik.
Nëse sot një Izrael ka mbjell në kujtesën kolektive të popullit të tij detyrën që të mos e harrojnë Holokaustin dhe ta kujtojnë gjithmonë atë, atëherë pyesim vetveten se çfarë kanë bëre një Republikë e Shqipërisë dhe tani një Republikë e Kosovës që të kujtojmë gjenocidin e vitit 1878 kur nga territori që atëherë quhej Sanxhaku i Nishit u vra apo u dëbua me dhunë e gjithë popullata shqiptare, një pjesë jo e vogël e kombit shqiptar. Të pyesim vetveten si komb se a duhet të presim që dikush duhet të merret me Toplicën si padrejtësi historike nëse ne vetë e harrojmë dhe nuk merremi me të.
Historianë patriotë me vetiniciativë dhe individualisht e më së shumti i respektuari Dr. Sabit Uka kanë punuar e sakrifikuar mundin e tyre jetësor në drejtim të shpalosjes së tragjedisë të shqiptarëve nga Sanxhaku i Nishit dhe kombi shqiptar do të ju ketë gjithmonë borxh për ato qindra faqe faktesh dhe dokumente që u shpëtuan nga harresa historike por nuk do të mund të krenohemi nëse si shoqëri dhe si shtet kemi bërë një të vetmin hap serioz institucional. Kjo ngjarje e dhembshme të cilën e kaloi kombi shqiptar asnjëherë gati në asnjë vepër e cila e trajtoi nuk u paraqit si gjenocid. Nëse në të kaluarën ky term nuk ka qenë shumë i përdorur gjithsesi nuk do të thotë qe ti shmangemi sot aq më tepër kur ajo qe na ka ndodhur me 1878 i ka të gjitha vetit e një gjenocidi, për përmasat e tij dhe arsyetimin e vetë të përmendurit term gjenocid flasin numrat dhe eliminimi sistematik nga gjithë ajo trevë.
E vërtetë, më vonë kombi shqiptar përjetoi shumë çka, vrasjet e dëbimet nuk u ndalën dhe persekutimi dhe shpërngulja pa zhurmë e shqiptarëve të Kosovës Lindorë që po ndodh në vazhdimësi na rikujton se vazhdon tendenca e njëjtë, por viti 1878 veçohet dhe duhet kujtuar si një dhembje e madhe kombëtare dhe si një vit që tkurri atdheun tonë dhe zbrazi plotësisht nga shqiptarët qytete ku deri atëherë ishin shumicë absolute si Kurshumlia (e banuar vetëm nga shqiptarët), Urkubi, Leskoci. Shqiptarë deri atëherë kishte edhe në Nish ku vetëm në një nga lagjet e qytetit u dogjën rreth 300 shtëpi, Vranjë e deri në Pirot afër kufirit të sotëm Serbi – Bulgari.
Kombi shqiptar u çrrënjos nga 640 vendbanime prej të cilave 400 të banuara vetëm me shqiptarë. Në këto vendbanime deri atëherë banonin sipas burimeve të ndryshme 160 mijë deri në 300 mijë shqiptarë. Janë djegur apo plaçkitur 48 mijë shtëpi të familjeve shqiptare. 35 mijë deri 70 mijë shqiptarë të moshave të ndryshme që nga fëmijët e deri të më moshuarit u vranë me metodat më mizore dhe nën një fushatë të organizuar në përpikëri nga shteti serb. Ata nuk ishin vrarë gjatë luftimeve ngase luftime nuk kishte, ishin vetëm popullsi civile e vrarë nëpër qytetet dhe fshatrat e tyre apo të kapur derisa po iknin duke kërkuar shpëtim. Atëbotë të kota ishin thirrjet që i bëheshin fuqive evropiane dhe në përgjithësi të gjithë u treguan të shurdhër karshi golgotës që përjetoi kombi ynë. Sikur shumë herë tjera ishim të vetmuarit për të cilët vështirë se i bëhej kujt vonë.
Definicioni i pranuar ndërkombëtarisht për gjenocidin e cilëson atë si “vepër e kryer me qëllim të shkatërrimit të tërësishëm apo pjesërisht të një grupi kombëtar, etnik, racor, ose religjioz. Shteti serb në vitin 1878 këtë e ka arritur. Kombi shqiptar në atë pjesë e atdheut të tij që në atë kohë nga vetë historianët serb quhej “Arnavudllëku i Toplicës” u çrrënjos sa që vetë shteti që pushtoi ato vise nuk mund ti gjente dot emrat e fshatrave të caktuara pasi që askush nuk kishte mbetur gjallë që të tregonte.
Vetëm të mendojmë, Serbia ka krijuar një mit duke kujtuar një betejë para 600 vitesh që ndoshta as që ka ndodhur apo së paku jo si e kanë kurdisur ideologët e shovinizmit serb dhe e ka sensibilizuar aq shumë sa të shërbejë deri vonë si një referencë historike më e popullarizuar për Kosovën. Kjo çfarë duhet ne të bëjmë jo të shërbejë si propagandë por duke e kujtuar dhe sensibilizuar gjenocidin e vitit 1878 të nderojmë pjesëtarët të kombit tonë të masakruar atje e që sot as varret nuk ju dihen dhe atë pjesë të harruar të atdheut tonë. Duhet seriozisht të mendohet këtu edhe roli i Akademisë së Shkencave dhe Arteve, Institutit të Historisë dhe vet Qeverisë.
Dy shtetet shqiptare dhe sidomos ky më i riu i cili është trashëgimtar i Vilajetit të Kosovës të cilit i takonte Sanxhaku i Nishit, duhet në mënyrë çfarë i përgjigjet dhe plotësisht nën organizimin dhe përkujdesje shtetërore të kujtojë atë që ndodhi me 1878. Në këtë kuptim së paku të caktohet një datë të cilës do ti referohemi në çdo përvjetorë kurse në planin ndërkombëtar të punohet që të njihet vet ekzistimi i gjenocidit.

Mon	Tue	Wed	Thu	Fri	Sat	Sun
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30